യെമോറയുടെ തീനരകം [വിളച്ചിലെടുക്കുന്നവൻ] 240

സംയുക്ത : മാഡത്തിന് അറിയാവോ, ഞങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇത്ര സന്തോഷിച്ച ദിവസം വേറെ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. മാഡം ഞങ്ങക്ക് ദൈവത്തെ പോലെയാ. 3 ലക്ഷം രൂപയുടെ കടം അല്ലേ ഞങ്ങൾക്ക് തന്ന് സഹായിച്ചത്. ഒരിക്കലും മറക്കില്ല മാഡം.

മഞ്ജുഷ : മാഡം ഇങ്ങനെ ആരെയും സഹായിച്ചു ഞാൻ കണ്ടിട്ടില്ല. നിങ്ങളോടെന്തോ പ്രത്യേക ഇഷ്ടം തോന്നിയിട്ടുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു.

സംയുക്ത : വളരെ നന്ദി മാഡം. ഇതിനൊക്കെ ഞാൻ എന്ത് പ്രത്യുപകാരമാ ചെയ്യേണ്ടത്? എങ്ങനെ ഞാൻ ഈ കടം വീട്ടും?

ദീപ്തി : ഏയ് നന്ദിയൊന്നും വേണ്ട സംയുക്ത. അതിലും മൂല്യമേറിയ ചില കാര്യങ്ങൾ നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതത്തിലില്ലേ !.അതൊക്കെ വേണ്ട മുറക്ക് എതിർപ്പൊന്നും കൂടാതെ ഇങ്ങ് തന്നാൽ മതി.

സംയുക്ത : മനസ്സിലായില്ല മാഡം. എന്ത് തന്നെയായാലും ഞങ്ങളെ കൊണ്ട് പറ്റുന്ന എന്തും ഞങ്ങൾ തരും മാഡം. ഉറപ്പ്. ഞങ്ങളുടെ ജീവൻ പോലും.!

ദീപ്തി : അയ്യോ ജീവൻ ഒന്നും എനിക്ക് വേണ്ട. പക്ഷെ ആ ജീവൻ തുടിക്കുന്ന ഈ കൊഴുത്ത ശരീരം ഞങ്ങൾക്ക് തരുമോ?

വശങ്ങളിൽ നിന്നിരുന്ന സയനയെ ദീപ്തി തന്റെ മടിയിലേക്ക് പിടിച്ചിരുത്തി. മഞ്ജുഷ സരയുവിനെയും അങ്ങനെ തന്നെ.

സംയുക്കത : എന്താണ് മാഡം പറയുന്നത്. എനിക്ക് മനസ്സിലാകുന്നില്ല?

പൊടുന്നനെ മഞ്ജുഷ തന്റെ മടിയിലിരുന്ന സരയുവിന്റെ കൊഴുത്ത മാറിടത്തിൽ വെളുത്ത ബനിയനു മുകളിലൂടെ അമർത്തി ഞെക്കി.

” ആആഹ്‌ ” – സരയു അറിയാതെ കരഞ്ഞു പോയി.

മഞ്ജുഷ : ഇപ്പോൾ മനസ്സിലായോടി മാഡം എന്താ ഉദ്ദേശിച്ചതെന്ന് ??

സംയുക്ത അത്ഭുതത്തോടെ ഇരുന്നിടത് നിന്നും ചാടി എണീറ്റു.

സംയുക്ത : ഛീ ഇതാരുന്നോ നിങ്ങടെ മനസ്സിലിരുപ്പ്. വിടടി എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ.

സംയുക്ത ചീറി എഴുന്നേറ്റ് ദീപ്തിയുടെ അടുത്തേക്ക് പാഞ്ഞടുത്തു. എന്നാൽ ദീപ്തി തന്റെ അരയിൽ ഒളിപ്പിച്ചിരുന്ന സർവിസ് റിവോൾവർ സയനയുടെ തലക്ക് നേരെ ചൂണ്ടി. സംയുക്ത പെട്ടന്ന് സഡൻ ബ്രേക്ക് ഇട്ട് നിന്നു.

ദീപ്തി : നീ അബദ്ധം ഒന്നും കാണിക്കേണ്ട. കാണിച്ചാൽ ഇവളുമാരുടെ തല പൂക്കുല ചിതറുന്ന പോലെ തെറിക്കും ഇപ്പോൾ. ഞാൻ പറയുന്നത് കേട്ട് മര്യാദക്ക് നിന്നാൽ രണ്ട് കൂട്ടർക്കും ഗുണം ഉണ്ടാകും.