വേനൽ മഴ പോലെ [Smitha] 637

ഞാന്‍ റൂഡ്‌ ഒന്നുമല്ല. പഴഞ്ചന്‍ ചിന്താഗതിക്കാരനുമല്ല. എന്നാലും മമ്മി മാത്തന്‍ ചേട്ടനോട്!
അപ്പോള്‍ അതാണ്‌ മമ്മിയുടെ ഫോട്ടോ നോക്കി മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ വാണം അടിക്കുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ മമ്മിയില്‍ പ്രതീക്ഷിച്ച ദേഷ്യം കാണാതിരുന്നത്!
മമ്മിയും മാത്തന്‍ ചേട്ടനും തമ്മില്‍ ഇങ്ങനെ ഒരു ബന്ധം!
അല്ല! എങ്ങനെ ഉണ്ടാകാതിരിക്കും!
മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ എല്ലാ ദിവസവും വീട്ടില്‍ വരാറുണ്ട്.
ചേട്ടനെക്കൂടാതെ വീട്ടില്‍ ഒരു കാര്യം പോലും നടക്കില്ല.
പിന്നെ മറ്റൊന്ന്, അല്ലെങ്കില്‍ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടത് ഇതൊന്നുമല്ലല്ലോ!
മമ്മിക്ക് അയാളെ കൊന്നു സ്നേഹിക്കാനുള്ള ഏറ്റവും വലിയ കാരണം!
അയാളില്ലെങ്കില്‍ മമ്മി ജീവനോടെ ഈ ഭൂമിയില്‍ കാണുമായിരുന്നോ?
അലറിയൊഴുകുന്ന പുഴയില്‍ നിന്ന് മമ്മിയെ കോരിയെടുക്കുമ്പോള്‍ പാതി ജീവനെയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ മമ്മിയില്‍.
പിന്നെ എങ്ങനെ മാത്തന്‍ ചേട്ടന്‍ മമ്മിക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവന്‍ ആകാതിരിക്കും?
അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ഓര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്‍റെ അരുതായ്ക നിറഞ്ഞ ചിന്തകളുടെ ഘനം കുറഞ്ഞു.
ബൈക്ക് മുറ്റത്ത് വന്നു നിന്നു.

“അത് ശരി!”

പരിഭവം നിറഞ്ഞ മമ്മിയുടെ സ്വരം.

“തൊട്ടടുത്ത് നിന്നുകൊണ്ടാണോ നീ എന്നോട് ഫോണിക്കൂടെ സംസാരിച്ചേ?”

ഇപ്പോള്‍ എന്‍റെ കള്ളത്തരം പൊളിയും!
ഞാന്‍ ഒന്ന് വിരണ്ടു.

“എന്‍റെ ശ്രീ, വഴീല്‍ കുറെ ഫ്രണ്ട്സിനെ കണ്ട് അങ്ങനെ വര്‍ത്താനം പറഞ്ഞു പോയി..അതാ ലേറ്റ് ആയത്….”

എന്‍റെ ശ്രീ എന്ന്!
മമ്മിയുടെ ചോദ്യം ശ്രദ്ധിക്കാതെ അയാള്‍ പറഞ്ഞു.

“നീ അകത്തേക്ക് വാ…”

മമ്മി പറയുന്നത് ഞാന്‍ കേട്ടു.
അവര്‍ രണ്ടുപേരും അകത്തേക്ക് വരുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. മുമ്പില്‍ മമ്മി ആ കടും ചുവപ്പ് ഗൌണ്‍ ആണ് ഇപ്പോഴും ധരിച്ചിരിക്കുന്നത്. പിന്നാലെ മാത്തന്‍ ചേട്ടനും. കറുത്ത ഷര്‍ട്ടും ചുവന്ന മുണ്ടും. ബെഡ്റൂമില്‍ അവര്‍ അഭിമുഖം നിന്നു.

മമ്മി അയാളെ തൊട്ടടുത്ത് നിന്ന് അയാളെ അടിമുടി നോക്കി.

The Author

smitha

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...