എങ്കിലും മാലയുടെ മനസ്സ് രതീഷിന്റെ പിന്നാലെ ആയിരുന്നു…
ഉച്ച ഊണ് കഴിഞ്ഞ് രതീഷ് കിടക്കാൻ പോയി..
” ഉറക്ക ക്ഷീണവും യാത്രാക്ഷീണവും ഒക്കെ കാണും, അവന്….”
ആത്മഗതം പോലെ അമ്മ പറഞ്ഞു..
അത് ഒരു കണക്കിന് മാലയ്ക്ക് ഒരു വാണിംഗ് ആണെന്ന് മാല മനസ്സിലാക്കി…
“ഇപ്പം നീ അങ്ങോട്ട് പോയി അവന്റെ ഉറക്കം കളയണ്ട…..”
അമ്മ പറഞ്ഞത് വരികൾക്കിടയിലൂടെ നോക്കിയാൽ അതാണെന്ന് മാലയ്ക്കറിയാം…
“എങ്ങനെ കള്ളൻ സഹിക്കുന്നു…, ഈ കമ്പിപ്പാര വച്ച്… ?”
യാന്ത്രികമായിരുന്നു, മാലയുടെ ചലനങ്ങൾ ആകെ…
പകൽ നേരം കതകടച്ച് ഇരുന്നാൽ അഥവാ ഒന്നും നടന്നില്ലെങ്കിൽ തന്നെ പുറത്തിറങ്ങിയാൽ ചമ്മി വിളറിപ്പോകും എന്നത് കൊണ്ട് കരുതലിലും ഏറെ ക്ഷമയാണ് മാലയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്നത്…
ബാക്കിയും കൂടെ ഇടാമായിരുന്ന്
ഇത്രയും എഴുതികഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും പാല് പോയോ? പെട്ടന്നുള്ള നിർത്തൽ…