വാടാമുല്ലപ്പൂക്കൾ [രുദ്ര] 274

‘ കൊച്ചിലെ മുതൽ അമ്മ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞുറപ്പിച്ചതല്ലേ ഇന്ദു അമലിന്റെ ആന്ന്…. അമ്മ മരിക്കുന്നെന് മുൻപും എന്നോട് അത് തന്നല്ലേ പറഞ്ഞെ… പിന്നെങ്ങനാ ഞാൻ വേറെ ഒരാളെ ആ സ്ഥാനത്തു കാണുക… ‘

‘ അപ്പച്ചിയെ ഒന്ന് കാണാൻ കൂടി സമ്മതിക്കാത്തത് എന്താ അമാലേട്ടാ… അത്രയ്ക്ക് എന്ത് തെറ്റാ ഇന്ദു അമലേട്ടനോട് ചെയ്തത്.. ‘

‘ ആ വലിയ വീട്ടിൽ ഞാൻ ഒറ്റയ്ക്കാന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ …. ഒന്ന് വിളിച്ചു കൂടാരുന്നോ… ഒരു വേലക്കാരിയായിട്ടെങ്കിലും….. സന്തോഷത്തോടെ ഞാൻ വരില്ലാരുന്നോ… ദുഷ്ട്ടനാ…. എനിക്ക് കാണണ്ട ഇനി… ‘

ഇങ്ങനെ എന്നോട് പറയാനുള്ള പരാതിയും പരിഭവവും അതിൽ നിറഞ്ഞു നിന്നു….. ഓരോ പേജും എന്റെ കണ്ണീർ വീൺകുതിർന്നു… അതിൽ അവസാനത്തെ പേജ് ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു…

‘ എനിക്ക് ഇവിടെ പറ്റണില്ല അമാലേട്ടാ… ഒരു പെൺകുട്ടി ഒറ്റയ്ക്ക് വീട്ടിൽ ആയാൽ ഉള്ള പ്രശ്നം ഏട്ടന് അറിയാല്ലോ… സഹിക്കാൻ പറ്റണില്ല…. ഞാൻ അങ്ങട് വരുവാ… ഒരു വേലക്കാരി ആയിട്ടെങ്കിലും ഞാൻ അവിടെ നിന്നോളാം.. അതിനും സമ്മതല്ലേൽ ഇന്ദു അവിടെ തന്നെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കും … ‘

എന്റെ ചുറ്റും ഭൂമി കറങ്ങുന്നത് എനിക്ക് അറിയാൻ സാധിച്ചു….. കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് മൂടുന്നു…. എത്ര ദുഷ്ടനാണ് ഞാൻ… എത്ര ജന്മം കഴിഞ്ഞാലും എത്ര ഗംഗയിൽ മുങ്ങിയാലും ഈ പാപം എന്നെ വിട്ട് പോകില്ല…. എന്റെ കഥ ഈ ആശുപത്രി ചുമരുകൾ ഏറ്റു പറയണം…. ഒരു പെണ്ണിന്റെ സഹനത്തെ പറ്റി… ഒരാണും ഒരിക്കലും ഇങ്ങനെ ആകരുതെന്ന് ഉറപ്പാക്കാൻ വേണ്ടി…

ദൈവമേ….. കുറച്ച് ജീവനോടെ എങ്കിലും അവളെ എനിക്ക് തരു… പോന്നപോലെ നോക്കിക്കോളാം ജീവിതകാലം മുഴുവൻ…
എന്തായാലും ഒരു കാര്യം ഉറപ്പാണ്… ഞങ്ങൾ ഒരുപോലെയെ ഈ ആശുപത്രിക്ക് പുറത്ത് പോകു…. അത് ജീവനോടെ ആണെങ്കിലും… അല്ലെങ്കിലും…..
അങ്ങനെ പ്രാർത്ഥിക്കാനും അവളെ നേടാനും ഉള്ള അർഹത എനിക്കില്ലായിരിക്കാം… പക്ഷെ ഇനി നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ വയ്യ…..

” ആ തലയ്ക്ക് അടിയേറ്റ പെൺകുട്ടിയുടെ കൂടെ വന്നത് നിങ്ങൾ അല്ലെ… ഡോക്ടർ തിരക്കുന്നുണ്ട് ”
സിസ്റ്ററുടെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…
ഇനി കഥ ഞാൻ പറയേണ്ടതില്ല…. ഇനി നടക്കുന്നതിന് നിങ്ങൾ ആണ് സാക്ഷികൾ

” ഡോക്ടർ എന്റെ ഇന്ദുവിന് എങ്ങനെ ഉണ്ട്.. ”

“സീ… ഹെഡ് ഇഞ്ചുറി അല്പം സീരിയസ് ആയിരുന്നു… ഓപ്പറേഷൻ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്…. 12 മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞേ എന്തെങ്കിലും പറയാൻ പറ്റു… മരുന്നുകളോട് റെസ്പോണ്ട് ചെയ്ത് തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ കുഴപ്പം ഉണ്ടാകില്ല…. ബൈ ദി ബൈ നിങ്ങൾ കുട്ടിയുടെ ആരാണ്??..”

” ഹസ്ബൻഡ് ആണ് ഡോക്ടർ.. അമൽ… ”
അതെ… അങ്ങനെ പറയാനാണ് തോന്നിയത്…

പിന്നീട് പ്രാർത്ഥനയുടെ നിമിഷങ്ങൾ ആയിരുന്നു…. നിമിഷങ്ങൾ യുഗങ്ങൾ പോലെ തോന്നി… ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ടു നീണ്ട കാത്തിരുപ്പ്….