വിചിത്രമരുന്ന് [ആനീ] 2062

“യോ!! വിടെന്നെ.. വാസു അമ്മാവൻ വന്നിട്ടുണ്ട് വെളിയിൽ! വിട് ഏട്ടാ..”

“ശ്ശേ! കോപ്പ്!.. ഇത്ര നേരം അപ്പുവായിരുന്നു! ഇപ്പൊ ആ അമ്മാവൻ തെണ്ടി! ഇയാൾക്കൊക്കെ വരാൻ കണ്ട നേരം!..”

കിച്ചു അവൾ കാൺകെ പല്ല് കടിച്ചു. അതുകണ്ട് അവൾക്കറിയാതെ ഉള്ളിലൊരു ചിരി പൊട്ടി.

“ഏട്ടൻ എന്നെ വിട്.. ഞാൻ പോയി പുള്ളിയെ വേഗം പറഞ്ഞ് വിടാം..”

“ഹ്മ്മ്, കോപ്പ്‌.. എന്തായാലും മലരൻ വന്നു. ഞാനും അയാളെ ഒന്ന് കാണാനിരിക്കുവായിരുന്നു.. എവിടെ ആ കെളവൻ??”

“യ്യോ! ഏട്ടനിപ്പൊ അങ്ങോട്ട്‌ പോകല്ലേ!..”

“ഏഹ്? എന്താ പെണ്ണെ നിന്റെ പ്രോബ്ലം?? കുറേ നേരായല്ലോ എന്തൊക്കെയോ കള്ളത്തരം.. എന്തേലും കുഴപ്പമുണ്ടോ?”

അവന്റെ ചോദ്യം കേട്ട് മഹിമ ഞെട്ടി. കിച്ചു ഈ അവസ്ഥയിൽ അങ്ങോട്ട്‌ വന്നാൽ പിന്നെ കണക്കായി! അമ്മാവൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ തള്ളയെ വിളിച്ചുപറയും.. എങ്ങനെയെങ്കിലും ബ്ലോക്ക്‌ ചെയ്യണം. പെട്ടന്ന് അവൾക്കൊരു ഐഡിയ വന്നു.

“അത്‌ ഏട്ടാ, ഒരു ചെറിയ കുഴപ്പമുണ്ട്. അമ്മാവൻ ഏട്ടനെ കണ്ടാൽ ആകെ പ്രശ്നമാ..”

“എന്ത് പ്രശ്നം??”

“ഞാൻ ഏട്ടൻ വരുമ്പോൾ മേടിക്കാറുള്ള ഒരു കുപ്പി അമ്മാവന് കൊടുക്കാമെന്ന് വാക്ക് പറഞ്ഞതാ. ഇന്ന് വന്നപ്പോൾ അത് കൊണ്ടു വന്നില്ലല്ലോ. പിന്നെ എങ്ങനെ കൊടുക്കും! അതുകൊണ്ടാ അപ്പുവിനെ ഞാൻ അയാൾടെ അടുത്താക്കിയത്. അമ്മാവൻ തൽക്കാലം മനുവേട്ടനെ കാണണ്ട. കണ്ടാൽ ഏട്ടന് തന്നെയാ നാണക്കേട്..”

“ഓഹ്.. ശെരിയാ. ഞാനത് മറന്നുപോയി. പിന്നെ ശെരി, നീ വാതില് തുറക്കണ്ട. ആ കെളവൻ പോട്ടെ. അല്ലേലും മനുഷ്യനിവിടെ കടി കൂടി നിക്കുമ്പൊ ആണ് ഓരോത്തരുടെ വരവ്!”