വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 2 [വെറും മനോഹരൻ] 616

രേഷ്മ ചേച്ചി : “സാരമില്ല, പരീക്ഷ ഒക്കെ ആകുമ്പോളേക്കും നമുക്ക് റെഡിയാക്കി എടുക്കാം. അല്ലേടാ..?”

അത് പറയവെ, വർഷങ്ങൾക്ക് ഇപ്പുറവും അവനെ ജയിക്കാനായത്തിന്റെ ചെറിയൊരു ഗർവ്വ്‌ രേഷ്മയിൽ കാണാമായിരുന്നു. ചേച്ചി പറഞ്ഞത് കേട്ട് അവന് ചിരി അടക്കാനായില്ല. അവൻ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു. അവനെന്തിനാ ചിരിക്കുന്നത് എന്ന ഭാവത്തിൽ നോക്കിയ ചേച്ചിയോടായി അവൻ താഴേക്കു കണ്ണുകൊണ്ട് ചൂണ്ടി പറഞ്ഞു, “കൊഞ്ചം അങ്കെ പാർ”

ആ കാഴ്ച കണ്ടതും ചേച്ചിയുടെ കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി. വെടിപൊട്ടി നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ തന്നെ അടുത്ത വെടിവപ്പിന് തയ്യാറായി കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന റോഷന്റെ ജവാൻ. യഥാർത്ഥ രാജ്യസ്നേഹിയായ ജവാൻ. രേഷ്മ ചേച്ചി അത്ഭുതത്തോടെ അവനെ നോക്കി. മറുപടി എന്നോണം റോഷൻ ആ ചുണ്ടുകൾ ഒരിക്കൽ കൂടി തന്റെ വായിലാക്കി അറിഞ്ഞു നുണഞ്ഞു. ഏകദേശം 2 മിനുറ്റ് നേരത്തെ ചുംബനത്തിനു ശേഷം അവൻ ചേച്ചിയുടെ ചുണ്ടുകളെ മോചിപ്പിച്ചു.

“ഡാ ഇവിടെ വേണ്ട, നമുക്ക് അകത്തെ മുറിയിലേക്ക് പോകാം” ചേച്ചി അവന്റെ ജവാനിൽ പിടിത്തമിട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പഴയ ട്യൂഷൻ കുട്ടിയെപ്പോലെ അവനും അതിന് തലയാട്ടി. ഇരുവരും സോഫയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു.

ഹാളിൽ നിന്നും നടന്നു അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്ക് കയറാൻ നേരമാണ്, പുറകിലത്തെ മുറിയിൽ നിന്നും ആരോ ചുമക്കുന്ന ശബ്ദം റോഷൻ കേട്ടത്.

റോഷൻ : ആരാ ചേച്ചി അത്…?

ചോദ്യം കേട്ട് ചേച്ചി ഒന്നവനെ നോക്കി. അതിനു മറുപടി പറയാൻ ചേച്ചി കുറച്ചധികം സമയം എടുക്കുന്നത് പോലെ.

“അതു കാര്യമാക്കണ്ടാ… നിനക്കു കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വേണോ..?” രേഷ്മ ചേച്ചി അവന്റെ കുലച്ചു നിൽക്കുന്ന ലിംഗത്തിൽ ഒന്നു അനക്കിക്കൊടുത്തു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു. ചേച്ചി തന്റെ ചോദ്യത്തിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ ശ്രമിക്കുന്ന പോലെ അവന് തോന്നി. കൂടുതൽ ചോദിച്ചു മൂഡ് കളയാൻ നിൽക്കാതെ അവൻ വേണം’ എന്നു തലകുലുക്കി. ചേച്ചി അവന്റെ കവിളിൽ ഒരു കുഞ്ഞുമുത്തം കൂടി നൽകി, തന്റെ ചക്കചന്തികളും ആട്ടി അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു.

ചേച്ചി പോയതിനു ശേഷം അവന്റെ മനസ്സിൽ മുഴുവൻ അപ്പുറത്തു നിന്നും കേട്ട ശബ്ദമായിരുന്നു. എന്നാലും അതു ആരായിരിക്കും..? എന്തിനാണ് ചേച്ചി അതിനു ഉത്തരം തരാതെ ഒഴിഞ്ഞു മാറിയത്..? മനസ്സെന്ന അലവലാതി അവനിൽ പതിവുപോലെ ആവലാതി പകർന്നു. ചിന്തിച്ചു ചിന്തിച്ചു റോഷന് അതറിയാതെ പറ്റില്ലെന്നായി. അവൻ രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് മെല്ലെ അപ്പുറത്തെ മുറിയിലേക്കു നടന്നു.