വിചിത്രമരുന്ന് [ആനീ] 2062

 

“ആഹ്! എന്റെ അമ്മേ!..”

 

മഹിമയുടെ വായിൽ നിന്നും ഒച്ച ഉയർന്നു. വിളിച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവൾക്ക് ബോധം വന്നത്.

 

‘തൊഴിലുറപ്പ് പെണ്ണുങ്ങൾ കേട്ട് കാണുവോ???’

 

“പ്ലീസ്‌.. വിടെന്നെ!..”

 

അവൾ കിച്ചുവിനെ വീണ്ടും തള്ളിമാറ്റികൊണ്ട് അവർ കേട്ടോ എന്നറിയാൻ വേണ്ടി ആ ഹാളിന്റെ അറ്റത്തുള്ള പുറകു വശത്തേക്കുള്ള ജനൽ കുറച്ച് തുറന്ന്‌ അതിലൂടെ നോക്കി. അപ്പോൾ..

 

“എന്താടി അത്‌?!”

 

“എന്ത്?..”

 

“ഒരു കരച്ചിൽ കേട്ടോ നീ?”

 

“ഇല്ലല്ലോ, നിനക്ക് തോന്നിയതായിരിക്കും.”

 

“ആ, ചിലപ്പൊ ആയിരിക്കും..”

 

“എന്നാലുമത് അല്ലല്ലോ.. മഹിമക്കുഞ്ഞ് കരഞ്ഞത് പോലെയാ എനിക്ക് തോന്നിയത്!”

 

രണ്ട് തൊഴിലുറപ്പ് പെണ്ണുങ്ങൾ സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.

 

ഇതേസമയം കിച്ചു പുറകിൽ വന്നുകൊണ്ട് മഹിമയുടെ കൊഴുത്ത ചന്തികളുടെ മേലെ അവന്റെ കുലച്ച കുണ്ണയെടുത്ത്‌ ഇട്ടു ഉരയ്ക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു.. അവൾ തിരിഞ്ഞു കിച്ചുവിനെ നോക്കി കളിക്കല്ലേന്നു കണ്ണ് കാണിച്ചു. എന്നാൽ കിച്ചുവത് മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല.

 

“എന്നാ വാടീ, നമുക്ക് നോക്കാം..”

 

അവർ വീണ്ടും സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി. മഹിമയപ്പോൾ ശെരിക്കും ഞെട്ടി.. ആ പെണ്ണുങ്ങൾ രണ്ടുപെരും പയ്യെ വീടിന്റെ പുറകിലേക്ക് നീങ്ങുന്നത് അവൾ കണ്ടു.. ‘അയ്യോ! അവരീ ജനലിന്റെ അടുത്തേക്ക് തന്നെയാണല്ലോ വരുന്നത്!.. പുറത്തുന്നു നോക്കിയാൽ ചിലപ്പൊ ഇവിടെ എന്റെ നിഴൽ കണ്ടാലോ..’

 

ഉടനെ തന്നെ അവൾ രണ്ടാമതൊന്ന് ആലോചിക്കാതെ ആ ജനൽ പിടിച്ച് അടച്ചുകൊണ്ട് താഴെ മുട്ട് കുത്തി ഇരുന്നു.