വശീകരണ മന്ത്രം 9 [ചാണക്യൻ] 833

അവനെ അടക്കി നിർത്താൻ അവർ പാടുപെട്ടു.

ഈ സമയം അനന്തു ഉറക്കെ ചുമച്ചുകൊണ്ടു നിലത്തേക്ക് അമർന്നിരുന്നു.

കുറച്ചു കൂടി വൈകിയിരുന്നേൽ ഇപ്പോ കാറ്റ് പോയിരുന്നേനെ എന്നവന് തോന്നി.

അനന്തു ശ്വാസം ആഞ്ഞു വലിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.

കണ്ണുകൾ ഒക്കെ നിറഞ്ഞൊഴുകി കടവായിൽ നിന്നും ഉമിനീര് പുറത്തേക്കൊലിച്ചു.

മാലതി വെപ്രാളത്തോടെ ഓടി വന്ന് അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു.

സാരിയുടെ മുന്താണി കൊണ്ട് അവന്റെ ചുണ്ടും വായും തുടച്ചു വൃത്തിയാക്കി

മാറി നിൽക്കുന്ന ശിവജിത്തിനെ അവർ കോപത്തോടെ നോക്കി.

സങ്കടം സഹിക്ക വയ്യാതെ മാലതി അനന്തുവിന്റെ നെഞ്ചിൽ തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

ശിവ അനന്തുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

സ്വന്തം ഏട്ടന് അങ്ങനൊരു ഗതി വന്നത് ആ അനിയത്തിയുടെ മനസിനെ പൊള്ളിച്ചു.

അവൾക്ക് ഒന്നു ഉറക്കെ കരയാൻ തോന്നി.

സീത ഓടി വന്നു അനന്തുവിന്റെ തല തന്റെ മടിയിലേക്ക് കേറ്റി വച്ചു.

ആ നെറുകയിൽ സങ്കടം ഘനീഭവിക്കുന്ന മുഖത്തോടെ സീത തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു.

അപ്പോഴും അനന്തു ശ്വാസമെടുക്കാൻ വല്ലാതെ പാടു പെടുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

മാലതി അവന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ കൈ വെച്ചു അമർത്തി ഉഴിഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു.

അതിലൂടെ കുറച്ചു ആശ്വാസം അനന്തുവിനു കിട്ടി തുടങ്ങി.

ആവന്റെ കൺ കോണുകളിലൂടെ ഒഴുകി വരുന്ന നീർമുത്തുകൾ മാലതി പയ്യെ കൈകൊണ്ട് ഒപ്പിയെടുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു.

“മോനെ അനന്തു ഒന്നു നോക്കെടാ ഇത് അമ്മയാടാ മോനെ പറ എന്തെങ്കിലും അമ്മയോട് ”

മാലതി സഹിക്കവയ്യാതെ അവനെയും കെട്ടിപിടിച്ചിരുന്നു.

ജനിച്ച കാലം തൊട്ട് ഇതുവരെ ഒരു ഈർക്കിലി കമ്പ് കൊണ്ട് പോലും മാലതി അവനെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു.

അതിനുള്ള അവസരം അവൻ ഒരുക്കിയിട്ടില്ല എന്ന് പറയുന്നതാവും ശരി.

എന്നും അവൻ അനുസരണയുള്ള ഒരു കുട്ടിയായിട്ടാ വളർന്നിരുന്നത്.

ഇന്ന് ആദ്യമായി തന്റെ മോനെ വേറൊരാള് നോവിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആ പെറ്റ വയറിന് സഹിച്ചില്ല.

നെഞ്ചിൽ ആരോ ഭാരം എടുത്തു വച്ച പോലെ മാലതിയ്ക്ക് തോന്നി.

ഉള്ളിൽ നുരഞ്ഞു പൊന്തുന്ന സങ്കട കടൽ പുറത്തേക്ക് ഒഴുകി വരാതിരിക്കാൻ അവൾ പാടുപെട്ടു.