വീഴ്ച്ച [Luc] 212

അമ്മ: നീ ഇങ്ങനെ മോൻ ആണെന്നും പറഞ്ഞു ഇങ്ങനെ നടന്നോ.. നിന്റെ അമ്മക്ക് ഒരു ആവശ്യം വന്നപ്പോൾ നിന്റെ കൂട്ടുകാരെ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളു….. .

ഞാൻ: എന്തു പറ്റിയെടാ ശരത്തെ…? അമ്മ എന്താ ഈ പറയുന്നേ…..?

ശരത്ത്: ഓഹ്.. പേടിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ലടാ.. ബിന്ദു ആന്റി ഒന്നു വീണു.. ആ സമയം ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നെ കാണാൻ വന്നത് കൊണ്ട് ഹോസ്പിറ്റലിൽ കൊണ്ട് പോകാൻ കഴിഞ്ഞു..

ഞാൻ: അയ്യോ കുഴപ്പം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോടാ അല്ലെ…?

ശരത്ത്: ഹേയ്.. ഇല്ലടാ.കുറച്ച റസ്റ്റ് എടുക്കാൻ ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു, പിന്നെ വേദനക്കുള്ള ഒരു ഭാം ഉണ്ട് അത് തേക്കണം…..!

ഞാൻ: താങ്ക്സ് ടാ.. നിങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അമ്മ രക്ഷപെട്ടു.. നിങ്ങൾ ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടി കാണും അല്ലെ..?

ശരത്ത്: ഒന്ന് പോടാ അവിടന്ന്.. കൂട്ടുകാരന്റെ അമ്മക്ക് വേണ്ടി ഇത്ര യൊക്കെ ചെയ്യാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ എന്തിനാടാ ഞങ്ങൾ ഫ്രണ്ട്സ് ആണെന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്നത്. അല്ലെ ബിന്ദു ആന്റി?? ( അവൻ അമ്മയോട് ചോദിച്ചു.)

അമ്മ: ശെരിയാടാ ഷാരത്തെ.. ഇനിയും അങ്ങനെ യുള്ള സഹായം ഒക്കെ നീ ചെയ്യണം, എനിക്ക് മാത്രമല്ല… നിന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ അമ്മ മാർക്കും

അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ‘അമ്മ ശരത്തിനെ നോക്കി ഒന്ന് ചിരിച്ചു..

ശരത്ത്: എങ്കിൽ ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങട്ടെ ബിന്ദു ആന്റി? ഇടക്ക് ഇങ്ങോട്ട് വരാം..

അമ്മ: തീർച്ചയായും വരണം.. നിങ്ങൾ ഒക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നതാ ആന്റിക്ക് സന്തോഷം.

ഞാനും അമ്മയും കൂടെ വാതിൽക്കൽ നിന്ന് അവമ്മാർക്ക് യാത്ര പറഞ്ഞു…
ഞാൻ അമ്മയെയും കൂട്ടി അകത്തേക്ക് പോയി……………..!
END…………..