വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 6 [വെറും മനോഹരൻ] 569

അവന്റെ ചുണ്ടുകളെ മോചിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, ശരണ്യ അവന്റെ മാറിൽ കൈ വച്ച്, മെല്ലെ പുറകോട്ട് തള്ളി… ഒരു തൂവൽ നിലത്തേക്ക് വീഴും വണ്ണം, അവനാ തുണികൾക്ക് മുകളിൽ മലർന്ന് കിടന്നുകൊടുത്തു.

കൊടിമരം കണക്ക് ഉയർന്ന് നിൽക്കുന്ന വാളും നീട്ടി, മലർന്ന് കിടക്കുന്ന റോഷനെ അവളൊരു നിമിഷം, കുസൃതിച്ചിരിയോടെ നോക്കി നിന്നു. ശേഷം…

“നീ തീർന്നെടാ മൈരേ….”, ഇതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ തിരിഞ്ഞ്, അവന്റെ മേലേക്ക് അമർന്നിരുന്നു.

റോഷന് പ്രതികരിക്കാൻ അവസരം കിട്ടും മുന്നേ തന്നെ, അവളുടെ പൂറ് അവന്റെ മുഖത്തമർന്നു… ഒപ്പം അവന്റെ പടവാൾ അവൾ ഒന്നാകെ തന്റെ വായിലേക്ക് തിരുകിയും കയറ്റി…

“മ്മ്…”, തരിപ്പിൽ ഒരു നിമിഷം പകച്ചെങ്കിലും, റോഷൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ തൊഴിലെടുക്കാൻ തയ്യാറെടുത്തു…

ശരണ്യ അവന്റെ തക്കുടുവിനെ ആസ്വദിച്ചു ഊമ്പിക്കൊണ്ടിരുന്നു… അതേ സമയം റോഷൻ, അവന്റെ നാവിനാൽ അവളുടെ ICU വിൽ അടി’യന്തിര ശസ്ത്രക്രിയയും തുടങ്ങിവച്ചു…

ഒരേ താളത്തിൽ, രോഗിയും നേഴ്സും തങ്ങളുടെ കർത്തവ്യങ്ങൾ ഭംഗിയായി നിർവ്വഹിക്കാൻ തുടങ്ങി… അവന്റെ മകുടം ഒരു ചൂയിംഗം പോലെ അവളുടെ പല്ലുകൾക്കിടയിൽ കിടന്ന് ഞെരിഞ്ഞു… അവളുടെ ഇതളുകളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വിലകൂടിയ മരുന്നുകളിൽ അവന്റെ നാവ്, ഒരു കൊച്ചുകുട്ടിയെ കണക്ക് തല്ലിക്കളിച്ചു… കുറച്ചധികം സമയം നീണ്ട വദന പ്രയോഗത്തിൽ, ഇരുവരുടെയും അടിഭാഗം ഒരുപോലെ രതിമൂർച്ചക്കായി മുറവിളി കൂട്ടി…

ശരണ്യ റോഷന്റെ തക്കുടുവിനെ അണ്ണാക്കിൽ നിന്നും വലിച്ചൂരി… ശേഷം അവളുടെ താമരച്ചന്തികൾ അവന്റെ മുഖത്ത്‌ നിന്നും പൊക്കി, എഴുന്നേറ്റു നിന്നു. അവൾ ആ വിധം എഴുന്നേൽക്കവെ, അവളുടെ ഫാർമസിയിൽ നിന്നും ഒലിച്ച് ബാക്കിയായ മരുന്ന് അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒഴുകി വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“നോക്കി നിക്കാതെ, തീർക്കെടി പരവെടി…”, മുഖത്ത് പതിച്ച മരുന്ന് നാവിനാൽ നക്കി എടുക്കുന്നതിനൊപ്പം, അവൻ അലറി…

“എന്നാ ഇന്നാ പിടിച്ചോടാ… പെഴച്ചവനെ…”, അവന് അഭിമുഖമായി തിരിഞ്ഞ്, അത് പറയുന്നതിനൊപ്പം അവൾ ചാടി അവന്റെ വാളിന് മേലയായി അവളുടെ പൂർ അമർത്തി, ഇരുന്നു…

“കൂത്തിച്ചി…. മോളെ…”, അവളുടെ നിഷ്കരുണ പ്രവർത്തിയിൽ അവനറിയാതെ ഉറക്കെ അലറി….

ശരണ്യ വേഗത്തിൽ ഇരിക്കാനും എഴുന്നേൽക്കാനും തുടങ്ങി… അവളുടെ ഓരോ ഇരുത്തതിലും ഇരുവരുടെയും സ്വകാര്യ ഭാഗങ്ങൾ വെടി പൊട്ടിക്കാൻ തയ്യാറെടുത്തു കൊണ്ടിരുന്നു…