വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 6 [വെറും മനോഹരൻ] 592

ചെറുതായി കുറ്റി രോമങ്ങൾ നിറഞ്ഞ, നനഞ്ഞൊട്ടിയ ആ പൂർത്തടത്തിന്റെ ഗന്ധം അവൻ ആദ്യം തന്നെ മൂക്കമർത്തി ഒന്ന് അറിഞ്ഞാസ്വദിച്ചു… അവന്റെ ആസ്വാദനത്തിന് നന്ദി പറയും വിധം, ശരണ്യയുടെ ഫാർമസി തുരു തുരാ മരുന്നുകൾ വർഷിക്കാൻ തുടങ്ങി… യാതൊരു സങ്കോചവുമില്ലാതെ, അവനാ മരുന്നുകൾ മുഴുവൻ നക്കിക്കുടിച്ചു…

അവൻ ആ ഇതളുകളിൽ മെല്ലെ ചുംബിച്ചു, അവളുടെ കന്തിൽ നാക്കിട്ട് ചുഴറ്റി… സുഖാധ്യക്യത്താൽ ശരണ്യ ഒരടി പിന്നോട്ട് നീങ്ങിയതും അവനവളുടെ ഉരുണ്ടു കൊഴുത്ത ചന്തികളിൽ തന്റെ ഇരു കൈത്തടവും ഒന്നിച്ചമർത്തി, അവളുടെ ഫാർമസിയുടെ ആഴങ്ങളിലേക്ക് വീണ്ടും തന്റെ നാവിറക്കി…

“പതിയെ ചെയ്യെടാ… കുണ്ണേ…”, പറയുന്നതിനൊപ്പം ശരണ്യ കുനിഞ്ഞ്, അവന്റെ പുറത്ത് ബാലൻസിനായി കൈ വച്ചു നിന്നു….

അവനവളുടെ മരുന്ന് കുപ്പിക്കകത്തേക്ക് തന്റെ നാവ് ആഞ്ഞാഞ്ഞ് ഉന്തി കയറ്റി… അവളുടെ ധാരയായി ഒഴുകുന്ന മരുന്നുകൾ അവൻ നേരവും കാലവും അളവും നോക്കാതെ മൊത്തമായി കുടിച്ചു കൂട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്നു…

എന്നാൽ മെഡിക്കൽ സയൻസിന്റെ അമ്പരപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആദ്യമായി, രോഗി മരുന്ന് കുടിക്കവേ, കൊടുത്ത നേഴ്സിന്റെ രോഗാവസ്ഥ അതി കഠിനമായി വർദ്ധിച്ചു… നേഴ്സ് സുഖത്തിൽ പുളയാൻ തുടങ്ങി… അവൾ “മ്മ്… ഹ് ഹ്… ആഹ് ഹ്…”, എന്നിങ്ങനെ ശീൽക്കാര ശബ്ദങ്ങൾ പുറപ്പെടുവിച്ചു. നേഴ്‌സ് രോഗിയുടെ പുറം ഭാഗത്ത് നഖം അമർത്തി, മാന്തി…

എന്നാൽ ഇതൊന്നും വക വക്കാതെ രോഗി തന്റെ മരുന്നു കുടി തുടർന്നുകൊണ്ടിരുന്നു… ഇതളുകളാകുന്ന ആദ്യ കൗണ്ടറുകളിൽ വച്ചിരുന്ന ടോണിക്കുകൾ മതിയാവാതെ, രോഗിയുടെ നാവ് ഒരു മദയാനയെപ്പോലെ, അകത്തുള്ള മുഴുവൻ സ്റ്റോക്കും തപ്പി നടന്നു…

“പൂറിമോനെ… മതിയാക്കെടാ…”, നേഴ്‌സ് അറിയാതെ ഉറക്കെ പുലമ്പി.

ഒടുവിൽ രോഗി കുടി നിർത്തിയതും മ്മ്ം.. ഹ്ഹാ….” എന്ന ശബ്ദത്തോടെ തന്റെ മാറിൽ കൈ വച്ചു, നേഴ്‌സ് ശ്വാസം നേരെ എടുത്തു വിട്ടു.

ആശ്വാസം നേടിയതിന്റെ അടുത്ത നിമിഷം… റോഷൻ ഉടനെ ആ നേഴ്സിനെ അരക്ക് പിടിച്ചു തിരിച്ച് നിർത്തി…

ആ ആശുപത്രിയിലെ ഏറ്റവും വിശാലത നിറഞ്ഞ സ്പെഷ്യൽ വാർഡ് അവനായി വാതിൽ മലർക്കേ തുറന്നു ഇട്ടിരിക്കുന്നത് അവനവിടെ കണ്ടു … എല്ലാ അത്യാധുനിക സൗകര്യങ്ങളും അവനവിടെ ലഭ്യമായിരുന്നു… നേഴ്‌സിന്റെ അനുവാദത്തിന് കാത്ത് നിൽക്കാതെ, അവനാ സ്പെഷ്യൽ വാർഡിലേക്ക് തന്റെ വായ അതിക്രമിച്ചു കയറ്റി വിട്ടു…