വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം 7 [വെറും മനോഹരൻ] Climax] 431

ശ്രീലക്ഷ്മി അവന്റെ നെഞ്ചിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി, അവന് അഭിമുഖമായി വീണ്ടും ഉയർന്നിരുന്നു.

ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ വീണ്ടും ഉടക്കി… അതിനിടയിലെ നൂൽദ്വാരം വഴി ചന്ദ്രവെളിച്ചം വീട്ടിലേക്ക് ചലിച്ചു…

അവൾ വീണ്ടും അവന്റെ അധരങ്ങളിൽ ചുണ്ട് കോർത്തു… ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് വീശുന്ന വേഗത്തിൽ, ഇരുവരുടെയും അധരങ്ങൾ പരസ്പരം ഇഴഞ്ഞു… ആരു ആരുടെ ചുണ്ടുകളാണ് ഈമ്പുന്നതെന്ന് പറയാൻ കഴിയാത്ത വണ്ണം, ഇരുവരും അധരരസം നുകർന്നുകൊണ്ടേയിരുന്നു…

ഒരു വലിയ മേഘപാളി ചന്ദ്രനെ മറച്ചു കടന്നു പോയ അത്രയും സമയം, മറ്റ് യാതൊരു ചിന്തയുമില്ലാതെ, അവരാ ചുംബനം തുടർന്നു…

ചുണ്ടുകൾ വിടുവിച്ച് ഇരുവരും നിർത്താതെ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ടു… ചുംബനം പകർന്ന സന്തോഷം ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകളിൽ നക്ഷത്രത്തിളക്കമായി മിന്നി…

“ഇതായിരുന്നോ, നിന്റെ ആഗ്രഹം…?”, അവളുടെ കീഴ്ച്ചുണ്ടിൽ, ചൂണ്ടുവിരലാൽ തലോടിക്കൊണ്ട് റോഷൻ ചോദിച്ചു…

“ആഗ്രഹം ഇതല്ല…”, അവൾ ലജ്ജയോടെ ചുണ്ട് മലർത്തി…

“എന്നാ പറ…”, ചോദിക്കുന്നതിനൊപ്പം അവൻ മെല്ലെ അവളുടെ മുലകൾക്ക് മേൽ കൈ വച്ചു…

“ആഹ്…”, അവൾ ചിടുങ്ങി…

ചുരിദാറിന് വെളിയിലൂടെ തന്നെ, റോഷൻ മെല്ലെ ആ മുലകളെ തഴുകാൻ തുടങ്ങി… അവൾ സുഖം കേറി, അവന്റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞു വീണു… അപ്പോഴും അവളുടെ മുലകളിൻ മേലുള്ള കൈ പ്രയോഗം അവൻ തുടർന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു…

“ഡാ…”, അവന്റെ ഇടം ചെവിയിൽ മെല്ലെ കടിച്ചു വിട്ടുകൊണ്ടു, അവൾ ആഗ്രഹം പറയാൻ തയ്യാറെടുത്തു…

“പറ മോളെ…”, ഇരു മുലകളെയും ഒന്നമർത്തി അയച്ചുകൊണ്ടു, അവൻ അവൾക്ക് പറയാൻ ധൈര്യം നൽകി…

അവളവന്റെ ചെവിയിൽ തന്റെ ആഗ്രഹം പതിയെ പറഞ്ഞു… കേട്ടതും നിഗൂഡമായ ഒരു കുസൃതിച്ചിരിയോടെ അവൻ അവളെ പാളി നോക്കി.

“ഇതായിരുന്നല്ലേ ആഗ്രഹം, കൊച്ചു കള്ളി…”, അവളുടെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി അവൻ കളിയാക്കി ചോദിച്ചു…

“നീ വാക്ക് തന്നതാണേ…”, അവൾ ലജ്ജയോടെ മുഖം തിരിച്ചു.

റോഷൻ വീണ്ടും അവളുടെ മുഖം നേരെ തിരിച്ചു നിർത്തി…. എന്നിട്ട് പ്രണയാർദ്രമായി പറഞ്ഞു…

റോഷൻ : “റോഷൻ വാക്ക് തന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, അത് പാലിച്ചിരിക്കും…”

അവൻ പുഞ്ചിരിച്ചു… അവളും… ഇരുവരുടെയും ചുണ്ടുകൾ ആ ചന്ദ്രവെളിച്ചത്തിൽ വീണ്ടും ഒന്ന് ചേർന്നു… ചന്ദ്രനെ മറക്കാനായി, വീണ്ടുമൊരു മേഘപാളി തെന്നി നീങ്ങി…