വഴി തെറ്റിയ കാമുകൻ 6 [ചെകുത്താൻ] 295

അതിലൊന്നിനെ കൊണ്ട് ഞാൻ സ്വത്തില്ലാത്ത ഇവനെ കെട്ടിയാൽ ഇല്ലാതായിപ്പോകും എന്ന് പറഞ്ഞ കുടുംബമാനം ഞാൻ കളയും അവന്റെ മൂന്ന് മക്കളെയും അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നടക്കുന്ന അവന്റെ കെട്ടിയോളേം അവന്റെ മുന്നിലിട്ട് ഇക്കാനെ കൊണ്ട് ഞാൻ കളിപ്പിക്കും നിസ്സഹായനായിരിക്കുന്ന അയാളുടെ മുഖത്ത് ഞാനന്ന് കാറി തുപ്പും എന്നെ അവന് കൂട്ടികൊടുക്കാൻ കൂട്ട് നിന്ന ഒരുത്തനെയും ഞാൻ വെറുതേവിടില്ല അന്ന് ഉമ്മ അവരോടൊപ്പം നിന്നപ്പോ എനിക്ക് ദേഷ്യമായിരുന്നു ഒന്നുമറിയാതെ അവരുടെ താളത്തിനുതുള്ളിയതാണ് നിങ്ങളെന്നറിയുംവരെ അത് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞില്ലായിരുന്നെങ്കിൽ അന്ന് ഇക്കാനെകൊണ്ട് സുഖിച്ചത് ഞാനറിഞ്ഞ അന്ന് ഞാൻ നിങ്ങളുടെ മരണം ആഘോഷിച്ചേനെ ഇത് നിങ്ങളുടെ മൊണ്ണയായ കെട്ടിയോന്റെ ചോരയിൽ പിറന്ന ഉറപ്പിൽ പറയുന്നതല്ല ഞാൻ, ഞാൻ സ്വ മനസാലെ കൊതിച് കാഴ്ചവെച്ച എന്റെ കന്യകത്തം പ്രാണനിൽ പാതി തന്ന് ഞാൻ പോലു മറിയാതെ എടുത്ത ഒരു ജീവിതകാലം ഓർക്കാനുള്ള സുഖവും സന്തോഷവും എനിക്ക് തന്ന ആണൊരുത്തന്റെ ചൂട് പറ്റി പ്രായം തികഞ്ഞപ്പോ മുതൽ കിടന്നു പൂറ്റിലും വായിലും കുണ്ടിയിലുമടക്കം അവന്റെ ചൂടറിഞ്ഞു കിട്ടിയ ഉറപ്പിൽ നിന്ന് പറയുകയാ ഇത് ഞാൻ ചെയ്തിരിക്കും അന്ന് നിങ്ങൾ ഞങ്ങളെ ശപിക്കരുത്

പതിഞ്ഞ ഉറച്ച ശബ്ദത്തിൽ ഒരുതുള്ളി കണ്ണീർ പൊഴിക്കാതെ അവൾ പറഞ്ഞതെല്ലാം കേട്ട്

നിസ്സഹായയായി അവളെ കെട്ടിപിടിച്ചു കരയുന്ന ഉമ്മ അവളോട് താൻ അറിയാതെ ചെയ്തുപോയ തെറ്റിന് മാപ്പും ഒരിക്കലും വെറുക്കുകയോ ശപിക്കുകയോ ചെയ്യാതെ ഞങ്ങൾക്കുവേണ്ടി പ്രാർത്തിച്ചോളാം എന്ന് വാക്കും കൊടുക്കുമ്പോ

പറഞ്ഞു സമാധാനിപ്പിക്കാൻ അവളുടെ ഉള്ളിൽ ഉള്ളത് അവളുടെ കുട്ടിത്തം നിറഞ്ഞ തൊട്ടാവാടി ആയ അവളുടെ മനസിലെ സങ്കടമോ വാശിയോ അല്ല കൂടെ നടന്നും കൂട്ട് കിടന്നും എന്നിൽ നിന്നും അവളിലേക്ക് ചേക്കേറിയ ക്രൂര മനസിന്റെ പകയാണ് അത് അണച്ചു അവളെ എന്റെ സ്വന്തമാക്കാൻ എന്റെ വാക്കുകൾക്ക് കഴിയില്ല അവളിലലിയാൻ അവളെ സ്വന്തമാക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന എനിക്ക് അതിനുള്ള ഏക വഴി അവളുടെ പക തീർക്കുക എന്നത് മാത്രമാണെന്ന് ഞാനാ നിമിഷം തിരിച്ചറിയുകയായിരുന്നു

തുടരും…

വൈകിയതിൽ ക്ഷമ ചോദിക്കുന്നു

അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു