വില്ലൻ 3 [വില്ലൻ] 1980

“മവനെ…ഇന്തമാതിരി ഉന്നെ നാൻ ഇനിമേ പാത്തെ… പാത്ത ഇടത്തിലെ കൊന്ന് കുഴി തോണ്ടി പൊതച്ചിടുവേൻ….”…വളരെ കട്ടിയായ പതിഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ അവൻ എന്നോട് പറഞ്ഞു…ഞാൻ അന്തംവിട്ട് അവനെ നോക്കിനിന്നു…അവൻ തിരിഞ്ഞു ഒന്ന് പിന്നിലേക്ക് നോക്കിയിട്ട് തിരിഞ്ഞു നിന്ന് എന്റെ മുഖമടക്കി ഒന്ന് തന്നു…അതാണ് എനിക്ക് അവസാനമായി ഓര്മയുള്ളത്…ആ ഒറ്റ അടിയിൽ എന്റെ ബോധം പോയി…”… അജയൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയിട്ട് ഇരുന്നു കിതച്ചു….

“ഒറ്റയാളാണോ നിങ്ങളെ ഒക്കെ കൂറയ്ക്ക് ഇട്ടത്…”..അമർഷത്തോടെ റാഫി ചോദിച്ചു…അജയൻ അതിനുമറുപടി പറഞ്ഞില്ല….അവൻ വേറെ ഒരു ചിന്തയിലായിരുന്നു… ആ കണ്ണുകൾ…ഹെല്മെറ്റിനുള്ളിൽ താൻ കണ്ട കണ്ണുകൾ…അത് താൻ എവിടെയോ കണ്ടപോലെ…ആ കണ്ണുകളിലുള്ള മൂർച്ച അത് അവന് മറക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല..അത് വീണ്ടും വീണ്ടും അവനെ ഭയപ്പെടുത്തുന്നു…

■■■■■■■■■■■■■■

“നിങ്ങൾ ആരാണ്…?”…അവളെ അവളുടെ വീടിനുമുന്പിൽ ഹെൽമെറ്റ് കൊണ്ട് ഇറക്കുമ്പോൾ അവൾ അവനോട് ചോദിച്ചു…

“ഒരു വഴിപോക്കൻ… അത്ര കരുതിയാൽ മതി…”..അവൻ പറഞ്ഞു

“പോരാ…എനിക്ക് നിങ്ങളുടെ മുഖം കാണണം…എന്റെ ജീവൻ തിരിച്ചുതന്നയാളാണ് നിങ്ങൾ…എന്റെ ദൈവം..മുഖമുള്ള ഈ ദൈവത്തെ എനിക്ക് കാണണം…എന്റെ അപേക്ഷയാണ്…പറ്റില്ല എന്ന് പറയരുത്…”..അവൾ അവനോട് കെഞ്ചി…

അവൻ അവന്റെ ഹെൽമെറ്റ് ഊരി..സ്‌ട്രീറ്റ്‌ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അവൾ അവനെ കണ്ടു…

“മറക്കില്ല ഒരിക്കലും…മരിക്കും വരെ ഓർക്കും…എന്റെ പ്രാർത്ഥനകളിൽ എന്നും നിങ്ങൾ ഉണ്ടാകും…”..അവൾ അവനോട് പറഞ്ഞു..

“ഓർക്കരുത്..ഇത് മറക്കേണ്ട മുഖമാണ്…ബി സേഫ്…”..എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് അവൻ അവന്റെ ബൈക്ക് മുന്നോട്ടെടുത്തു…

അവൾ ഗേറ്റ് തുറന്ന് വീട്ടിലേക്ക് കയറി…മുറ്റത്ത് ഒരു പോലീസ് ജീപ്പ് കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു…

◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆

ഷാഹി രാവിലെ നേരത്തെ എണീറ്റു… കോളേജ് തുറക്കുന്ന ദിവസമാണ്…അവൾ ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് ഉണ്ടാക്കിയിട്ട് കുളിച്ചു..ഭക്ഷണം കഴിച്ചുവന്നിട്ട് ദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിച്ചു…അമ്മ വിളിച്ചിരുന്നു..അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹം അവൾ വാങ്ങി..ബസ്സിൽ അവൾ കോളേജിലെത്തി…