വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ [സണ്ണി] 395

തൊട്ടുരുമ്മി നടന്ന് ഞങ്ങൾ

ഓട്ടോയിൽ കയറി… നഗരത്തിന്റെ

തിരക്കുകൾ കഴിഞ്ഞ് ചെന്ന്

പെട്ടത് ഒരു ചേരി പോലുള്ള

പ്രദേശത്ത്.. ചെറിയ വീടുകളും

ഇടുങ്ങിയ തെരുവും.. ദൈവമേ

ഇനി വല്ല ട്രാപ്പുമാണോ.. ചേരി

ത്തെരുവ് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ

ആശയും അഭിലാഷുമൊക്കെ

യാഥാർത്ഥ്യത്തിലേക്കുണർന്നു..

പക്ഷേ ചേച്ചിയുടെ മുഖത്തെ

നിറഞ്ഞ ചിരിയും മയക്കുന്ന

ഭാവവുമാണ് ഒരേ പ്രതീക്ഷ …

“ എന്താ മോനേ.. ഒരു വല്ലായ്മ..”

നോർത്തിനും സൗത്തിനും കലൂരിനുമൊക്കെ ഇടയിലുള്ള

പ്രശസ്തമായ തെരുവിലൂടെ

ആശങ്കയോടെ നടക്കുമ്പോൾ

ചേച്ചി മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കി

ചോദിച്ചു. സത്യത്തിൽ സ്ഥലം

കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ വല്ലായ്മയുണ്ട്

പിന്നെ ഞാൻ വന്നിരിക്കുന്ന കാര്യം

അങ്ങനെയായത് കൊണ്ട്

പ്രത്യേകിച്ച് പറയണ്ട കാര്യം

ഇല്ലല്ലോ…ഓഹ് ചേച്ചിയുടെ

മയക്കുന്ന വിളിയിൽ മയങ്ങി

ഓട്ടോയിൽ പാഞ്ഞ് കയറിപ്പോന്നു..

ഇനി എന്താണോ!?

 

എന്റെ കാലിൽ എന്തോ വിറയൽ

ബാധിച്ചു തുടങ്ങി… ഇടുങ്ങിയ

തെരുവിൽ ആളുകൾ തട്ടിമുട്ടി

കടന്നു പോകുന്നു..ഇടയ്ക്കിടെ

പാളിനോക്കുന്ന ചേച്ചിയുടെ

മുഖത്താണെങ്കിൽ നിറഞ്ഞ്

തുളുമ്പുന്ന ചിരി..

“ഇങ്ങോട്ട് വാടാ…” ചേച്ചി ഒരധികാര

ഭാവത്തിൽ തന്നെ കയ്യിൽ പിടിച്ച്

വലിച്ച് ഒരിടവഴിയിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു.

ഇപ്പോൾ മോനേ മാറ്റി വാടാ എന്നാണ് വിളിച്ചത്…. നെഞ്ചിൽ

പെരുമ്പറ മുഴങ്ങിയെങ്കിലും ഞാൻ

പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല. ചേച്ചി ധൃതിയിൽ കൈപിടിച്ച് നടത്തിച്ച്

ഒരു കെട്ടിടത്തിലേക്ക് വലിച്ച്

കയറ്റി പെട്ടന്ന് വാതിൽ തുറന്ന്

അടച്ചു. ഞാൻ ശ്വാസമടക്കി പിടിച്ച്

ചുറ്റും നോക്കി… വലിയ സൗകര്യം

ഒന്നുമില്ലെങ്കിലും വൃത്തിയുള്ള ചെറിയ ഒരു ഹാൾ.. രണ്ട് റൂമുകൾ

വശങ്ങളിൽ കാണാം .നേരേ മുന്നിൽ കിച്ചനും.

“ കുഞ്ഞു..” ചേച്ചി ഒരു മുറി തുറന്ന്

കയറി. പത്ത് പതിനഞ്ച് വയസ്

തോന്നിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണ് ഒരു

സ്റ്റൂളിലിരിക്കുന്നു. കട്ടിലിൽ ഒരു

പ്രായമായ സ്ത്രീയും.

“ മോളെ … കളിക്കാൻ പൊയ്ക്കാ .

പാലും വാങ്ങിട്ട് വന്നാ മതി കെ ട്ടാ…”

ചേച്ചി പറഞ്ഞത് കേട്ട് എന്നെ

നോക്കി നാണത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ

ചിരിയുമായി പെണ്ണ് പാൽ പാത്രം

എടുത്ത് പോയപ്പോഴാണ് എനിക്ക്

ശ്വാസം നേരെ വീണത്. ചേച്ചി ഒരു