ശിവശക്തി 2 [പ്രണയരാജ] 216

എട്ടു വയസുകാരി പെൺ കുട്ടി, ഗ്ലാസ്സിൽ കരുതിയ പാൽ പതിയെ സ്പൂൺ കൊണ്ട് ആ കുഞ്ഞു ചുണ്ടിൽ ഒഴിച്ചു കൊടുക്കവെ, പുഞ്ചിരി തൂകി കൊണ്ടവൻ പതിയെ ആ പാൽ തുള്ളികൾ നുകർന്നു. അവൻ തൻ്റെ മിഴികളാൽ അവളെ നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു. അവൻ്റെ കുഞ്ഞു വയറിൽ പാൽ തുള്ളികൾ നിറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

കടലിൽ കാളി വല വിരിച്ചതും അവനാ സത്യം മനസിലാക്കി, ചാകര, ഒറ്റയ്ക്ക് വലിച്ചടുപ്പിക്കാൻ പറ്റാത്തത്ര ഭാരം ഉണ്ടായിരുന്നു വലയിൽ. പാടുപെട്ട് കഠിന പ്രയത്നത്തിനൊടുവിൽ ആ വലയിലെ മത്സ്യങ്ങളെ തൻ്റെ വള്ളത്തിൽ ചൊരിഞ്ഞ നിമിഷം അയാൾ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ അലറി ആ നടുക്കടലിൽ……

ചാകര വന്നേ…….

ആ കുഞ്ഞു വയർ നിറയുന്നതിനനുസരിച്ച് കാളിയുടെ വള്ളുവും നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി. കടലിൻ്റെ രാജപുത്രൻ്റെ വയറു നിറയുമ്പോ അഭയദാതാവിന് കടലമ്മയുടെ വക അമൂല്യ നിധി.

കാർത്തുമ്പി……..

എടി…. കാർത്തുമ്പി……

അമ്മേ….. ദാ…. വരണൂ……

ഗ്ലാസ്സും സ്പൂണും കുഞ്ഞിനരികിൽ വെച്ച് ആ എട്ടു വയസ്സുക്കാരി ഓടി.

എവിടായിരുന്നെടി നശൂലമെ…..

അത് കുഞ്ഞാവ കരഞ്ഞപ്പോ….

എത് കുഞ്ഞാവ…..

ദേ… അവിടെ…..

എൻ്റെ ദേവി….. നീ കളിയുടെ കുടിലിൽ കേറിയോ…..

അതും പറഞ്ഞ് കാർത്തുമ്പിയെ അവളുടെ അമ്മ തല്ലി.

അയ്യോ…. അമ്മേ… തല്ലല്ലേ….

എനി എന്തെല്ലാം പ്രശ്നങ്ങൾ ആണാവോ ഉണ്ടാവുക. അസത്ത്

?????

വർണ്ണശൈല്യത്തിൽ ധ്യാനത്തിലിരുന്ന ആചാരി മിഴികൾ തുറന്നു.

മരണയോഗം………

ആദ്യ പരീക്ഷണം……..

ഓം നമശിവായ…….

മഹാരാജൻ,…………

എന്താ… ആചാര്യാ…..

അത് കുഞ്ഞ്, അവന്…..