വീണ്ടും മരുമകള്‍ [Reloaded] [Master] 517

ഒരിക്കല്‍ മായ ഭാര്യയോട്‌ ചോദിക്കുന്നത് പിള്ള കേട്ടു. അയാള്‍ വീടിന്റെ പിന്നില്‍ പണിയെടുക്കുന്ന സമയത്ത് അടുക്കളയില്‍ നിന്നുമാണ് സംസാരം എത്തിയത്.

“ഓ പ്രായമായാപ്പിന്നെ ഈ ആണുങ്ങക്ക് നമ്മളെ എന്തിനാടി കൊച്ചെ” കൌസല്യ മടുപ്പോടെ അവളെ നോക്കി.

മായ കുടുകുടെച്ചിരിച്ചു. ജനലിലൂടെ പുറത്ത് പണിയെടുക്കുന്ന അച്ഛനെ ഇടയ്ക്കിടെ അവള്‍ നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“അതിനമ്മയ്ക്ക് പ്രായമൊന്നും ആയിട്ടില്ലല്ലോ. ഇപ്പഴും ചെറുപ്പമല്ലേ” അവള്‍ പറഞ്ഞു.

ഉം ഉം, സുഖിപ്പിക്കാന്‍ മിടുക്കിതന്നെ ഇവള്‍; അതുകേട്ട പിള്ള ഉള്ളില്‍പ്പറഞ്ഞു.

“ഒന്ന് പോ കൊച്ചെ. അങ്ങേരു ചെറുപ്പവാ. എനിക്ക് പക്ഷെ ഒന്നിനും വയ്യ”

പിള്ള നോക്കി. ജനലിലൂടെ തന്നെ നോക്കുന്ന മരുമകള്‍. അവളുടെ കരിപടര്‍ന്നു കാമം കത്തുന്ന കണ്ണുകള്‍ അയാളുടേതുമായി ഇടഞ്ഞു. അയാള്‍ നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ നോട്ടം മാറ്റിക്കളഞ്ഞു. അച്ഛന് നല്ല ശക്തിയാണ് എന്ന് മിക്കപ്പോഴും അവള്‍ ചിന്തിക്കും. കിളയ്ക്കുമ്പോള്‍ ഇളകുന്ന ആ മസിലുകള്‍ കണ്ടാല്‍ കൊതിയാകും. പക്ഷെ ദിനേശേട്ടന്റെ ദേഹത്ത് മസിലെന്ന സാധനമേയില്ല. അവന്റെ ഭാര്യയായതില്‍ അവള്‍ക്ക് തന്നോടുതന്നെ വെറുപ്പ്‌ തോന്നി.

സ്വന്തം ഭര്‍ത്താവില്‍ നിന്നും ഉദ്ദേശിക്കുന്ന തൃപ്തി കിട്ടാതെ വന്നതോടെ അവളുടെ മനസ്സ് ഏറ്റവും അടുത്തുള്ള, വേഗം പ്രാപ്യമായ അടുത്ത പുരുഷനെ സ്വയമറിയാതെ തേടുകയായിരുന്നു. വിവാഹശേഷം വര്‍ദ്ധിച്ച ശരീരക്കൊഴുപ്പും അതിനൊരു കാരണമായിരുന്നു. രതിസുഖം ഭ്രാന്തമായ രീതിയില്‍ ആസ്വദിക്കാന്‍ അവള്‍ അതിയായി മോഹിച്ചു. എന്നും കാണുന്ന ശിവന്‍ പിള്ളയുടെ കരുത്തന്‍ ശരീരം അവളെ മെല്ലെ അയാളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. അയാളെപ്പറ്റി കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ അങ്ങനെ അവള്‍ക്ക് മോഹമുണ്ടായി. മനസ്സിന്റെ തെറ്റായ നീക്കത്തെ പ്രതിരോധിക്കാന്‍ അവള്‍ക്ക് തോന്നിയില്ല എന്നതാണ് സത്യം; കാരണം അത്തരം വൈകൃത ചിന്തകള്‍ അവള്‍ക്ക് കിരാതമായ ഒരു സുഖം സമ്മാനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“അച്ഛന്‍ ദിനേശേട്ടനെപ്പോലെ ആയിരുന്നോ അമ്മെ”

മറ്റൊരു ദിവസം പരദൂഷണം പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സമയത്ത് മായ ചോദിച്ചു. കൌസല്യയുടെ തല ചീകി പേനിനെ കണ്ടെത്തുകയായിരുന്നു അവള്‍. അത്തരം രീതികളിലൂടെയോക്കെയാണ് അമ്മായിയമ്മയെ അവള്‍ കൈയിലെടുത്തത്.

“എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍” കൌസല്യയ്ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായില്ല.

“അമ്മയോട് പറയാനെനിക്ക് നാണമാ. എങ്കിലും വേറാരോടു പറയാനാ ഇതൊക്കെ”

“നീ പറ പെണ്ണെ”