? വൈശാഖി ? [? ? ? ? ?] 477

“ഇല്ല കുട്ടേട്ടാ, അയാൾ അപ്പോഴേക്കും മരിച്ചു. പിന്നെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ ഒക്കെ ചെയ്യാനും ഏല്പിച്ചു ഞാൻ പോന്നു…”

“സുജിത് എവിടെ വൈശാഖി?!”

“ഏട്ടൻ ഉറങ്ങുവാ….”

“അഹ് ശെരി എങ്കിൽ കഴിക്കാം അല്ലെ ഒരു മണിയായല്ലോ!
മോനു ….വിശക്കണില്ലെടാ…… “

“ആഹ് അമ്മാ ….” ആദിയെ സുമി എടുത്തു.

“ഞാൻ സുജിത്തേട്ടനെ വിളിക്കാം ചേച്ചി…”

ഊണ് കഴിക്കുമ്പോ ഞാൻ സുമിഷയോടും വൈശാഖിയോടും ഒപ്പമിരിക്കാൻ പറഞ്ഞു. സുമിഷ ഇരുന്നപ്പോളും വൈശാഖി ഇരുന്നില്ല! ചിലപ്പോ അത് സുജിത്-നു ഇഷ്ടമാകില്ലേന്ന് ആലോചിച്ചു പാവം നിപ്പാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നി.

പക്ഷെ ഞാൻ വിട്ടില്ല, ഈ വീട്ടിൽ എല്ലാരും ഒരുമിച്ചു കഴിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ വൈശാഖി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കസേര വലിച്ചിരുന്നു. സുജിത് പക്ഷെ അതിനൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. അളിയന്റെ ശീലങ്ങൾ ഒന്നും ഈ കാലത്തിനു ചേർന്നതല്ല എന്നു ഉത്തമബോധ്യമായി!

കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അൽപനേരം ഞാനും സുമിഷയും ബെഡ്‌റൂമിൽ മയങ്ങി. പക്ഷേ അടുത്ത റൂമിൽ നിന്നും അളിയന്റെ ഒച്ചപ്പാട് എന്തോ കേട്ടപ്പോ ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും ഉണർന്നു, ഞാൻ വേഗം അവരുടെ മുറിയിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ വൈശാഖി ബെഡിൽ ചാരി ഇരുന്നു മുഖം താഴ്ത്തി കരയുന്നു, അളിയൻ ചെറ്റ എന്തേലും പറഞ്ഞോന്ന് ഞാൻ ആലോചിച്ചു, അളിയൻ ഹാളിൽ കലിപ്പിച്ചു ഇരിക്കുവാണ്.

സുമി വൈശാഖിയുടെ അടുത്തിരുന്നു. അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് എന്താ വൈശാഖിന്നു ചോദിച്ചെങ്കിലും അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല, ഷര്ട് അയൺ ചെയ്യാൻ നേരം കരിഞ്ഞിരിക്കുന്നത് ഞാൻ ടേബിളിൽകണ്ടു. ശോ ഇതിനാണോ ഈ മക്കുണൻ വൈശാഖിയെ വഴക്കു പറഞ്ഞേ…..

കുനിഞ്ഞിരിക്കുന്ന വൈശാഖിയുടെ മുഖം സുമി
ഉയർത്തിയപ്പോൾ എനിക്ക് അളിയനെ കൊല്ലാനുള്ള ദേഷ്യം വന്നു, ആ മരപ്പാഴ് അവളെ തല്ലിയിട്ടുണ്ട്! മുഖം ചുവന്നിരിക്കുന്നു. എനിക്കൊന്നും പറയാനായില്ല, അപ്പോഴത്തെ കലിക്ക് വല്ലോം പറഞ്ഞാൽ കൂടിപോകുമെന്നെനിക്ക് തോന്നി…ഞാൻ ക്ഷമിച്ചുകൊണ്ട് ഹാളിലേക്ക് വന്നിരുന്നു. വൈശാഖിയെ സുമി ആശ്വസിപ്പിക്കുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു….

4 മണിയായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ ബീച്ചിലേക്ക് ഇറങ്ങാമെന്നുവെച്ചു, പക്ഷെ ഇറങ്ങാൻ