യവനിക [അവന്തിക] 238

“അതാ ഞങ്ങളുടെ വീട്, ട്രെയിനിങ് ചെയ്യാൻ ടൈം ആയി.”

“ശരി എന്നാൽ..”

അവൾ തലയാട്ടി യാത്രപറഞ്ഞു നീങ്ങി. അവളുടെ മുഖം മനസ്സിൽ നിന്നും പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. വളരെ ഷെയ്പ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ഒരു മുപ്പത്താറു ബി ബ്രാ ആയിരിക്കും അവളുടെ അകത്തെന്നു മനസ്സിൽ ഓർത്തു. ഇതൊക്കെ അല്ലാതെ ഇപ്പോൾ വേറെ എന്ത് എന്റർടൈൻമെന്റ്! ചുമ്മാ അവൾ സമ്മതിക്കാണെങ്കിൽ സെറ്റ് ആക്കാം എന്നെല്ലാം മനസ്സിൽ തോന്നി.

പാടത്തു നിന്ന് തിരികെ വരുമ്പോൾ അവൾ പട്ടികുട്ടിയെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഞാൻ എന്നെ നോക്കിയാൽ വിഷ് ചെയ്യാം എന്ന് കരുതി അവൾ തന്നെ നോക്കി വണ്ടിയോടിച്ചു. അവൾ യു ട്യൂബിൽ നിന്ന് മുഖം തിരിച്ചു എന്നെ നോക്കുമ്പോളേക്കും ഞാൻ അവളെ പാസ് ചെയ്‌തിരുന്നു.

പിറ്റത്തെ ദിവസം പോകാനായി ഇൻ്റെരെസ്റ്റ് കൂടി. പോകുമ്പോൾ അവളെ നോക്കിയെങ്കിലും കണ്ടില്ല. തിരികെ ഞാൻ വരുമ്പോൾ ഗെയ്റ്റിന് അടുത്ത് ഒരു മഗ്ഗിൽ ചായ കുടിച്ചു നിൽക്കുന്നു. ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എന്നെ വിഷ് ചെയ്തു, തിരിച്ചു ഞാനും.

രണ്ടു മാസങ്ങൾ സംസാരമില്ലാതെ കൈ പോക്കലും താഴ്ത്തലും മാത്രം. ഒരു ദിവസം പാടത്തുള്ള ബണ്ടിൽ ചെന്നെത്തിയപ്പോൾ കുറച്ചു മുന്നിലായി ഒരുവൾ ഒരു പട്ടിയെ ലീഷിൽ ഇട്ടു നടത്തികൊണ്ടുപോകുന്നു. അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ അർച്ചന കവിയാണെന്നു മനസ്സിലായി. പേരുപോലും അറിയാൻ നിർവ്വാഹമില്ലാത്തതുകൊണ്ടു മനസ്സിൽ അവളെ അർച്ചന കവി എന്ന് സേവ് ചെയ്തു വച്ചു.

പിന്നിലെത്തിയപ്പോൾ ഞാൻ ബെൽ അടിച്ചു. അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“താനോ?”

“നടക്കാൻ ഇറങ്ങി തുടങ്ങിയോ ഇവനെ കൊണ്ട്?”