അൻവറും മൂന്ന് മിസ്ട്രസ്സും 7 [Don] 249

എന്റെ കണ്ണിൽനിന്ന് തീവെള്ളം വീണു. ഞാൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ഡ്രസ്സ്‌ ഊരി. ഇപ്പോൾ വെറും ബ്രായും പാന്റീയും ഹീലും മാത്രം ഉണ്ട്. അവൾ ആദ്യം വന്ന് ഹീൽ അഴിക്കാൻ പറ്റാത്ത വിധത്തിൽ ഒരു പൂട്ട് കൊണ്ട് ലോക്ക് ചെയ്തു. ഒരു ബെൽറ്റ്‌ പോലോത്തെ സാധനം കൊണ്ട് കൈ പിന്നിൽ കെട്ടി. കാലും ചങ്ങല കൊണ്ട് ബന്ധിപ്പിച്ചു. ഇപ്പോൾ ഒരടി മുന്നോട്ട് നടക്കാം.

എന്നിട്ട് അവർ വണ്ടിയിൽ കേറി, സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കി. ഹെഡ്ലൈറ്റ് ഓൺ ആക്കി നിർത്താതെ ഹോൺ അടിച്ചു. അപ്പോൾ നടുറോഡിൽ ഷഡിയും ബ്രായും ഇട്ട്, കാലും ലോക്ക് ആയി നിൽക്കുകയാണ് ഞാൻ. ഞാൻ പെട്ടന്ന് അടുത്ത് കണ്ട ഒരു കടയുടെ മറവിൽ പോയി ഒളിച്ചു നിന്നു. ആ പോകുന്നതിന്റെ ഇടക്ക് ഹീൽ തെറ്റി താഴെ വീണു. അപ്പോഴത്തെ ആ അവസ്ഥ പറയാതിരുക്കുന്നതാ നല്ലത്. പിന്നെ അവർ വണ്ടി എടുത്ത് പോയി. ഒരു കിലോമീറ്റർ അപ്പുറം വണ്ടി നിർത്തി. ഞാൻ ഈ ഒരടി നടന്ന് എപ്പോൾ അവിടെ എത്താനാണ്. ഞാൻ മുകളിൽ ഫ്ലാറ്റിലേക്കൊക്കെ നോക്കി, എല്ലാരും ലൈറ്റ് ഓഫ്‌ ആക്കി ഉറങ്ങുകയാണ്. എന്നാലും ഈ നായന്റമക്കളെ ഹോണടികേട്ട് ആരെങ്കിലും ഉണർന്നിട്ടുണ്ടോ എന്ന് ഞാൻ കുറച്ചുസമയം വീക്ഷിച്ചു. ദുബായ് ആയത്കൊണ്ട് പോലീസ് എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും വരാം. എന്നാലും ഒരു വിജനമായ സ്ഥലമാണ്. കഴിയുന്നത്ര വേഗത്തിൽ ഞാൻ നടന്നു. ചുറ്റിലും നോക്കി ആരും കാണുന്നില്ല എന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പുവരുത്തി. തെരുവ് വിലക്കുള്ളത്കൊണ്ട് കടകളുടെ സൈഡ് പറ്റിയാണ് ഞാൻ നടന്നത്. വലിയ ടൌൺ അല്ലാത്തത് ഭാഗ്യം. നടന്ന് നടന്ന് വണ്ടിയുടെ അടുത്തെത്താനായി. അവർ ഡിക്കി ഓപ്പൺ ആക്കി തന്നു. ഞാൻ അതിൽ കയറിയപ്പോൾ അലക്സ് വന്ന് ഡിക്കി അടച്ചു. അവർ വണ്ടി വിട്ടു. കുറേ മുന്നോട്ട് പോയപ്പോൾ അവർ വണ്ടി നിർത്തി. കുറേ സമയമായിട്ടും ഡിക്കി ഓപ്പൺ ആകുന്നില്ല. പക്ഷെ അവർ വണ്ടിയിലിരുന്ന് സംസാരിക്കുന്നത് എനിക്ക് കേൾക്കാം. അവിടന്നും കുറേ സമയം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഡിക്കി ഓപ്പൺ ആക്കി. അപ്പോഴേക്കും വെളിച്ചം വീഴാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അലക്സ് എന്നെ പുറത്തിറക്കി. ഇപ്പോൾ വീണ്ടും നടുറോട്ടിൽ നിൽക്കുകയാണ് ഞാൻ.

ഞാൻ : സർ പ്ലീസ് വേണ്ട സർ, ഞാൻ എത്ര വേണമെങ്കിലും നിങ്ങൾക്ക് ഊമ്പിത്തരാം, നിങ്ങൾ പറയുന്ന എന്തും ചെയ്തുതരാം… സർ പ്ലീസ്….

അപ്പോൾ അവൻ എന്റെ സ്റ്റോക്കിങ്സ് എടുത്ത് വായ കെട്ടി.

അലക്സ് : ഇവിടന്ന് നേരെ പോയാൽ അഞ്ചാമത്തെ വീടാണ് നമ്മളുടേത്. ആൾകാരൊക്കെ പുറത്തിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി… മോൾ വേഗം അങ്ങോട്ട് വാ… ലേറ്റ് ആകരുത്… ഡാഡിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നു…

അതും പറഞ് അവൻ എന്നെ നിലത്ത് തള്ളിയിട്ടു. എന്നിട്ട് വണ്ടിയും എടുത്ത് പോയി. ഞാൻ പെട്ടന്ന് എഴുന്നേറ്റ് നടക്കാൻ തുടങ്ങി. ഞാൻ സകല ദൈവങ്ങളെയും വിളിച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു… ആരും എന്നെ കാണല്ലേ എന്ന്. എന്റെ ഈ പ്രാർത്ഥന കേട്ടില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ദൈവം ഇല്ലാ എന്ന് ഞാൻ ഉറപ്പിക്കും. അത്രക്കും ആത്മാർത്ഥതയും, നിഷ്കളങ്കതയും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്റെ പ്രാർത്ഥനക്ക്. ഞാൻ നടന്ന് നടന്ന് വീടിനടുത്തെത്തി. ഗേറ്റ് തലകൊണ്ട് തള്ളി തുറന്ന് അകത്തേക്ക് കയറി. വെറുതെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ എനിക്കൊരു 30 മീറ്റർ അപ്പുറത്തുള്ള വീടിന്റെ ബാൽക്കണിയിൽനിന്ന് ഒരാൾ എന്നെ നോക്കുന്നു. ഞാൻ പെട്ടന്ന് കുനിഞ്ഞു നിന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് മെല്ലെ എഴുന്നേറ്റ് നോക്കി.അപ്പോഴും അയാൾ അവിടെ നിന്ന് നോക്കുന്നുണ്ട്. എന്റെ ബ്ലഡ്‌ പ്രഷർ കൂടാൻ തുടങ്ങി. ദൈവമേ അയാൾ കുരുടൻ ആയിരിക്കണേ എന്ന് പ്രാർത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് ഞാൻ മൂക് കൊണ്ട് ബെല്ലടിച്ചു. സ്വാതി വന്ന് വാതിൽ