വഴി തെറ്റിയ കാമുകൻ 5 [ചെകുത്താൻ] 231

പ്രൈസ് ബോർഡിലേക്ക് നോക്കിയ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഞെട്ടി

പ്രൈസ് ബോർഡ് പ്രകാരം അഞ്ഞൂറ്റി എൺപത്തി ആഞ്ചു റിയാൽ ആവുമെന്ന് ഞാൻ കണക്കു കൂട്ടി ആകെ ശമ്പളം രണ്ടായിരത്തി അഞ്ഞൂറ് റിയാലാണ് അതിൽ നിന്നും ഇത്രയും പോയാൽ എന്ത് ചെയ്യും തിരിച്ചു നാട്ടിലേക്ക് ടിക്കറ്റ് എടുക്കാനുള്ള പൈസപോലും കയ്യിലില്ല അതുമല്ല ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ തിരിച്ചു നാട്ടിൽ ചെന്നിട്ട് എന്ത് ചെയ്യും ഇങ്ങനെ പോയാൽ മാസം വെറും ആയിരത്തി തൊള്ളായിരത്തി പതിനഞ്ച് റിയാൽ മാത്രമാണ് ബാക്കിയാവുക എന്ത് ചെയ്യും ആദ്യം പറഞ്ഞത് ഒഴിവാക്കിയാൽ തന്നെ നാന്നൂറ്റി അൻപത് റിയാൽ കുറയും

സർ, ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല

ഒരു മിനിറ്റ്

ഫോൺ എടുത്തു മേഡത്തെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കിറങ്ങി

ഹലോ…

ഹലോ…

മാം ഞാൻ ഇവിടെ എത്തി

സലൂൺ കണ്ടില്ലേ…

കണ്ടു… ഇത്… എനിക്ക് താടി മാത്രം ഷേപ്പ് ചെയ്താൽ മതി

നോ… ഞാൻ ബുക്ക്‌ ചെയ്ത് എന്തായാലും ചെയ്യണം വേറെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യണമെങ്കിൽ ഓർഡർ ചെയ്തോ…

ദേഷ്യത്തോടെ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു അകത്തേക്ക് ചെന്നു ഒക്കെ പറഞ്ഞു

അവർ ഓരോ കാര്യം ചെയ്യുമ്പോഴും എന്റെ ചിന്ത പൈസയുടെ കാര്യത്തിലും മറ്റുമായിരുന്നു ബിൽ കൊടുക്കാൻ പേഴ്‌സിൽ നിന്നും കാർഡ് എടുത്തു കൊടുത്ത് കൌണ്ടറിനുമുന്നിൽ നിൽക്കുമ്പോ കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ രൂപമാറ്റം കണ്ട് ഒരിക്കൽ കൂടെ കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി സ്വയം താടിയിൽ തടവിയ ശേഷം മീശ പിരിച്ചു വെക്കുമ്പോ ചുണ്ടിൽ ചെറു ചിരി വിരിഞ്ഞു, വെറുതെയല്ല അബ്ദുല്ലക്കക്ക് ഈ പ്രായത്തിലും ഇത്രേം ലുക്ക്‌

സർ, കാർഡ്

കാർഡും ബില്ലും വാങ്ങി പുറത്തേക്കിറങ്ങി സിഗരറ്റ് കത്തിച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടിയിലേക്ക് കയറി

സയ്യിദ് : ഇപ്പൊ നീ ഒന്നും കൂടെ ലുക്ക്‌ ആയിട്ടുണ്ട്

പന്ത്രണ്ടായിരത്തിന്റെ ലുക്കൊന്നും എന്തായാലും ഇല്ലല്ലോ അതെങ്ങനെയാ ഇവർക്കൊക്കെ പൈസേടെ വിലയറിയണ്ടേ (ദേഷ്യത്തോടെ ഇത്രേം പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വണ്ടി മുന്നോട്ടെടുത്തു)

വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോഴും മനസിൽ അതുതന്നെയാണ് അഫി വിളിച്ചില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് അവളെ വിളിക്കാൻ നോക്കുമ്പോ അവളിങ്ങോട്ട് വിളിക്കുന്നു

എവിടായിരുന്നു നീ… ഇതെന്തേ വീട്ടിൽ പോയില്ലേ നൈറ്റ് ആണോ… ആകെ വാടിയെല്ലോ…