അന്തർജനം [അംബി] 346

അവളെ എങ്ങനെ എങ്കിലും ഇങ്ങോട്ട് എത്തിച്ചാൽ കാര്യം എളുപ്പമാകും

എന്ന് രണ്ടുപേർക്കും അറിയാമായിരുന്നു,

ഇതുപോലെ നല്ല ഒരു അവസരം കിട്ടില്ലെന്ന് അഹമ്മെദിനും തോന്നി,

കാരണം എപ്പോൾ പോയാലും രവി വീട്ടിൽ ഉണ്ടാവും, രവി ഇല്ലാത്ത സമയത്തു പോകാൻ ഉള്ളൊരു അടുപ്പവും അവർ തമ്മിൽ ആയിട്ടില്ലായിരുന്നു

രാവിലെ വരെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചും പറഞ്ഞും അവർ ഇരുന്നു

രാവിലെ ആയപ്പോൾ മുനീർ പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒന്ന് ഹോസ്പിറ്റൽ വരെ പോയിട്ട് വരാം, എന്താ അവസ്ഥ എന്ന് അറിയാമല്ലോ എന്ന്

അഹമ്മദ് റൂമിൽ തന്നെ ഇരുന്നു.

റൂമിൽ രവി കിടക്കുകയായിരുന്നു,

ദേവിയെ കണ്ടാൽ അറിയാം രാത്രി ഉറങ്ങിയിട്ടില്ലെന്ന്,

മുഖത്ത് നല്ല ഷീണം ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയാം

മാറ്റി ഉടുക്കാൻ ഡ്രസ് ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് ഇന്നലത്തെ അതേ ഡ്രസ് ആയിരുന്നു ഇന്നും,

മുനീർ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി,

ദേവി ഞങ്ങൾ റൂം എടുത്തിട്ടുണ്ട് അടുത്ത് ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി വാ,

ഇന്നലെ ഉടുത്ത ഡ്രസ് അല്ലെ എല്ലാം ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആയി വരുന്നത് നന്നായിരിക്കും

ദേവി അതുപോലെ നിരസിച്ചു, എന്തെങ്കിലും ഒരു തീരുമാനം ആയിട്ട് മതി,

ചിലപ്പോ ഡിസ്ചാർജ് ചെയ്യാൻ പറ്റുമെന്ന് സലിം പറഞ്ഞു എന്ന് ദേവി പറഞ്ഞു.

പക്ഷെ രവി മുഖം ചുളിച്ചു പറഞ്ഞു നിന്നെ നല്ല വിയർപ്പ് നാറ്റം ആണ് നീ ഒന്ന് കുളിച്ചു വരുന്നതാ നല്ലതെന്ന്

മുനീറിന്റെ മുൻപിൽ വെച്ചു അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ദേവികക്ക് ഒരു വിഷമം തോന്നി

ഉറക്കം വരെ കളഞ്ഞു രാത്രി മുഴുവൻ കാവൽ ഇരുന്നിട്ട്

ഇതാണല്ലോ പറയുന്നതെന്ന് ഓർത്ത്

പക്ഷെ രവി എപ്പോഴും ഇങ്ങനെ ആയത്കൊണ്ട് തന്നെ അധികം വിഷമം ഒന്നും പുറത്തേക്ക് കാണിച്ചില്ല

പോയി വരാം ഈ എന്ന് പറഞ്ഞു ദേവിക എണീറ്റു

റൂം കാണിക്കാൻ എന്ന വ്യാജേനെ മുനീറും കൂടെ ഇറങ്ങി,

അടുത്തു തന്നെ ആയിരുന്നു ലോഡ്ജ്

റൂമിൽ ബെൽ അടിച്ചപ്പോൾ അഹമ്മദ് വന്ന് വാതിൽ തുറന്നു,

ഷർട്ട് ഇട്ടിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല, നെഞ്ചു നിറയെ രോമവും ഒരു മുണ്ടും ഉടുത്തു നിൽക്കുന്ന അഹമ്മദിനെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ ദേവികക്ക് ഒരു ചമ്മൽ തോന്നി