അഞ്ജിതയും ഷാനേട്ടനും 2 [കമ്പി അണ്ണൻ] 194

“ഉള്ളത് കൊണ്ട് സന്തോഷത്തോടെ ജീവിക്കുന്ന സമയത്തു ആയിരുന്നു ശബാനയുടെ ഉപ്പയുടെ മരണം. അത് ഞങ്ങളെ വല്ലാണ്ട് തളർത്തിയിരുന്നു…”

“അന്ന് എനിക്ക് 17 വയസ്സ്… പിന്നെ രണ്ടു വർഷം ഭയങ്കര ദുരിതം ആയിരുന്നു… ഞങ്ങൾ മൂന്ന് പേരുടെയും പഠിത്തം, വീട്ടു ചിലവുകൾ…. ഞങ്ങൾ 3 പെൺകുട്ടികൾ ആയത് കാരണം, തലയിൽ ആകുമോ എന്ന് ഭയന്ന് കുടുംബക്കാർ ഒക്കെ കയ്യൊഴിഞ്ഞു… ”

“അങ്ങനെ എനിക്ക് 19 വയസ്സ് കഴിഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന സമയത്തു ആയിരുന്നു ഞങ്ങടെ അകന്ന ബന്ധു കൂടിയായ അഹ്മദിന്റെ വിവാഹാലോചന എനിക്ക് വരുന്നത്… പുള്ളിയുടെ രണ്ടാം വിവാഹം ആയിരുന്നു. ആദ്യത്തെ ഭാര്യ മരിച്ചു പോയിരുന്നു… അതിൽ ഒരു മകനും ഉണ്ട്… ആദ്യം ഒക്കെ ഞാൻ എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചു എങ്കിലും… … ഉമ്മാടെ വിഷമം കണ്ടപ്പോ പിന്നെ എന്റെ എതിർപ്പൊക്കെ പതുക്കെ മാറി….  അതോടെ എന്റെ കുടുംബം രക്ഷപ്പെടുമെങ്കിൽ രക്ഷപ്പെടട്ടെ എന്ന് ഞാനും കരുതി….”

“അങ്ങനെ ആണ് ഞാൻ അഹമ്മദിനെ വിവാഹം കഴിച്ചത്….” ഇപ്പൊ എന്റെ ജീവിതം ഏതാണ്ടൊക്കെ പിടികിട്ടിയില്ലേ…” ?

ചെറിയൊരു പുഞ്ചിരിയോട് കൂടിയാണ് ശബാന അത് ചോദിച്ചതെങ്കിലും… ആ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിൽ എവിടെയോ അവൾക്കു വിഷമം ഉള്ളതായി ഷാന് തോന്നി….

“അപ്പൊ സഹോദരങ്ങൾ ഒക്കെ?”

“അഹമ്മദും ആയിട്ടുള്ള എന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതോടെ അവർ ഒക്കെ രക്ഷപെട്ടില്ലേ…. അവർ ഇപ്പൊ നല്ല നിലയിൽ, സന്തോഷമായി ജീവിക്കുന്നു….” അത് പറയുമ്പോൾ ശബാനയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നത് ഷാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു…

“അപ്പോൾ താൻ ഹാപ്പി അല്ല എന്നാണോ പറഞ്ഞു വരുന്നേ….”??

“ഞാൻ ഹാപ്പി ആണോന്നു ചോദിച്ചാൽ… ഒന്ന് നിർത്തിയിട്ട് ശബാന തുടർന്ന്…. എനിക്ക് എന്താ കുറവ്…. എന്ത് ആഗ്രഹവും സാധിച്ചു തരുന്ന ഭർത്താവ്,  ഇട്ടു മൂടാനുള്ള പണം ഉണ്ട്…… പിന്നെ ഞാൻ  എന്തിനു ഹാപ്പി അല്ലാണ്ടിരിക്കണം……” അത് പറയുമ്പോൾ ശബാനയുടെ ശബ്ദം ഇടറുന്നത് ഷാൻ ശ്രദ്ധിച്ചു….

സത്യം പറഞ്ഞാൽ ശബാനയെ ഇത്രേം നേരം… വെറും കാമത്തോടെ മാത്രം കണ്ടിരുന്ന ഷാന്… എന്തോ അവളുടെ കഥകൾ ഒക്കെ കേട്ടപ്പോൾ ഒരു ഇഷ്ടം തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു….

“പിന്നെ എന്തിനാടോ താൻ വിഷമിക്കുന്നെ…. താൻ ഹാപ്പി ആയിട്ട് ഇരിക്ക്…”. ഷാൻ ശബാനയുടെ തോളിൽ തട്ടി, അവളെ സമാദാനപ്പെടുത്തികൊണ്ടു പറഞ്ഞു…..”

“ഒരു ഭാര്യ എന്ന നിലയിൽ ഞാൻ എന്ത് കൊണ്ടും ഹാപ്പി ആണെടോ…. അത് കൊണ്ട് മാത്രം, ആയില്ലല്ലോ…  ഒരു സ്ത്രീയായ എനിക്ക്…..” അത് പറഞ്ഞു മുഴുപ്പിക്കും മുന്നേ അവൾ വിതുമ്പിയിരുന്നു…. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കെട്ടി നിന്നിരുന്ന കണ്ണുനീർ, അവളുടെ കവിളിലൂടെ ഒഴുകി ഇറങ്ങുന്നത് ആ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിൽ ഷാൻ കണ്ടു ….

“Hey Shabaana … I’m extremely sorry for making you sad… I should not have asked you anything…” ഷാൻ അവളെ തന്നിലേക്ക് ചേർത്ത് ഇരുത്തികൊണ്ടു പറഞ്ഞു… ശബാന അവളുടെ മുഖം ഷാന്റെ തോളിൽ ചായ്ച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നു വിതുമ്പി….”