ആദിത്യഹൃദയം 6 [അഖിൽ] 1109

“ഹ്മ്മ്…
പെട്ടന്ന് എനിക്ക്…
ആരുമില്ല എന്ന് തോന്നിപോയി… ”

“എന്തിനാ അങ്ങനെ ഒക്കെ വിചാരിക്കുന്നെ…?
ഇയാൾക്ക് എല്ലാവരുമുണ്ടല്ലോ… ”

“ഹ്മ്മ്… ആദിയേട്ടന്….,,
ആരുമില്ല എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ…?? ”

“അങ്ങനെ ചോദിച്ചാൽ….
ചില സമയത്ത്….
കൂടെ ആരുമില്ലാ എന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ട്… ”

“അങ്ങനെ തോന്നിയിട്ട്…??? ”

“ആ തോന്നൽ ശരിയാണെന്ന്…
മനസിനെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ച്…
തനിയെ നടന്നു തുടങ്ങി….. ”

പെട്ടന്നാണ് ആമി അത് കണ്ടത് കുറച്ചു ദൂരെ നിലാവിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്ന ചെടികൾ….
അത് കണ്ടതും പെട്ടന്ന് തന്നെ ആമി ആദിയോട്…

“ആദിയേട്ടാ…
നോക്കിക്കേ അങ്ങോട്ട്…”…. ആമി കൈചൂണ്ടികൊണ്ട് ആദിയോടായി പറഞ്ഞു….

ആദി പതിയെ ആമി ചൂണ്ടി കാണിച്ച സ്ഥലത്തേക്ക് നോക്കി… നിലാവിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിൽ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്ന പൂക്കൾ….

പെട്ടന്ന് തന്നെ ആമി ആദിയുടെ കൈപിടിച്ചുകൊണ്ട്…
അവിടേക്ക് വേഗത്തിൽ നടന്നു…..

അവിടെ എത്തിയതും അവർ രണ്ടുപേരും കൂടെ ആ പുഷ്പ്പത്തിൻ്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചു നിന്നു….
കുറച്ചു നിമിഷത്തിനു ശേഷം ആമി പതിയെ ആ പുഷ്പ്പങ്ങളുടെ ഇടയിലേക്ക് കയറി…
ആ പുഷ്പ്പത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന സുഗന്ധം ആവോളം ആസ്വദിച്ചു…
ആദിയും അതേപോലെ തന്നെ ആ സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ടിരിന്നു….
എന്നിട്ട് പതിയെ ആമിയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു….
ആദിയെ കണ്ടതും ആമി….

“ആദിയേട്ടൻ…
ഇതേപോലത്തെ പുഷ്പം കണ്ടിട്ടുണ്ടോ…??? ”

“നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല….
പക്ഷെ എവിടെയോ കണ്ടതുപോലെ…
ആതിര കണ്ടിട്ടുണ്ടോ..??? ”

“ഞാനും നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല..
പക്ഷെ ഞാനും ഈ പുഷ്പം എവിടെയോ കണ്ടിട്ടുണ്ട്…
ഓർത്തെടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ല…. ”

അങ്ങനെ ആ സ്ഥലത്തിൻ്റെ ഭംഗി ആസ്വദിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ച് സമയംകൂടെ അവർ അവിടെ ചിലവഴിച്ചു…
പതിയെ നടക്കാൻ തുടങ്ങിയതും ചെറുതായിട്ട് ചാറ്റൽ മഴ പെയ്തുതുടങ്ങി….
പതിയെ മഴ ശക്തി പ്രാപിച്ചു തുടങ്ങി……

മഴ കൂടി തുടങ്ങിയതും… ആദിയും ആമിയും കൂടെ വേഗത്തിൽ തന്നെ അവിടെ നിന്നും നടന്നു നീങ്ങി…
കുറച്ചു ദൂരം കഴിഞ്ഞതും ആമിക്ക് നടന്നു വയ്യാതായി തുടങ്ങി…
ആമി പതിയെ ആദിയോട്…

“അതെ എനിക്ക് കുറച്ചു നേരം എവിടേലും ഇരിക്കണം….
കാൽ വേദനിച്ചു തുടങ്ങി… ”