വിത്തു കാള [റിമേക്ക്] [ആദി വൽസൻ] 167

ക്രൂരനായ നടൻ ..!

ഒടുവിൽ ക്രൂരമായ സംഭാഷണവും .. ‘ഇനിയും സമയമുണ്ടല്ലോ’

വീട്ടിൽ ഒരിക്കൽ വന്ന മൗലവിയെ കാണിക്കാൻ സുബൈറിന്റെ ഉമ്മ കൊണ്ട് പോയതാണൂ, വയറിൽ ജിന്ന് കേറിയിരിക്കു‌നത് കൊണ്ടാണൂ തനിക്ക് ഉമ്മയാകാനുള്ള തടസമെന്ന വിധി വന്നു ! സുബൈറിന്റെ ഉമ്മ പുറത്ത് നിൽക്കുമ്പോൾ മൗലവി വയറിലും മുകളിലെ പപ്പായകളിലും ഉഴിഞ്ഞ് ജിന്നിനെ ഓടിക്കാൻ ശ്രമിച്ചൂ, ആയിഷ കണ്ണ് പിളർപ്പിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ ഒരു കൈ കൊണ്ട് ഉഴിയലും മറ്റേ കൈയ്യിൽ കറുത്ത് പാമ്പിനേയും കണ്ടൂ, ഒരു ജിന്നിനെ എങ്കിലും പൂത്തുലഞ്ഞ് നിൽക്കുമ്പോൾ കണ്ടല്ലാന്നോർത്ത് ആയിഷ ഉള്ളിൽ ചിരിച്ചു ..

മടക്കത്തിൽ മൗലവിയുടെ ഫോൺ നമ്പർ ഉമ്മയെ കൊണ്ടവൾ വാങ്ങിപ്പിച്ചൂ

മകന് സന്താനഭാഗ്യം വരാൻ മൗലവിക്ക് വീട്ടിൽ വിളിച്ച് സകല ഭോജനങ്ങളും നേദിക്കുന്ന സുബൈറിന്റെ ഉമ്മയുടെ നിഷ്കളങ്കമുഖം അവളിൽ സങ്കടം ഉണർത്തിയെങ്കിലും മൂന്ന് നാലു വർഷങ്ങളായുള്ള ഏകാന്തത മൗലവിയുടെ പാമ്പിനെ കൊണ്ട് മാത്രമെ ഇല്ലാതെ ആകൂ എന്ന ചിന്ത ബാക്കിയെല്ലാം മാറ്റി മറിച്ചൂ.

സുബൈറിന്റെ അമ്മാവന്റെ മകൻ അലിയുടെ വരവ് അയാളിലെ സ്വാർഥനേയും സംശയരോഗിയേയും പുറത്ത് കൊണ്ടുവന്നു.

അക്ഷരങ്ങളേയും, സംഗീതത്തേയും സ്നേഹിക്കുന്ന അലി… ആയിഷയുടെ ഉള്ളിലുറങ്ങിക്കിടന്ന ഇഷ്ടങ്ങളെ പുറത്തേക്ക് കൊണ്ടുവന്നു. ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ മ്ലാനമായിരുന്ന ആയിഷയുടെ മുഖം പ്രസന്നവദനമായി കാണപ്പെട്ടു… ആ വീടിനുള്ളിൽ അലിയുടെയും ആയിഷയുടെയും പൊട്ടിച്ചിരികൾ മുഴങ്ങി. അവളിലെ മാറ്റം സുബൈറിനെ അലോസരപ്പെടുത്തി.

ഒരു ദിവസം ബാങ്കിൽ നിന്നും മടങ്ങിവന്ന അയാൾ കണ്ട കാഴ്ച അലിയുടെ മുറിയിൽ നിന്നും കൈയ്യിൽ ഒരു കെട്ട് പുസ്തകങ്ങളുമായി വിയർത്തു കുളിച്ച് ഇറങ്ങി വരുന്ന ആയിഷയെയായിരുന്നു, ദേഹത്ത് ഒട്ടിയ നൈറ്റിയിൽ ആയിഷയുടെ മുല ഞെട്ടുകൾ ഉയർന്ന് നിന്നൂ.

‘‘നീയൊരു പെൺ ചിലന്തിയാണ് കാമം മൂത്ത പെൺ ചിലന്തി’’

സുബൈറുടെ തീഷ്ണമായ വാക്കുകൾക്ക് മുന്നിൽ അവൾ പതറിയില്ല. അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയവൾ ചോദിച്ചു .

‘‘കാമം’’. ആ വാക്കിന്റെ അർഥം എന്താണന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയുമോ?

അവളുടെ ആ ചോദ്യത്തിന് മുന്നിൽ അയാൾ സ്തംഭിതനായി .

‘ഈ താലി എന്റെ കഴുത്തിൽ ഉള്ളിടത്തോളം കാലം നിങ്ങൾ പേടിക്കേണ്ട’.. അറിയാതെ നിറഞ്ഞ തുളുമ്പിയ മിഴികളുമായി ആയിഷ മുറിക്കുള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങി പോയി.