വിത്തുകാള 8 [Rathi Devan] [Climax] 483

പെട്ടെന്ന് വാതിൽ ആരോ തുറന്നു. അവൻ ഞെട്ടി എഴുന്നേറ്റു.അവനു തന്റെ കണ്ണുകളെ വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. വിജയമ്മ. അദ്‌ഭുത സ്തബ്ധനായി നിന്ന അവനോട് തന്റെ കയ്യിലുള്ള ഷഡ്ഡി മാറ്റാൻ മറന്നു പോയിരുന്നു. വിജയമ്മയുടെ കണ്ണില്‍ ആദ്യം അതാണ് പെട്ടത്.

“ഇത് നീ എന്റെ ഓർമ്മക്കായി വാങ്ങിവെച്ച ഷഡ്ഡി അല്ലെ?”

“ആ”

വികാരത്തിന്റെ ഒരു വേലിയേറ്റം വിജയമ്മയുടെ മനസ്സിലുണ്ടായി.ചെറിയൊരു തേങ്ങൽ അവരിൽ നിന്നുയർന്നു.

“അപ്പോൾ നീ ഇത് കളഞ്ഞിട്ടില്ല ഇല്ലേ?”

“മരണം വരെ കളയില്ലാന്ന് പറഞ്ഞതല്ലേ?”

ആ മറുപടി കേട്ടപ്പോൾ വിജയമ്മ അവനെ മുറുകെ പുണർന്ന് നെറുകയിൽ ഉമ്മ വെച്ചു .

“എന്റെ വിനുകുട്ടാ”

വിജയമ്മക്ക് മെഡിക്കൽ കോളേജിൽ നിന്ന് ഔദ്യോഗികമായി ഒന്ന് രണ്ടു പേപ്പറുകൾ ശരിയാക്കാനുണ്ട്.ഇവിടെയുള്ള ആശുപത്രിയിലും കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ശരിയാക്കാനുണ്ട്. അതിനായി വന്നതാണ്. കൂടെ അമ്മയുമുണ്ട്. വന്നാൽ രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം നിൽക്കാൻ പാകത്തിൽ ഒരു വീട് കിട്ടുമോ എന്ന് വിനയന്റെ അച്ഛനെ വിളിച്ച് അന്വേഷിച്ചിരുന്നു.രണ്ടു മൂന്ന് ദിവസമല്ലേ . ഇവിടെത്തന്നെ നില്കാമെന്ന് അച്ചൻ പറഞ്ഞു.

വേണമെങ്കിൽ ടൗണിൽ റൂം എടുത്തു നില്ക്കാം. എന്നാൽ വിനയന്റെ അടുത്തെത്താൻ വേണ്ടിയാണ് ഇങ്ങനെ ഒരു തന്ത്രം പ്രയോഗിച്ചത്. അവന് ഒരു സർപ്രൈസ് ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി അവനോട് പറയാതിരുന്നതാണ്.ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു കഴിയുമ്പോഴേക്കും താഴെ കുട്ടിയുടെ കരച്ചിൽ.

“വാ നമുക്ക് താഴോട്ട് പോകാം. ഇത്ര അടുത്തെത്തിയിട്ടും അച്ചൻ വന്നു നോക്കാഞ്ഞിട്ടാവും മോള് കരയുന്നത്.”

“അവൾക്കിപ്പോൾ ഒന്നര വയസ്സയിട്ടുണ്ടാകും അല്ലെ?”

“ആ” രണ്ടു പേരും താഴോട്ടിറങ്ങി.

പിറ്റേന്ന് രാവിലെ വിജയമ്മക്കൊപ്പമാണ് വിനയൻ ഇറങ്ങിയത്. അന്നവൻ കോളേജിൽ പോയില്ല. വിജയമ്മയുടെ കൂടെ മെഡിക്കൽ കോളേജിലേക്ക് പോയി. വഴിക്ക് വിശേഷങ്ങളൊക്കെ പറഞ്ഞു. രാജന്റെ അസുഖം കൂടി വരികയാണ്. അത് അവർക്കിപ്പോൾ അറിയാം. വീട്ടിലാരോടും പറഞ്ഞിട്ടില്ല. കമ്പനിയിൽ ലീവില്ല എന്ന് പറഞ്ഞാണ് അവളുടെ കൂടെ അമ്മയെ അയച്ചത്.മെഡിക്കൽ കോളേജിലെ കാര്യങ്ങൾ ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ കഴിഞ്ഞു.

“നമുക്കൊരു സിനിമക്ക് പോയാലോ?” വിനയൻ ചോദിച്ചു.

“ആരെങ്കിലും കണ്ടാലോ?”

“വിജയമ്മയെ ആർക്കും അറിയില്ലല്ലോ?മാത്രമല്ല നൂൺ ഷോയ്ക് അധികം ആളുകളുണ്ടാവുകയുമില്ല. “