? വൈശാഖി ? [? ? ? ? ?] 477

ഞാൻ ചിരവയിൽ നിന്നും എണീറ്റു അതെടുത്തു മൂലയ്ക്ക് വെച്ചു…..

“പിന്നല്ലാതെ….. പെങ്കുട്യോൾക്ക് അതൊരു ചേല് തന്നെയെല്ലേ…”
സ്ലാബിൽ ചാരി നിന്ന് കൊണ്ട് ഞാൻപുട്ടിനു തേങ്ങ ഇടുന്ന വൈശാഖിയുടെ മൂടി കയ്യില് എടുത്തു പറഞ്ഞു. അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിടർന്നുകൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി…

“പക്ഷെ സുജിത് ഏട്ടന് ഇഷ്ടമേയല്ല!!”

“അതെന്തേ വൈശാഖി…”

“എവിടേലും പോകാൻ ഇറങ്ങുമ്പോ ഒരു മണിക്കൂർ ഇത് കൊണ്ട് ഇരുന്നോളും എന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ വഴക്ക് പറയും…”

“ശോ.. ഇത്രേം സൗന്ദര്യ ബോധമില്ലാത്ത അളിയൻ ആണല്ലോ സുജിത്!!”

ഞാനത് പറയേണ്ടിയിരുന്നില്ല സത്യതില്. പക്ഷെ ആ കാമുകീഭാവം ഒന്നുടെ കാണാൻ മനസ് കൊതിച്ചത് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു പോയതാണേ മാമനോടൊന്നും തോന്നല്ലേ…

വൈശാഖി എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നഖംകടിച്ചു, ഒപ്പം തിരിഞ്ഞൊന്നു നോക്കീട്ട് എന്റെ കവിളിൽ ഒന്ന് പിച്ചുകയും ചെയ്തു…

“അളിയാ…..”

ഹാളിൽ നിന്നും സുജിത്തിന്റെ വിളി കേട്ടതും, വൈശാഖിയുടെ മുഖം ഒരു സെക്കൻഡിൽ മ്ലാനമായി..

ഞാൻ ദേ വരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു ഹാളിലേക്ക് ഇറങ്ങി.

“എണീറ്റോ സുജിത് അളിയാ…”

“അഹ് ഇന്നലെ കുറച്ചു കൂടിപ്പോയി..
അളിയൻ ഇതെങ്ങനെയാണ് രണ്ടു പെഗിൽ നിർത്തുന്നെ…”

“അത് നിന്റെ ചേച്ചിയുടെ നിയമം ആണല്ലോ…
എന്നാലും എനിക്ക് അതാടാ ഇഷ്ടം…”

“ഇവളും പറയാറുണ്ട്, പക്ഷെ ഞാൻ കേൾക്കാറില്ല!” വൈശാഖി അത് കേട്ടുകൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു എന്നെയൊന്നു നോക്കി. പാവം തോന്നിയെനിക്ക് അവളുടെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ…

“ഭാര്യയുടെ ചൊല്ലൊക്കെ കേൾക്കണം അളിയാ..” നമ്മുടെ നല്ലതിന് വേണ്ടിയല്ലെ!

“ആഹ്.. അത് വിട്!
ഇന്നെന്താണ് പ്രോഗ്രാം?!”

“ഇന്നലെ പിറന്നാൾ കഴിഞ്ഞില്ലേ. ഇന്നിപ്പോ സുമിഷയ്ക്ക് ലീവ് കാണുമോ അറിയില്ല, ലീവെങ്കിൽ നമുക്കെല്ലാരും കൂടെ ബീച്ചിൽ ഒക്കെ ഒന്ന് പോകാം….”

“ഇവ്ടെന്നു അടുത്താണ് അല്ലെ അളിയാ…
കഷ്ടിച്ച് ഒരു 5കിലോമീറ്റര്…”

അന്ന് സുമിഷയ്ക്ക് ലീവ് അല്ലായിരുന്നു, ഹോസ്പിറ്റലിൽ എമെർജൻസി കേസുണ്ടായിരുന്നു, ഞങ്ങൾ എല്ലാരും കൂടെ ബ്രെക്ഫാസ്റ് കഴിച്ചിട്ട് സുമി ഡ്യൂട്ടിക്ക് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്കിറങ്ങി. അല്പ നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനും അളിയനും കൂടെ ഒന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങാമെന്നു വെച്ചു. ഇറങ്ങാൻ നേരം