വഴിയാത്രയ്ക്കിടയിൽ [സണ്ണി] 406

ഒരു കിരുകിരുപ്പിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“നമുക്ക് നോക്കാം.. മോനേ..” ചേച്ചി

തെളിഞ്ഞ മുഖത്തോടെ നോക്കി…

എന്തായാലും എനിക്കൊന്ന് മിണ്ടാൻ ഇവിടെയൊരു കിളിയോ

കാക്കയോ പോലുമില്ല… എന്നാലീ

ഐശ്വര്യം തുളുമ്പുന്ന ചേച്ചിയുമായി

കുറച്ച് സമയം മിണ്ടിപ്പറഞ്ഞാലോ…

പക്ഷെ മരത്തിനരികെ കുറച്ചധികം

ആളുകളുണ്ട്.. അവിടെയിരിക്കാൻ

എനിക്കെന്തോ ചമ്മൽ തോന്നി..

മൂന്നു മണിയുടെ അലസ വെയിൽ

വീണ് ചേച്ചിയുടെ മുടിയിഴയ്ക്ക്

പോലും ഒരു മഞ്ഞ സൗന്ദര്യം …

പക്ഷെ ഇവിടെ ചുറ്റിലുമുള്ള കലപില ബഹള ആൾത്തിരക്കിൽ

അധികം നേരം ചേച്ചിയെ മയങ്ങി വായിനോക്കി ഇരിക്കാൻ പറ്റില്ല..

“ചേച്ചി … ഇവിടെ ഭയങ്കര ആള്

നമുക്ക് കുറച്ച് മാറിയിരുന്നാലോ”

മയങ്ങിയ നേരവും മനസും ചേർന്ന്

ഉള്ളിലെന്തോ ഒരു കൊതിയും

ആന്തലുമായി ഞാൻ ചേച്ചിയെ

നോക്കി.

“മോമ്പ…റ… എവിടെ വേണേലും

ഇരിക്കാം..” ചേച്ചി പൂർണ സഹകരണ ഭാവമാണ്.. കുറേ

നേരം നോക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞത്

പ്രതീക്ഷിച്ച് പറഞ്ഞതാവും.

“ന്നാ ചേച്ചി അങ്ങോട്ട് പോവാം..”

ചേച്ചിയുടെ തെളിഞ്ഞ മുഖം കണ്ട്

ഞാൻ ചാടിയെഴുനേറ്റു. അടുത്തിരുന്ന രണ്ട് പേർ ഇവന്

വേറെ പണിയൊന്നുമില്ലേയെന്ന

മട്ടിൽ എന്നെത്തന്നെ നോക്കി

ഇരിക്കുന്നു.. ഞാൻ ചേച്ചിയോട്

ആംഗ്യം കാണിച്ച് മുന്നോട്ട്

നടന്നു.. അവൻമാരുടെ ദൃഷ്ടിയിൽ

നിന്ന് മറയുന്നത് വരെ ഞാൻ

ശകലം അകലം പാലിച്ചാണ്

നടന്നത്.. പക്ഷെ ചേച്ചി കുടയും

കറക്കി ബാഗുമാട്ടി എന്തോ നല്ല

ഉത്സാഹത്തിലാണ്..

“ചേച്ചി…. ഒരഞ്ഞൂറ് രൂപ തന്നാ

എത്ര നേരം നോക്കും..” വളവ്

തിരിഞ്ഞതോടെ ചേച്ചിയോട്

ചേർന്ന് നടന്ന് ഞാൻ തിരക്കി..

കുറച്ചധികം നേരം കയ്യിൽ

പിടിച്ച് വായിൽ നോക്കിയിരിക്കാം

എന്നായിരുന്നു എന്റെയൊരു

കണക്കുകൂട്ടൽ… പ്രാരാബ്ധം

ഒന്നുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് അഞ്ഞൂറ്

പോയാലും കുഴപ്പമില്ല എന്നൊരു

തോന്നലിന്റെ കൂടെ , മറൈൻ ഡ്രൈവിൽ നിർബാധം തുടരുന്ന കമിതാക്കളുടെ രംഗങ്ങൾ കണ്ട് കൊതി മൂത്തൊരു പാവം

വായ്നോക്കിയുടെ അവസ്ഥയും…

“യ്യോ.. അങ്ങനൊന്നും വേണ്ട

മോനു… ഇഷ്ടമുള്ളത് തന്നാ

മതി..” ചേച്ചി അങ്ങനെ മറുപടി പറഞ്ഞെങ്കിലും അഞ്ഞൂറെന്ന്

കേട്ടപ്പോൾ കറുത്ത് മിനുത്ത മുഖം

കുറച്ച് കൂടി മിനുങ്ങിയ പോലെ..