വിശുദ്ധർ പറയാതിരുന്നത് 2 184

ഇത് വേണ്ടെന്നു വെക്കാൻ എന്ത് പ്രയാസമാണ് കർത്താവേ…”(അപ്പോഴാണ് അവർ ധ്യാനത്തിന് വരുന്ന അച്ചന്മാർ സ്ഥിരം പറയുന്ന ഒരു വചനം ഓർമ്മിച്ചത്.”നിന്റെ ഭാരം കർത്താവിനെ ഏല്പിക്കുക; അവൻ നിന്നെ താങ്ങും”) “അത് കൊണ്ട് കർത്താവെ…ഈ പ്രയാസം ഞാൻ അങ്ങയെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു…അയ്യോ കർത്താവേ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ…യോനിയിൽ കഴപ്പ് കൂടി പൊട്ടാറാകുന്നു…എന്ത് ചെയ്‌യും കർത്താവേ? എത്രയും വേഗം ഇതൊന്നു അവസാനിപ്പിച്ചു തരണേ ” ആ പ്രയാസം കണ്ണുനീര്തുള്ളികളായ അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു വന്നു. അവർ കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു. അതിന്റെ ഫലമായി അച്ഛന്റെ അണ്ടികളിൽ വേഗം പാൽ ഉറഞ്ഞു കൂടി. സിസിലിയാമ്മയുടെ ഊമ്പലിന്റെ സുഖത്തിൽ അച്ചനും പ്രാർത്ഥനയുടെ ശക്തിയിൽ സിസിലിയാമ്മയും അതറിയാൻ വൈകി. അച്ഛന്റെ പീരങ്കി തന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലേക്കു ആടൂർ വെടിയുണ്ട വിക്ഷേപിച്ചപ്പോഴാണ് അവര്ക്ക് വെളിപാടുണ്ടായത്. പക്ഷെ വൈകിപ്പോയിരുന്നു.
രണ്ടാമത്തെയും മൂന്നാമത്തെയും വെടിയുണ്ട വരുന്നതിനു മുൻപ് അവർ അച്ഛനെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവരെക്കാൾ പതിന്മടങ്ങു ശക്തനായ ആ പുണ്യ (അതോ കുണ്ണയോ?) പുരോഹിതൻ അവരുടെ തല തന്റെ പറിയിലേക്ക് ശക്തമായി അമർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നതിനാൽ അതെല്ലാം ഒരു തുള്ളി പോലും പുറത്തു കളയാതെ അവർക്ക് നുണഞ്ഞിറക്കേണ്ടി വന്നു. അത് പക്ഷെ നന്നായില്ലേ? അല്ലെങ്കിൽ അച്ചൻ്റെ പശ പശപ്പ് അവരുടെ സാരിയിൽ എമ്പാടും വീണു നാട്ടുകാർക്ക് മുഴുവനും മുന്നിൽ ദൃശ്യമായേനെ!
” ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അച്ചോ വായിൽ കളയരുതെന്ന്. ഇനി ഞാൻ എങ്ങനെ കുർബാന കൈക്കൊള്ളും?” അച്ഛന്റെ മുറിയിലെ വാഷ് ബെയിസിനിൽ കുലുക്കുഴിയുന്നതിനിടക്ക് അവർ ചോദിച്ചു.
“നിന്റെ വായിലെടുപ്പു അത്രയ്ക്ക് സുഖമുള്ളതായിരുന്നു സെലീനോ”…
“അച്ചൻ ഇങ്ങനെ വൃത്തി കേട്ട വാക്കുകൾ ഒന്നും പറയല്ലേ…എല്ലാം കർത്താവിനു വേണ്ടി ആണെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട ഞാൻ…അച്ഛനറിയോ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോഴും എനിക്ക് സുഖം കിട്ടാതിരിക്കാൻ എന്ത് മാത്രം പ്രാത്ഥിക്കിന്ടെന്നു? എല്ലാം കർത്താവിനു വേണ്ടി എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട”.
” ആ ബോധം നിനക്കുണ്ടെങ്കി പിന്നെന്താ കുഴപ്പം? ധൈര്യമായി കുർബാന കൈക്കൊണ്ടോ”…
“ദിവ്യ കാരുണ്യമേ ബലി വേദിയിൽ; ഞങ്ങൾക്കായി മുറിയുന്നോരപ്പമാണ് നീ” കുർബാനക്ക് നിക്കുന്ന സമയത്തു ഈ പാട്ടു കേട്ടപ്പോൾ സിസിലിയാമ്മ തന്റെ അപ്പത്തെക്കുറിച്ചോർത്തു… ദിവ്യ കാരുണ്യ അപ്പത്തിലെ മുറിവ് പോലെ ആല്ലേ തന്റെ അപ്പതിലെ പിളർപ്പും? യേശുവിന്റെ തിരുശരീരം തന്റെ സഭക്കായി പിളർന്നത് പോലെ തന്റെ അപ്പവും എത്ര പ്രാവശ്യം..ഛെ ഛെ..ഓർത്തപ്പോൾ അവര്ക്ക് നാണം വന്നു. പിന്നെ…എല്ലാം തിരുസഭക്ക് വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ ആ നാണം ചാരിതാർഥ്യത്തിനു വഴി മാറി. തന്റെ ഇടവകയിലെ ഏതു സ്ത്രീക്കുണ്ട് തന്റത്ര പുണ്യവും ദൈവാനുഗ്രഹവും? തിരുവോസ്തി നാവിൽ അലിയിച്ചു കഴിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ രുചിക്കൊപ്പം അച്ചന്റെ രേതസ്സിന്റെ രുചിയും അവര്ക്ക് നാവിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു . പല്ലുകൾക്കിടയിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നതാകണം.