അന്ന് രാവില്‍ [Master] 347

നഷ്ടപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങി. അവള്‍ വീണ്ടും മുഖം കുനിച്ചു. രണ്ടാളും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഏറെ നേരം അങ്ങനെതന്നെ നിന്നു. മത്തായിയുടെ കണ്ണുകള്‍ മരുമകളുടെ കൊഴുത്ത ദേഹത്ത് ആര്‍ത്തിയോടെ സഞ്ചരിച്ചു; അവളുടെ മുലമുഴുപ്പ് ഇത്രയുണ്ട് എന്നയാള്‍ ആദ്യമായി അറിയുകയായിരുന്നു.

“ബിജു വന്നപാടെ ഉറങ്ങി. ഒത്തിരി കുടിച്ചിട്ടുണ്ട്” ഒടുവില്‍ മൌനം വെടിഞ്ഞ് റീബ പറഞ്ഞു.

മത്തായി മൂളി. വീണ്ടും അവര്‍ക്കിടയില്‍ നിശബ്ദത പടര്‍ന്നു.

റീബ കൊഴുത്ത കൈകള്‍ പൊക്കി മുടി കെട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. മരുമകളുടെ സുഖം പകരുന്ന നിറഞ്ഞ കക്ഷങ്ങളിലെ രോമക്കാട് മത്തായി ആക്രാന്തത്തോടെ കണ്ടു. അവളുടെ കൈകളുടെ അഴകും, അവ ഉയര്‍ത്തിയപ്പോള്‍ മുമ്പിലേക്ക് പൂര്‍ണ്ണ മുഴുപ്പോടെ തള്ളിയ മുലകളും അയാളുടെ ആക്രാന്തത്തെ ഇരട്ടിപ്പിച്ചു. അയാള്‍ തന്നെ നോക്കുന്നുണ്ട് എന്നവള്‍ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവള്‍ക്ക് ധൃതിയും ഇല്ലായിരുന്നു.

“എന്നും അവനിതുപോലെ തന്നാണോ” എന്തെങ്കിലും ചോദിക്കണമല്ലോ എന്ന് കരുതി മത്തായി ചോദിച്ചു. അയാള്‍ക്ക് അറിയാവുന്ന കാര്യമായിരുന്നു അവന്റെ രീതികള്‍.

അവള്‍ മൂളി. റീബ മുടി കെട്ടിക്കഴിഞ്ഞിട്ടും കക്ഷങ്ങള്‍ അയാള്‍ കാണാന്‍ വേണ്ടി വെറുതെ തലമുടിയില്‍ എന്തോ ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നു. അവളില്‍ നിന്നും വിയര്‍പ്പിന്റെ സുഖദമായ ഗന്ധം ഉള്ളിലേക്ക് വന്നപ്പോള്‍ മത്തായി അവളെ ഉള്ളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.

“മോക്ക് വല്ലോം പറയാന്‍ ഉണ്ടേല്‍ കേറി വാ. എന്തിനാ നിക്കുന്നത്?”.

കേള്‍ക്കാന്‍ കാത്തിരുന്നപോലെ റീബ ചന്തികള്‍ ഇളക്കി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. അയാളുടെ കട്ടിലില്‍ സ്വന്തം വിരിഞ്ഞുരുണ്ട ചന്തികള്‍ അവള്‍ വച്ചു. അവളുടെ അരികിലേക്ക് തന്നെ മത്തായിയും ഇരുന്നു. കട്ടില്‍ കൂടാതെ വേറെ ഫര്‍ണീച്ചര്‍ യാതൊന്നും തന്നെ ആ മുറിയില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. തൊട്ടരികില്‍ ഒരു നവവധുവിനെപ്പോലെ മുഖം കുനിച്ചിരുന്ന റീബയില്‍ നിന്നും വമിച്ച രൂക്ഷമായ സ്ത്രൈണഗന്ധം മത്തായിയെ ലഹരി പിടിപ്പിച്ചു.

രണ്ടുപേരും പരസ്പരം മിണ്ടാതെ അങ്ങനെയിരുന്നു. റീബയാണ് ഒടുവില്‍ മൌനം ഭജ്ഞിച്ചത്.

“അപ്പച്ചന്‍ ക്ഷമിക്കണം..അത് പറയാനാ ഞാന്‍ വന്നത്. അപ്പച്ചന്‍ ക്ഷമിച്ചില്ലേല്‍ എനിക്ക് ഉറങ്ങാനേ പറ്റില്ല. സോറി അപ്പച്ചാ..”

അവള്‍ മുഖമുയര്‍ത്തി അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിപ്പറഞ്ഞു. സംസാരിച്ചപ്പോള്‍ അവളുടെ നിശ്വാസം അയാളുടെ മുഖത്ത് ചൂടോടെ