അമ്മയെന്ന സൗഭാഗ്യം [കരിങ്കാലൻ] 1092

അമ്മ എന്നെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞുനോക്കി എന്തോ പറയാൻ തുടങ്ങി…

എടിയേ…..പെട്ടന്ന് അച്ഛൻ അമ്മയെ വിളിച്ചു…

എന്താ…എന്ന് ചോദിച്ച് അമ്മ അച്ഛന്റെ അടുത്തേക്ക് പോയി…എന്തേലും ആവട്ടെ എന്നുവിച്ചാരിച്ച് ഞാൻ തിരിച്ചു വന്നു ബാഗ് എടുത്ത് കോളേജിലേക്ക് പോയി. കോളേജിലിരുന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞത് എന്താണെന്ന് പലകുറി ഞാൻ ആലോചിച്ചു, പക്ഷെ മനസ്സിലായില്ല. 

ആ പോട്ട്‌ പുല്ല്….ഞാൻ വിചാരിച്ചു…

വൈകിട്ട് വീട്ടിൽ എത്തിയപ്പോൾ അമ്മായിയും അമ്മാവനും മോളും വന്നിട്ടുണ്ട്. അവരുടെ മകൾക്ക് എന്റെ അനിയത്തിയുടെ വയസ്സാണ്. വന്നപാടെ അമ്മാവന്റെ വക പഠന വിശേഷം ചോദിക്കൽ. അത് കഴിഞ്ഞപ്പോ അമ്മായിയുടെ വക. എന്റെ അനിയത്തിയെ പോലെ അവരുടെ മകളും വല്യ പഠിപ്പിസ്റ്റ് ആണ്. അതും എനിക്ക് പാര. അച്ഛൻ വന്നു കണ്ടിട്ട് ഇറങ്ങാം എന്നാണ് അവർ ആദ്യം പറഞ്ഞത്. പക്ഷേ നാളെ എന്തോ മീറ്റിംഗ് ഉള്ളതുകൊണ്ട് അതിന്റെ പേപ്പർ വർക്ക് കാരണം താമസിക്കും എന്ന് അച്ഛൻ വിളിച്ചുപറഞ്ഞപ്പോൾ അവർ പോകാൻ ഇറങ്ങി. ഞാൻ നോക്കുമ്പോ എന്റെ അനിയത്തിയും ഇറങ്ങുന്നു അവരുടെ കൂടെ, 

ഇതെന്താണാവോ ഇവൾക്കിപ്പോ അങ്ങോട്ട് ഒരുപോക്ക്‌, ആ എന്ത് കോപ്പെങ്കിലും ആകട്ടെ..ഞാൻ വിചാരിച്ചു.അപ്പോ നാളെ അച്ഛനും കൂടെ പോയിക്കഴിഞ്ഞാൽ ഞാനും അമ്മയും ഒറ്റയ്ക്ക്. എങ്കിൽ…??

യ്യോ…ഒന്നും വേണ്ട….വെറുതെ…എന്തിനാ പണി ഇരന്നു വാങ്ങുന്നത്. എന്നാലും ഞാൻ നാളത്തേക്ക് വാങ്ങണം എന്ന് അമ്മ പറഞ്ഞത് എന്താണാവോ…?

അമ്മാവനും അമ്മായിയും പോകാൻ ഇറങ്ങിയ പ്പോൾ ഞാനും താഴോട്ട് ഇറങ്ങിച്ചെന്നു. അമ്മയും അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു. അവർ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അമ്മ തിരിഞ്ഞുനിന്ന് എന്നോട്..

ആവശ്യത്തിന് ഉള്ള ഒരു സാധനം വാങ്ങാൻ പോലും നിനക്ക് മടി ആണല്ലേ…?

എന്ത് സാധനം വാങ്ങുന്ന കാര്യമാ ഇൗ പറയുന്നത്…ഞാൻ കുറച്ച് ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചു…

ശോ..ഇൗ ചെക്കന്റെ കാര്യം..നീ ഇത്ര പോട്ടനാണോ…