വിചിത്രമരുന്ന് [ആനീ] 2062

 

“മഹി മോളെ, ഇങ്ങോട്ടൊന്ന് വന്നേ!..”

 

അവൻ ഉറക്കെ വിളിച്ചു.

 

“എടാ അപ്പു, അവൻ വിളിക്കുണ്ട്. നീ പോയി എന്താന്ന് ചോദിക്ക്..”

 

അവൾ പുതച്ചിരുന്ന ബെഡ്ഷീറ്റ് ഒന്നുംകൂടെ ശെരിയാക്കി ഇട്ടുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

 

“അതിനവൻ എന്നെ അല്ലല്ലോ വിളിച്ചേ, ചേച്ചിയെ അല്ലെ..”

 

“എടാ! നീ പോ.. എനിക്ക് പേടിയാ..”

 

“ചേച്ചി പോയാൽ മതി, അവൻ ഈ ടൈമിൽ അറിയാൻ പാടില്ല താൻ മനു അല്ലെന്ന്. ജസ്റ്റ്‌ ഒന്ന് അഭിനയിച്ചാൽ പൊരേ ചേച്ചി..”

 

“ഹ്മ്മ്. ശെരി!”

 

മഹിമ മനസ്സില്ലാമനസോടെ അവളുടെ ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടന്നു. പിന്നെ അവിടെ ബാത്‌റൂമിൽ തല പുറത്തേക്ക് ഇട്ടു നിൽക്കുന്ന കിച്ചുവിന്റെ മുമ്പിൽ ചെന്ന് നിന്നു.

 

“എന്താ ഏട്ടാ?”

 

“മോളേ, ഈ ഷവർ വർക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നോ?”

 

“ഉണ്ടല്ലോ..”

 

“എന്നിട്ട് ആവുന്നില്ലല്ലോ..”

 

“എവിടെ?”

 

മഹിമ രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാതെ ആ ബാത്‌റൂമിന്റെ ഉള്ളിൽ കയറി. അതേസമയം പുറകിൽ നിന്നും കിച്ചു ചെന്ന് അവളുടെ അരക്കെട്ടിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് അവളുടെ വലത്തേ ചെവിയുടെ താഴെയായി ഒരു ഉമ്മ വെച്ചു.

 

“അശ്ശ്.. അയ്യേ!!”

 

മഹിമ ഞെട്ടിപ്പോയി.

 

“എന്താടാ ഇത്, വിട്!”

 

“എന്താടീ നിനക്ക് പറ്റിയെ, ഒരു മൂഡ് ഇല്ലാത്തപോലെ..”

 

“അത്..”

 

“പറ!”

 

കിച്ചു ഒന്നുകൂടി അവളെ തന്നോടടുപ്പിച്ചു. മഹിമ അവന്റെ കരവലത്തിൽ കിടന്ന് പിടച്ചു.

 

“വിട്! അപ്പു ഉണ്ട് അവിടെ..”

 

“അവൻ പോയതല്ലേ??”