വിനീത, വിവേകിന്‍റെ ചേച്ചി [Smitha] 791

“വഷളോ?”

അവള്‍ പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.

“എന്ത് വഷള്?”

“ശ്യോ, ചേച്ചി പ്ലീസ് ചോദിക്കല്ലേ..പ്ലീസ് പ്ലീസ് പ്ലീസ്…”

“പറ്റില്ല..പറ്റില്ല പറ്റില്ല….എനിക്ക് അറിഞ്ഞേ തീരൂ, എന്നെപ്പറ്റി അവമ്മാര്‍ എന്ത് വഷള്‍ ആണ് പറയുന്നത് എന്ന്…”

“ചേച്ചിക്ക് ദേഷ്യം വരും… അവരോടു ചോദിക്കും..അവരെ വഴക്ക് പറയും…അവരെന്നെ വെച്ചേക്കില്ല…”

“ഞാന്‍ എന്തിനാ അവരോടു ചോദിക്കുന്നെ? ഞാന്‍ ആരോടും ചോദിക്കില്ല…”

“ഉറപ്പ്?”

“ഉറപ്പ്…”

അവന്‍ അവളെ ചമ്മലോടെ നോക്കി.
അവള്‍ അവനെ പുഞ്ചിരിയോടെയും.

“ചേച്ചി അവമ്മാര് എപ്പഴും ചേച്ചീടെ ബോഡി പാട്ട്സിനെപ്പറ്റിയൊക്കെ പറയും..ബാഡ് ആയിട്ട്…”

“ബോഡി പാട്ട്സ്? എന്നുവെച്ചാല്‍? എന്നുവെച്ചാല്‍ എന്‍റെ മൂക്ക് അങ്ങനെയാണ്, തലമുടി അങ്ങനെയാണ്…നോട്ടം ഇങ്ങനെയാണ് എന്നൊക്കെ?”

“അയ്യേ..അല്ല…കണ്ണും മൂക്കും ഒന്നുമല്ല…”

“എഹ്? അല്ലെ? പിന്നെ? പിന്നെ എന്തിനെ പറ്റിയാ?”

“അതിപ്പോ…”

അവന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ ശ്വാസഗതിയാല്‍ ഉയര്‍ന്നു താഴുന്ന അവളുടെ മാറിടത്തിലേക്ക് ചെന്നു.
അതവള്‍ കണ്ടു.
അവളത് കണ്ടു എന്നറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അവന്‍ വല്ലാത്ത സങ്കോചത്തോടെ കണ്ണുകള്‍ അവിടെ നിന്നും മാറ്റി.

“നീയിപ്പം നോക്കിയാ ബോഡി പാട്ട്സിനെപ്പറ്റിയാ?”

അവന്‍റെ സുന്ദരമായ മിഴികള്‍ വിടര്‍ന്നു.
അവന്‍ അവിശ്വസനീയതയോടെ വായ്‌ തുറന്ന് അവളെ നോക്കി.

“ചേച്ചീ…”

അവന്‍ പരിഭ്രമിച്ച് വിളിച്ചു.

“നീയെന്തിനാ പേടിക്കണേ മോനെ…ചേച്ചീടെ മൊലയെപ്പറ്റിയാണോ അവമ്മാര് പറയണേ?”

അവന്‍റെ മുഖത്ത് വിയര്‍പ്പ് കുരുക്കള്‍ പൊടിയുന്നത് അവള്‍ കണ്ടു.
അവന്‍ ഉമിനീരിറക്കുന്നതും.

“ആം…”

അവന്‍ വിക്കി വിക്കി പറഞ്ഞു.

The Author

സ്മിത

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...