വിനീത, വിവേകിന്‍റെ ചേച്ചി [Smitha] 831

“കളിച്ചിട്ടുണ്ടോ ആരേലും?”

“ഏയ്‌! ഇല്ല…”

അവന്‍ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.

“അപ്പോള്‍ എന്ത് ചെയ്യും? എങ്ങനെയാ കളിക്കണേ എന്നറിയാമോ മാലാഖച്ചെറുക്കാ?”

അവന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
എന്തൊരു അഴകാണ് ഈ ചെറുക്കന്‍ ഇങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍!
കടിച്ചു പറിക്കാന്‍ തോന്നുന്നു.

“വേറെ ഏത് പെണ്ണ് ആണേലും നിന്നെ എപ്പം ബലാത്സംഗം ചെയ്തു എന്ന് ചോദിച്ചാല്‍ മതി ചെറുക്കാ…”

അവള്‍ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കി മന്ത്രിച്ചു.

“പറയെടാ, നെനക്ക് കളിക്കാന്‍ അറിയാമോ?”

അവന്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി.

“ആദ്യം ഉമ്മവെക്കണം…”

അവന്‍ പറഞ്ഞു.

“എവിടെ?”

“എല്ലാടത്തും?”

“എല്ലാടുത്തും എന്നുവെച്ചാല്‍? സ്ഥലം പറയെടാ മണ്ടൂ…”

“തലമുടിയേല്‍, കവിളേല്‍…മൂക്കേല്‍, ചെവിയേല്‍…”

“ചെവിയേല്‍ ആരേലും ഉമ്മ വെക്കുമോ മണ്ടൂ?”

“പിന്നെ വെക്കാതെ? ചേച്ചിയുടെപോലെയാണ് ചെവിയെങ്കില്‍ ആര്‍ക്ക” ഉമ്മ വെക്കാതിരിക്കാന്‍ തോന്നണേ?”

“ഇതാര്? ന്യൂ ജനറേഷന്‍ വാത്സ്യായന മഹര്‍ഷിയൊ?”

അവന്‍ അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു.

“ദയവ് ചെയ്ത് നീ ഇങ്ങനെ ചിരിക്കാതെ എന്‍റെ മോനെ…ഞാനെ ഒരു പെണ്ണാ! മഷീന്‍ അല്ല!”

അപ്പോള്‍ അവന്‍ അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് ഊഷ്മളമായി നോക്കി.

“പിന്നെ?”

അവന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ നോക്കി മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“പിന്നെ എവിടെയൊക്കെയാ?”

“പിന്നെ കഴുത്തില്‍…തോളില്‍…”

“താഴേക്ക് ഇറങ്ങട്ടെ…”

The Author

സ്മിത

ജബ് കിസി കേ ദില്‍ തരഫ് ജുക്നേ ലഗേ... ബാത്ത് ആകര്‍ ജുബാ തക് രുകനേ ലഗേ... ആംഖോ ആംഖോ മേ ഇകരാര് ഹോനേ ലഗേ... ബോല്‍ ദോ അഗര്‍ തുംഹേ പ്യാര് ഹോനേ ലഗേ...