യവനിക [അവന്തിക] 238

“സരയൂ…”

അവൾ അകത്തു നിന്നും പുറത്തേക്ക് വന്നു. അവളുടെ കറുപ്പ് സാരി ശരീരത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇറക്കിയുള്ള കഴുത്തിലൂടെ മുലകൾ രണ്ടും കാൽ ഭാഗം കാണാമായിരുന്നു. അവളുടെ മുടി അഴിച്ചിട്ടിരുന്നു. കറുത്ത സ്ലീവ്‌ലെസ് ബ്ലൗസും, കറുത്ത അടിപാവാടയും. മിന്നലിൽ പൊക്കിളിനോട് ചേർന്നു കിടന്നിരുന്ന അരഞ്ഞാണം തിളങ്ങി കണ്ടു.

“സരയൂ, നിന്നെ എനിക്ക് ഇഷ്ടമാണ്. ഒന്നിൻ്റെ പേരിലും നിന്നെ ഒറ്റപ്പെടുത്താൻ ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല, ചതിക്കാൻ ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല. എന്നെ ഇഷ്ടമാണെങ്കിൽ നിനക്കെന്നെ കെട്ടിപിടിക്കാം.”

അവൾ പതിയെ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു എൻ്റെ ചുണ്ടിലേക്ക് അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ചേർത്ത് ഉമ്മ വച്ചു. എൻ്റെ ചുണ്ടുകളെ അവൾ ചപ്പി വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ സരയുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു. അവളുടെ വലിയ മുലകൾ എൻ്റെ മാറിലേക്കമർന്നു. അവളുടെ കൈകൾ എൻ്റെ മാറിലെ പരതി നടക്കാൻ തുടങ്ങി. എൻ്റെ രണ്ടു ചന്തികളിൽ അവൾ പിടിച്ചപ്പോൾ പിന്നെ എനിക്ക് ഒന്നിനും വേണ്ടി കാത്തു നിൽകേണ്ടതില്ലെന്നു തോന്നി.

സരയുവിൻ്റെ പാവാട രണ്ടു കൈകൊണ്ടും താഴ്ത്തി അവളുടെ ഷെഢി ഊരി താഴേക്കിട്ടു. ഞങ്ങൾ ഇരുവരും കെട്ടി പുണർന്നുകൊണ്ടു മഴയിലേക്ക് പോയി. മഴയിൽ നനഞ്ഞു അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇരുവരും അവിടെ ഇരുന്നു. അവളുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് ചാഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ പിന്നിലേക്ക് ചാഞ്ഞു കിടന്നു. എനിക്ക് സരയുവിൻ്റെ മുലകൾ കാണാൻ വല്ലാത്ത ആഗ്രഹം തോന്നി. അവൾ കിടന്നപ്പോൾ നിലാ വെളിച്ചത്തിൽ മുലകളുടെ കണ്ണിയുടെ സൈഡ് ഭാഗം വരെ കാണാമായിരുന്നു.