വെള്ളിയാം കല്ല് 1 [Zoro] 164

ആഷിഖ് വേഗം ബാത്റൂമിൽ കയറി ഒന്ന് ഫ്രഷായി അലമാര തുറന്ന് ഒരു ടി ഷർട്ടും മുണ്ടും എടുത്തിട്ടു… പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോ അവളുടെ ചോദ്യം വന്നു..

സുഹൈൽക്കാനറിയിച്ചായിരുന്നോ…””

ഇല്ല…. അവനെ വിളിക്കണം…. വരുമോന്നറിയില്ല എന്നാലും ഞാൻ നിർബന്ധിക്കാൻ, അവനെ കൊണ്ടുവരാൻ മാക്സിമം ശ്രമിക്കാം..””

കൊല്ലം കൊറേയായില്ലെ, ഇക്കാക്ക് ഇപ്പൊഴും ദേഷ്യാവോ ഓരോടൊക്കെ…””

ഓൻ്റ സ്വഭാവം അങ്ങനെയാ ഒന്നും മറക്കില്ല…. ഞാൻ ഓനെ എന്തായാലും കൊണ്ട് വരും…””

ആഷിഖ് അവൻ്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇന്നോവയും എഴുത്ത് പുറത്തേക്ക് പോയി… ഒരു നൈറ്റി ഇട്ട് കൊണ്ട് അവന്ടെ കാറ് കണ്ണിൽ നിന്നും മായുന്നത് വരെ സുഹറ നോക്കി നിന്നു…

*********

ഹെബ്ബാഗോടിയിൽ നിന്ന് രാത്രി പതിനൊന്നു മണിക്കാണ് സുഹൈൽ നട്ടിലേക്കുള്ള വോൾവോ ബസ്സിൽ കയറിയത്….. ഇനിയൊരിക്കലും അങ്ങോട്ട് തിരിച്ച് വരില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു വീടിൻ്റെ പടിവിട്ടിറങ്ങുമ്പോൾ ഒരിക്കലുമവൻ ചിന്തിച്ചു കാണില്ല ഇങ്ങനൊരു ദിവസം അവനു മടങ്ങി വരേണ്ടി വരുമെന്ന്…. പല വട്ടം മനസ്സ് പോവേണ്ടെന്നു പറഞ്ഞെങ്കിലും അവന് ഇപ്പൊൾ പോയെ തീരൂ എന്ന അവസ്ഥയിൽ കാര്യങ്ങൾ എത്തിയിരുന്നു…

ബസ്സ് ബംഗളൂരു നഗരം വിട്ടു വിദൂരയില്ലേക്ക് നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു….. തിരക്ക് പിടിച്ച റോഡിൽ നിന്നും വിശാലമായി ഹൈവേ പാതയിലൂടെ അത് സഞ്ചരിച്ചു….. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് വരുന്ന പാണ്ടി ലോറികളും, ദീർഘ ദൂര ബസ്സുകളും മാത്രം റോഡിൽ അവശേഷിച്ചു…

ഒന്നിടവെട്ടു വരുന്ന സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിൻ്റെ വെളിച്ചം അവൻറെ മുഖത്ത് കാറ്റിനേടപ്പം വന്നടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു… ബസ്സിനുള്ളിൽ ഇരുട്ട് വീണിരുന്നു… കൂടെയുള്ളരിൽ പലരുടെയും കൂർക്കം വലി അവനെ വല്ലാതെ അസ്വസ്ഥനാക്കി… അത് കാരണം ഇരുട്ടിൻ്റെ സൗന്ദര്യം ആസ്വദിക്കാൻ അവനു സാധിച്ചില്ല…. ജിവിതത്തിൽ അവന് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ട ആ ദിവസത്തെ വീണ്ടും ഓർത്തു… ഇന്നും ഒരു നോവായി അതവൻ്റെയുള്ളിൽ തളളം കെട്ടി നിൽക്കുന്നാ ദിവസം.

‘Kaadhal maarbil aadum Manimaalaiyodu…………………

Odum kaalam indru Suzhalgindrathae………………. Anbae ……………nee thaan……………….. Kaadhal……………. vanangalin vidhaiyo…….’( song name : Ilakana Kavithai 1,56 )

( നാലു വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്).