വികാര വസതി 02 [ജ്യോതി] 413

കട്ടിലിലേയ്ക്ക്    വീഴുന്നതിനിടയിൽ    അവളുടെ    പാവാടയുടെ    സ്ഥാനം   മാറി.   അവളുടെ   പാൽത്തുടകൾ   രണ്ടും    ദേവിയുടെ    കണ്ണുകളിൽ    തെളിഞ്ഞു.  അടി   കൊണ്ട    വേദനയിലും    അമ്മ    തൻറെ    ശരീരത്തെ    കാർന്നു   നോക്കുന്നത്   കണ്ടപ്പോൾ   അമ്മുവിൻറെ     മനസ്സ്    തുളളിച്ചാടി. പെട്ടെന്ന്   അവളുടെ    ഉളളിൽ    ഒരു   തീപ്പൊരി    കത്തി.
മുഖത്തെ    ചിരി    പരമാവധി     ഒതുക്കി    അവൾ     നടുവിൽ    കൈവെച്ച്     കരയാൻ    തുടങ്ങി.

”കരേടീ… കരേ…   നീ  എത്ര    കരഞ്ഞാലും    ദേവിയ്ക്ക്   ഒരു    ചുക്കും   ഇല്ല…  ഹാ..”

കരച്ചിൽ    ഏൽക്കുന്നില്ല     എന്നു    കണ്ടപ്പോൾ    കരച്ചിലിൻറെ     സ്ഥാനത്ത്    നിലവിളി    ഉയർന്നു.   എന്തൊക്കെ    പറഞ്ഞാലും    അമ്മയല്ലേ…ദേവിയുടെ    മനസ്സലിഞ്ഞു…   ഒരു    നിമിഷം    പകച്ച    ദേവി    അമ്മുവിൻറെ     അടുത്തായി     ഇരുന്നു.

”മോളേ…  പോട്ട്    നീ    അങ്ങനൊക്കെ     പറഞ്ഞോണ്ടല്ലേ    എനിക്ക്    ദേഷ്യം വന്നേ…   മോള്    എണീക്ക്…   വാ   ചോറ്   കഴിയ്ക്കാം…”

ഇത്ര   പെട്ടെന്ന്   മഞ്ഞുരുകിയത്     കണ്ടപ്പോൾ    അമ്മുവിനും    അതിശയമായി.    എങ്കിലും    അവളുടെ     ഉളളിലെ    പ്ലാനിംഗ്     ഉപേകഷിക്കാൻ    അവൾ    തയ്യാറായിരുന്നില്ല.

”ഹാ…   വിട്    വിട്..    ഊഹ്!!”