അത് കണ്ട് വിനായക് പെട്ടെന്ന് വിരലുകൾ മറച്ചു പിടിച്ചു.
“നിന്നെ ഞാൻ!”
അവൾ അവന്റെ നേരെ കയ്യോങ്ങി. അവൻ ഒരു ചുവട് പിമ്പോട്ട് മാറി.
“ഓരോരോ കുരുത്തക്കേടുകൾ!”
അത് പറഞ്ഞ് വസുന്ധര പെട്ടെന്ന് അവിടെ നിന്നും പോയി.
“ച്ചെ!!”
കൈകൾ പെട്ടെന്ന് ഷോട്ട്സിൽ അമർത്തിയുരച്ചുകൊണ്ട് വിനായക് സ്വയം ശപിച്ചു.
“മമ്മീടെ കാര്യം! എന്തൊരു ചമ്മൽ നാറ്റക്കേസായിപ്പോയി! ഛെ!”
കുളി കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴേക്കും വസുന്ധര അപ്പവും മട്ടനും മേശപ്പുറത്ത് വിളമ്പി വെച്ചിരുന്നു.
“ഇന്നെന്താ കുളിച്ച് കഴിയാൻ ഇത്രേം താമസം?”
അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ അവൾ ചോദിച്ചു.
വിനയാകും അവളെ നോക്കിയില്ല.
എങ്കിലും അവളുടെ ചലനങ്ങൾ ഒക്കെ അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“മമ്മി ഇന്നലെ വരെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നത് ഓർമ്മ ണ്ടോ? എന്താടാ ബാത്റൂമിലേക്ക് പോകുന്നേം കാണാം വരുന്നേതും കാണാം. ഇത്ന്ത് കാക്കക്കുളിയാണോ എന്നല്ലേ മമ്മി ചോദിച്ചേ? ഇതിപ്പം രണ്ടുമിനിറ്റ് താമസിച്ചപ്പം ഇങ്ങനെയായാ?”
അത് പറഞ്ഞ് അവൻ അവളെ ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി.
വസുന്ധര ഗൗരവത്തിൽ നിന്ന് മാറി ചെറിയ ഒരു പുഞ്ചിരി മുഖത്തേക്ക് വരുത്തി അവനെ നോക്കി.
“എന്ത് പറഞ്ഞാലും ഒരു തർക്കുത്തരം ണ്ട് നെനക്ക്‌ വിനൂ,”
അവന്റെ പാത്രത്തിലേക്ക് അവൾ കറി വിളമ്പി.
“മമ്മി…”
അവൻ വിളിച്ചു.
“ന്താ?”
അവൻ കുസൃതിയോടെ അവളെ നോക്കി.
“ചുമ്മാ പുന്നാരിയ്ക്കാണ്ട് കാര്യം പറ, ന്റെ വിനൂ,”
അവൾ അക്ഷമ കാണിച്ചു.
“മമ്മി എന്താ ഷെഡിന്റെ ഉള്ളിൽ കണ്ടേ?”
അവൻ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.
വസുന്ധര ദേഷ്യപ്പെടുമെന്നാണ് വിനായക് കരുതിയത്.
“ഒന്ന് പോ ചെറ്ക്കാ നീയ്യ്.”
