അമ്മയെന്ന സൗഭാഗ്യം [കരിങ്കാലൻ] 1092

അന്ന് ഉച്ചക്ക് ശേഷം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ഞാൻ എൻറെ റൂമിൽ കിടന്നു ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് കിടക്കുകയായിരുന്നു. ഒരു 3:00 മൂന്നര സമയമായപ്പോൾ ഞാൻ എഴുന്നേറ്റ് ജനലിൽ കൂടി പുറത്തേക്ക് നോക്കി. സാധാരണ സമയത്താണ് ആണ് തുണി കഴുകിയിടാറുള്ളത് വല്ല സീനും കിട്ടിയാലോ എന്ന ആഗ്രഹത്തിലാണ് ഞാൻ നോക്കിയത്. തുണിയും ബക്കറ്റുമെല്ലാം അലക്കുകല്ലിന് സമീപം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അമ്മയെ അവിടെയെങ്ങും കണ്ടില്ല. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി എവിടെയും കണ്ടില്ല. ഒന്ന് താഴെപ്പോയി സീൻ പിടിച്ചാലോ എന്ന് കരുതി തിരിഞ്ഞപ്പോൾ  ചുവന്നു തുടുത്ത മുഖവുമായി കലിതുള്ളി അമ്മ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നു. ഞാൻ ഞെട്ടിപ്പോയി. ഭയത്തോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു

എന്താ അമ്മേ..എന്ത് പറ്റി…

എന്നെ ക്രുദ്ധമായി നോക്കിയിട്ട് അമ്മ കയ്യിൽ ചുരുട്ടി പിടിച്ചിരുന്ന ഷഡ്ഡി മുന്നിലേക്കിട്ടു. ഞാൻ നേരത്തെ പാൽ അടിച്ചൊഴിച്ച അമ്മയുടെ ഷഡ്ഢി. എൻറെ തല മരവിച്ചത് പോലെ തോന്നി. ശരീരത്തിന് ബാലൻസ് കിട്ടാത്ത അവസ്ഥ. പ്രപഞ്ചം മുഴുവൻ എനിക്ക് ചുറ്റും കിടന്ന് കറങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി. എൻറെ തല കുനിഞ്ഞു, എന്തു മറുപടി പറയണമെന്ന് എനിക്കറിയില്ല. ഈ നിമിഷം ഭൂമി പിളർന്നു താഴേക്ക് പോയിരുന്നെങ്കിലെന്ന് ഞാൻ ആശിച്ചു പോയി. അങ്ങനെയൊക്കെ ചെയ്യാൻ തോന്നിയ നിമിഷത്തെ മനസ്സാശപിച്ചു ഞാൻ അമ്മയുടെ മുന്നിൽ ശിരസ്സ് കുമ്പിട്ട് നിന്നു.

എന്താ നീ ഇൗ കാണിച്ചുവെച്ചിരിക്കുന്നത്..എന്താടാ നിന്റെ നാവിറങ്ങിപ്പോയോ.. നിനക്ക് അമ്മേം പെങ്ങളെയും തിരിച്ചറിയാതായോ……

അമ്മ ദേഷ്യത്തോടെ പിന്നെയും പലതും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു പക്ഷേ..ഒന്നും ഞാൻ കേൾക്കുന്നില്ലായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സ് ഏതോ ലോകത്തിലൂടെ സഞ്ചരിക്കുകയായിരുന്നു, ഒരു നിമിഷം മരിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചും പോലും ഞാൻ ആലോചിച്ചു. ഇതെല്ലാം ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ ഉള്ള അവസ്ഥ….ഹൊ ചിന്തിക്കാൻ കൂടി വയ്യ…

എടാ ഞാൻ നിന്നോടാ ചോദിക്കുന്നത്….അമ്മ അലറുകയായിരുന്നു…

എനിക്ക് മറുപടി ഇല്ലായിരുന്നു, ഞാൻ മുഖം കുനിച്ച് നിന്നു.