യക്ഷി 5 [താർക്ഷ്യൻ] 504

“എന്നാടാ… കവക്കെടേല് ചില്ലറ പൈസ വല്ലതും പോയാരുന്നോ. മുടിഞ്ഞ തപ്പീരാണല്ലോ”..?

ഒരു നിമിഷം എന്റെ ഹൃദയമിടിപ്പൊന്നു തെറ്റി..! കൈ അങ്ങനെതന്നെ വെച്ച് ഞാൻ യാന്ത്രികമായി ഏന്തി വലിഞ്ഞ് നിലൂനെ ഒന്ന് നോക്കി. മരുന്നടിച്ച് ബോധം പോയെന്ന് വിചാരിച്ച പെണ്ണ്, തലക്ക് കൈയും കൊടുത്ത് എന്നേം നോക്കി പുട്ടു പോലെ കിടപ്പാണ്…!

നിലിന്റെ തുടകൾക്ക് ഇടയിൽ കിടന്ന് എന്റെ കൈ അതിശക്തമായി വിറച്ചു. ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് ഞാൻ വിയർത്തു. എന്റെ തൊണ്ടയിലെ വെള്ളം വറ്റി. ഏതു നിമിഷവും നിലിന്റെ കാല് എന്റെ മുഖത്തേക്ക് ഒരു ഒന്നൊന്നര തൊഴി ആയി വരും… ഞാൻ കണ്ണടച്ച് അതിനായി കാത്തിരുന്നു… ഒരു നിമിഷത്തെ നിശബ്ദതക്ക് ശേഷം നിലീൻ പറഞ്ഞു:

“എന്റെ കാലിന്റെ എടേന്നു കൈ ഒന്നെടുത്തെ..”

പേടികൊണ്ട് കൈ അവിടെ ഉള്ള കാര്യം തന്നെ ഞാൻ മറന്നു പോയി. അല്ലെങ്കിലും ശരിയാണ് കൈ അവിടെ ഇരുന്നാൽ നിലൂന് തൊഴിക്കണമെങ്കിൽ ഒരു ആയം കിട്ടില്ല. കൈ പതിയെ പിൻവലിച്ചു. ഞാൻ കൈയോടെ പിടിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഒന്നും പറയാനില്ല. ശിക്ഷ ഏറ്റുവാങ്ങുകയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചെയാൻ ഇല്ല. ഞാൻ അതെ പോലെ തല കുനിച്ച് ഇരുന്നു…

ആ ഇരുപ്പ് കുറച്ച് നേരം നീണ്ടു… അൽപ നേരം കഴിഞ്ഞിട്ടും ഒരു അനക്കവും കാണാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ പതിയെ തല ഉയത്തി നോക്കി. നിലീൻ ഇപ്പോൾ കട്ടിലിന്റെ വശത്ത് കാലുകൾ തൂക്കിയിട്ട് ഇരുന്ന് നീലക്കണ്ണുകൾ വിടർത്തി എന്നെ സാകൂതം നോക്കുകയാണ്. ആ നോട്ടം എതിരിടാനാവാതെ ഞാൻ എന്റെ ദൃഷ്ടി താഴേക്കാക്കി. എന്റെ കണ്ണുകൾ അറിയാതെ നിറഞ്ഞു.

“പെണ്ണ് പിടിയൻ കരയുന്നോ”..?

നിലീന് അത്ഭുതം ! അതോ അവഞ്ജയോ..?

ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. അല്ലെങ്കിലും എന്ത് മിണ്ടാൻ ആണ്..? കാര്യം ഇതായതുകൊണ്ട് അറിയാതെ ചെയ്തതാ എന്ന് പോലും പറയാൻ പറ്റുകയില്ല. ഞാൻ മൗനം തുടർന്നു.

“നീ എന്നാ ധൈര്യത്തിലാ ചെറുക്കാ എന്റെ കാലിന്റെ ഇടയിൽ കൈ ഇട്ടത്..? അത് മാത്രമോ എന്റെ അവിടെ ഒക്കെ പട്ടിയെപ്പോലെ മണത്ത് ഛെ..! എന്നാ കാമപ്രാന്താടാ ഇത്..? ഞാൻ നിന്റെ ചേച്ചി അല്ലെ..? ഇത്രയും കാലം നീ ഈ കണ്ണുകൊണ്ടാണോ എന്നെ കണ്ടേക്കണേ”..?