“എന്നിട്ട് അവളുടെ തടിച്ച യോനിയില്‍ അമര്‍ത്തും…!”
അത് കേട്ട് അവന് സ്ഖലിച്ചു.
ഷോട്ട്സിന്‍റെ മുന്‍ഭാഗം നനഞ്ഞ് കുതിര്‍ന്നു.
അതവള്‍ കണ്ടു.
കണ്ട നിമിഷം തന്നെ അവള്‍ തുടകള്‍ ശക്തിയായി കൂട്ടി ഞെരിച്ചു.
മുമ്പിലെ പേരമരത്തിന്റെ ശിഖരത്തില്‍ അവള്‍ താങ്ങിനെന്നോണം പിടിക്കുന്നത് അവന് കണ്ടു.
അവള്‍ കിതയ്ക്കുന്നതും, ശബ്ദം പുറത്തേക്ക് വരാതിരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതും അവന് കണ്ടു.
“വിനു…”
അടുക്കളയില്‍ നിന്നും അമ്മ വിളിക്കുന്നത് ഇരുവരും കേട്ടു.
“വാ, പോകാം…”
വിവേക് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“അമ്മ വിളിക്കുന്നു….”
അവള്‍ പുഞ്ചിരിയോടെ തലകുലുക്കി.
അവളുടെ കിതപ്പ് സാവധാനം നിലയ്ക്കുന്നത് അവന് കണ്ടു.
“നമ്മള് സംസാരിച്ചത് എന്തേലും കൂട്ടുകാരുടെ അടുത്ത് വിളമ്പിയാ…”
ഒരുമിച്ച് വീട്ടിലേക്കു നടക്കുമ്പോള്‍ ഭീഷണമായ സ്വരത്തില്‍ വിനീത പറഞ്ഞു.
“വിളമ്പീന്നു ങ്ങാനും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞാ, വിവേകെ…ദേവകി ചേച്ചീടെ കുണ്ടീം തൊടേം മൊലേം നോക്കി നീയിന്ന് പിടിച്ചോണ്ട് ഇരുന്ന പുച്ചാണ്ടിയില്ല്യെ! അത് ഞാനങ്ങ് ചെത്തിക്കളയും! മനസ്സിലാവണുണ്ടോ?”
“ഒന്ന് പോ ചേച്ചി!”
അവന് ചിരിച്ചു.
“ഞാനത്രയ്ക്ക് മൊണ്ണയാ? അതൊക്കെ അവരോട് പറയാന്‍?”
“അത്രയ്ക്ക് മൊണ്ണയാണോ ന്ന് നിക്കറില്ല്യ..പക്ഷെ മൊണ്ണയാണ്…അതറിയാം,”
അത് പറഞ്ഞ് അവള്‍ ചിരിച്ചു.
അദ്ധ്യായം മൂന്ന്‍.
ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുമ്പോള്‍, ഡൈനിങ്ങ്‌ ടേബിളില്‍ വിവേകിന് എതിരെ ആയിരുന്നു വിനീത ഇരുന്നത്.
പല തവണ അവരുടെ കണ്ണുകള്‍ കൂട്ടിമുട്ടി.
അപ്പോഴൊക്കെ അവര്‍ പരസ്പ്പരം അര്‍ത്ഥഗര്‍ഭമായി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“എന്താ പറ്റ്യേ രണ്ടാള്‍ക്കും?”
