ആ യാത്രയിൽ [ആൽബി] 139

അതിപ്പോ ബി ടെക് പഠിക്കുന്ന എല്ലാർക്കും ഇല്ലേ സപ്പ്ളി.
ഞാനൊക്കെ അതില് രാജാവാ.

അവരൊന്ന് ചിരിച്ചു.കണ്ടക്ടർ “ടിക്കറ്റ്.. ടിക്കറ്റ്..”എന്ന പതിവ് ധ്വനിയോടെ ബസിനുള്ളിൽ നടക്കുന്നു.

“അതെനിക്ക് ഇഷ്ട്ടായി.അല്ല…. എഴുതിയെടുക്കാൻ ഉദ്ദേശം ഒന്നുമില്ലേ”അവർ വീണ്ടും ചോദിച്ചു.

വീട്ടിന്നെ മൂന്ന് നേരം ഭക്ഷണത്തോടൊപ്പം സ്ഥിരമായി കേൾക്കുന്ന ഉപദേശമാണിത്.നമുക്ക് ഇതൊന്നു വിട്ട് പിടിച്ചുകൂടെ.

ഞാൻ വിട്ടു….എന്താ പോരെ….

ആന്റി എന്താ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്നുണ്ടോ?

ഉണ്ട്, ഇവിടെ അടുത്തൊരു പ്രൈവറ്റ് കമ്പനിയിലാ.പക്ഷെ തന്നെപ്പോലെ അല്ല.എനിക്ക്‌ ശമ്പളമൊക്കെയുണ്ട്.
*****
ബസ് മുന്നോട്ട് നീങ്ങുന്നു.ഇടക്ക് സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും ആളുകൾ കയറുകയും ഇറങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നു.
അങ്ങനെ അവസാന സ്റ്റോപ്പിലെത്തി. അവിടെ കാത്തിരിക്കുന്നത് ലഡ്ഡു ആണോ അരിമുറുക്കാണോ എന്ന് അറിയില്ല.കാരണം ആ യുദ്ധത്തിൽ പഴശ്ശിയുടെ കയ്യിൽ അതുവരെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആയുധം ക്ഷമ മാത്രമായിരുന്നു.

“എന്നാ ആന്റി ഞാൻ പോകുവാ” ഇറങ്ങിയ ഞാൻ അവരോടായി പറഞ്ഞു.

മ്മ്മ്…അഹ്….. അല്ല ഇവിടെ അടുത്ത് എവിടെയാ നല്ല കോഫി ഷോപ്പ് ഉള്ളത്?

ഇവിടെ…കഫെ കോഫീ ഡേ.സൂപ്പറാ.

അയ്യോ… അത്‌ ഭയങ്കര ദൂരവാ….

പിന്നിവിടെ..അടുത്ത്…”ന്യൂയോർക്ക്”.അടിപൊളിയാ.

എന്നാ ഒരു കോഫി ആയാലോ?

കോഫി…….വേണ്ട ആന്റി പൊക്കോ.
ഞാൻ ഒന്ന് മടിച്ചു.

എടൊ കോഫി മാത്രേ ഉള്ളു.അതിന്റെ കൂടെ തന്റെ വീട്ടിൽ നിന്ന് കിട്ടുന്ന ഉപദേശം ഒന്നുമുണ്ടാവില്ല.എന്താ പോരെ.

എന്നാ വരാം….

ന്യൂയോർക്ക് കോഫി ഷോപ്പ്.കോഫി ഓർഡർ ചെയ്തശേഷം മൊബൈൽ ടേബിളിൽ വച്ചിട്ട് അവർ വാഷ്റൂമിൽ കയറി.ഒരു സാധാരണ കീപ്പാട് ഉള്ള ഫോൺ.ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.ചിലർ ഒറ്റക്കും,ചിലർ ഫാമിലി ആയും കോഫി ആസ്വദിക്കുന്നു.ഒരു കപ്പിൾ ബില്ല് ചെയ്യുന്ന തിരക്കിലാണ്.ഞാൻ അവരുടെ ഫോൺ എടുത്ത് എന്റെ ഫോണിലേക്ക് ഒരു മിസ്സ്‌ കാൾ വിട്ട ശേഷം തിരികെ വെക്കുമ്പോൾ അത്‌ റിങ് ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി.അതും കേട്ടു കൊണ്ടാണ് അവർ തിരികെ വരുന്നത്.

ആന്റി ഫോൺ….