വേനൽ മഴ പോലെ [Smitha] 614

“ഇല്ലടാ, ഇനീം ഉണ്ട് അരമണിക്കൂര്‍…”

“ആണോ? മടുത്തോ?”

“കൊറച്ച്…എല്ലാരും പാട്ടും മേളോം ഒക്കെ ആയത് കൊണ്ട് അങ്ങനെ മടുപ്പ് ഉണ്ടായില്ല…”

“മമ്മീടെ ഫര്‍ഹാന്‍ സാറിന്‍റെ പാട്ട് ഉണ്ടാരുന്നോ?”

അത് ചോദിച്ച് ഞാനൊന്നു ചിരിച്ചു.

“മമ്മീടെ ഫര്‍ഹാന്‍ സാറോ? നല്ല അടി തരും ഞാന്‍ ങ്ങ്ഹ…”

മമ്മിയും ചിരിച്ചു.

“ഫോണിക്കൂടെയുള്ള അടിയല്ലേ! അതങ്ങ് ഞാന്‍ സഹിച്ചു…പിന്നെ വിശക്കുന്നുണ്ടോ മമ്മീ?”

“ഇല്ലടാ…ലാസ്റ്റ് സ്നാക്ക് ഒക്കെ കഴിച്ചു, പിന്നെ പലരും കെട്ടിപ്പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടുവന്നതൊക്കെയില്ലേ? അത്കൊണ്ട് വിശപ്പ്‌ അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ല…”

“ഹ്മം…?”

“നീ കഴിച്ചോ? എന്ത്യേ മാത്തപ്പന്‍?”

“മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ ടി വി കാണുവാ…”

ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.

അപ്പോള്‍ മാത്തപ്പന്‍ ചേട്ടന്‍ എന്നെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“ആരാ മമ്മിയാ?”

മാത്തപ്പന്‍ ചേട്ടന്‍ ചോദിച്ചു.

ഞാന്‍ “അതേ” എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലകുലുക്കി.

“ഞാനും മാത്തപ്പന്‍ ചേട്ടനും ചപ്പാത്തി ഒണ്ടാക്കി. മട്ടന്‍ ചൂടാക്കി..കഴിച്ചിട്ട് ദാ ഇപ്പം ഹാളിലേക്ക് വന്നതേയുള്ളൂ…”

“പപ്പാ വിളിച്ചോടാ”

“ആം..കൊറച്ച് നേരം..ഇന്നൊരു എമര്‍ജന്‍സി ഓപ്പറേഷന്‍ ഉണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു..എന്നാലും ഹാഫ് ആനവര്‍ മിണ്ടി..മമ്മിയെ വിളിച്ചില്ലേ?”

The Author

smitha

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...