നോക്കി നിക്കാം…ഗ്ലൂക്കോസ് ഒക്കെ കൈയിൽ വെച്ച് ആവശ്യത്തിന് വെള്ളം ഒക്കെ കുടിച്ച് ഒരു രണ്ടുകിലോ സാധനവും ഒക്കെ നോക്കി നിക്കാം…”
വിനായകന് അൽപ്പാൽപ്പമായിദേഷ്യം വന്നു തുടങ്ങി.
“പക്ഷെ, അഞ്ചു കിലോ സാധനമൊക്കെ എങ്ങനെ നോക്കി നിക്കും! ആംബുലൻസൊന്നും അത്ര ഈസിയല്ല ഇപ്പോൾ …ബോധം കെട്ട് വീണാൽ…! അതുകൊണ്ട് മാറ്റി ….ഞാൻ നോട്ടം മാറ്റി…”
“കണക്കായിപ്പോയി…”
വിനായക് പറഞ്ഞു.
“എന്നെ പ്രസവിക്കുന്നേന് മുമ്പ്‌ ഈ പെരുംമൊലേം പെരുംകുണ്ടിയും ഒക്കെ ഒന്നങ്ങ് മാറ്റിവെക്കാൻ മേലാരുന്നോ? മമ്മീടെ മെഷർമെൻറ്റ്‌സൊക്കെ വെച്ചുനോക്കുമ്പം എന്റേത് ഒക്കെ എന്ത്?”
പെട്ടെന്നാണ് അവൾ തന്റെ കയ്യിലിരുന്ന അവന്റെ ഷെഡ്‌ഡിയിലേക്ക് നോക്കിയത്.
“ഇതെന്താ ഒരു മണം…?”
അപ്പോഴേക്കും ആ ഷെഡ്‌ഡി കയ്യെത്തിച്ച് പിടിക്കാൻ വിനായക് അവളുടെ നേരെ കുതിച്ചു.
“അടങ്ങി അവിടെ നിക്കെടാ ചെറുക്കാ,”
അവനിൽ നിന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“അരേന്ന് കൈമാറ്റല്ലേ! ഭാരം താങ്ങാനാവാതെ അത് മൊത്തം നിലത്തേക്ക് വീഴും! ഹഹഹ..”
“ക ക്ക ക്ക ക്ക…”
അവളുടെ ചിരിയെ അനുകരിച്ച് അവൻ പറഞ്ഞു.
“മമ്മി ചങ്കേന്ന് കൈമാറ്റാണ്ടിരുന്നാ മതി..! അല്ലേൽ മൊബൈൽ ടവർ പോലത്തെ ആ രണ്ട് മൊലേം താഴെ വീണ് ഒടിഞ്ഞ് നുറുങ്ങിപ്പോകും!”
ഷെഡ്‌ഡി പിടിച്ച കൈകൊണ്ട് അവൾ അവനെ കളിയായി അടിക്കാനോങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് എന്തോ ഓർത്ത് അവൻ അവന്റെ ഷെഢിയിലേക്ക് നോക്കി.
അതിന്റെ ക്രോച്ച് ഏരിയായിൽ നനഞ്ഞ് കുഴഞ്ഞിരുന്ന പ്രീക്കമ്മിലേക്ക് അവൾ നോക്കി.
“ഇതെന്താ ഇത് വിനൂ? എപ്പഴാ ഇത്ണ്ടായേ?”
“അത് പിന്നെ ..അത്…”
“ഞാൻ നിന്റെ റൂമിൽ വന്നപ്പോ നീയീ അണ്ടർവെയറാ ഇട്ടിരുന്നെ?”
“ആഹ്…അതെ!”
അവൾ പിന്നെ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.
“അപ്പൊ …അപ്പോ അത് കംപ്ലീറ്റ് ആയില്ലാരുന്നോ?”
“കംപ്ലീറ്റ് ആയില്ലായിരുന്നോന്നോ? എന്ത് കംപ്ലീറ്റ് ആയില്ലായിരുന്നോന്ന്?”
“ഇത്..”
