അവൾ മാറി തുടങ്ങി…ചിരിച്ചു തുടങ്ങി..നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി…ആരുടേയും ഹൃദയം സന്തോഷം കൊണ്ട് നിറയ്ക്കുന്ന തരത്തിലുള്ള ചിരി…ആ ചിരി അടുത്ത് നിന്ന് അല്ലെങ്കി എനിക്ക് വേണ്ടി ചിരിക്കുന്നത് കാണാനല്ലേ പടച്ചോനെ ഞാൻ ഇത്രയും നാൾ കാത്തിരുന്നത്…നിനക്ക് നന്ദി..നൂറായിരം നന്ദി…

അവളുടെ കുറുമ്പുകൾ പുറത്തുചാടി തുടങ്ങി…അതെല്ലാം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ തുടങ്ങി…എന്റേതായി തുടങ്ങി…എന്റേത് മാത്രമായി തുടങ്ങി…എന്റെ…എന്റെ മാത്രം…എന്റെ മാത്രം കുഞ്ചുണ്ണൂലി…?

അവർ രണ്ടുപേരും പരസ്പരം ആലോചിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…നിദ്രാദേവി അവരെ രണ്ടുപേരെയും അനുഗ്രഹിക്കാൻ മടി കാണിച്ചെങ്കിലും കുറച്ചുനേരത്തിന് ശേഷം രണ്ടുപേരും ഉറക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി വീണു…

ഷാഹി പതിയെ കണ്ണുതുറന്നു…ഒരു പുഞ്ചിരി പാസാക്കി…ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കി…പതിയെ എണീറ്റ് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു..കോഫി ഉണ്ടാക്കി…സമറിന്റെ റൂമിലേക്ക് ചെന്നു… പക്ഷെ സമർ അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു…അവൾ കോഫിയുമായി പിന്നിലേക്ക് നടന്നു..കുറച്ചെത്തിയപ്പോൾ സമറും ബാഷയും ഇരിക്കുന്നത് ഷാഹി കണ്ടു…തന്നെ പിൻ തിരിഞ്ഞാണ് അവർ ഇരുന്നത്…

ഷാഹി മെല്ലെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പതുങ്ങി പതുങ്ങി ചെന്നു…വാതിലിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കോഫി എടുത്ത് മേശമേൽ വെച്ചു.. എന്നിട്ട് അവരെ നോക്കി…രണ്ടുപേരും അപ്പോഴും അവളെ കണ്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു…അവൾ അവരെ പേടിപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി പതുക്കെ ഒച്ച ഉണ്ടാക്കാതെ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു..പതിയെ അവൾ കാൽവെച്ചു.. കാലിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി കാൽവിരലുകളിൽ ഊന്നിയാണ് അവൾ അവരുടെ അടുത്തേക്ക് പതിയെ നടന്നത്..അവൾ പതിയെ വാതിലിന്റെ പുറത്തെത്തി..

അവൾ അവനെ നോക്കി…സമർ ഇനിയും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല ഒന്നും…അവൾ മെല്ലെ സൂക്ഷിച്ചു അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു…അടുത്തെത്തി…ഒച്ചയുണ്ടാക്കാൻ വേണ്ടി അവന്റെ ചെവിയുടെ അടുത്തേക്ക് അവൾ കുനിഞ്ഞതും പെട്ടെന്ന് ഒരാൾ മുരൾച്ചയോടെ അവളുടെ ചെവിയിൽ അലറി…അവൾ സമറിന്റെ മേലിൽക്കൂടി വീണു..ഞാൻ സമറിന്റെ മടിയിൽ വീണു കിടന്നു…