അപകടം വരുത്തി വെച്ച പ്രണയം 2 [ടോണി] 517

കുഞ്ഞിനു ഗുരുതരമായ എന്തോ പ്രശ്‌നമുണ്ടെന്ന് കരുതുന്നുവെന്ന ഭാവത്തോടെയാണ് ഞാനത് പറഞ്ഞത്.. പക്ഷേ അവൾക്കു മനസ്സിലായി, ഞാൻ വീണ്ടും തമാശ പറയുകയാണെന്ന്..

“ഇല്ല ക്രിഷ്, അവന് ഒരു ചെറിയ തൊട്ടിൽ വേണം കിടന്നുറങ്ങാൻ.. അതാണ് പ്രെശ്നം. പക്ഷേ ഇവിടെ അതിനി എങ്ങനെ കിട്ടും?”

എനിക്ക്‌ പെട്ടെന്നൊരു ആശയം തോന്നി.. എന്നാലും അതെന്റെ മാത്രം ആശയമായിരുന്നില്ല, പല വീടുകളിലും അങ്ങനെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. സാരി പോലുള്ള വലിയ ഏതേലും തുണി കൊണ്ട് സീലിംഗ് ഫാനുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് ഒരു താൽക്കാലിക തൊട്ടിൽ ഉണ്ടാക്കുക.. അതായിരുന്നു എന്റെ പ്ലാൻ… എന്നാലത് അപകടകരമാണെന്നു പറഞ്ഞ് ദീപികയെന്നെ തടഞ്ഞു..

“ഫാൻ താഴെ വീണു പോയാലോ?”

ഞാനാ ഫാനിലേക്ക് നോക്കി. അതൽപ്പം പഴയതായിരുന്നു. AC ഉള്ളതു കൊണ്ട് അധികമാരും ആ ഫാൻ ഉപയോഗിക്കാറില്ലെന്നു തോന്നുന്നു.. അവൾ പറഞ്ഞത് നല്ലൊരു പോയിന്റ് ആയിരുന്നു.. അങ്ങനെ വല്ലതും സംഭവിച്ചാൽ കുഞ്ഞും വീഴും, അതിനു കീഴെ കിടക്കുന്ന ഞങ്ങളുടെ മേലേക്ക് ആ ഫാനും വീഴും..

ആ സീലിംഗിൽ മറ്റൊരു കൊളുത്തു കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ അത് വളരെ ഉയരത്തിലുമായിരുന്നു. അവിടെയങ്ങനെ അത്ര എളുപ്പത്തിൽ എത്താൻ കഴിയില്ലെന്ന് എനിക്കുറപ്പായി.. എന്നാലും ഒരു ട്രൈ എന്ന നിലയിൽ ഞാനവിടെയുള്ള കസേര വലിച്ചു നീക്കി ഫാനിനു അടിയിലാക്കിയിട്ട് അതിന്റെ മുകളിൽ കയറി നിന്നു നോക്കി. പക്ഷേ അപ്പോഴുമാ കൊളുത്തിൽ പിടി എത്തില്ലായിരുന്നു..

വിന്നിമോൻ അപ്പോഴേക്കും കരച്ചിലിന്റെ ഇന്റൻസിറ്റി കുറച്ചു.. അതൽപ്പം ആശ്വാസമായി തോന്നി.. അവളുടെ മുഖത്ത് ക്ഷമാപണ ഭാവമായിരുന്നു.. എനിക്കവളോട് പാവം തോന്നി.. മണി രാത്രി 1.30 ആയിട്ടും ഞങ്ങളൊന്നു ഉറങ്ങാനാവാതെ അസ്വസ്ഥരായിരുന്നു…

ഞാനാ സീലിങ്ങിലേക്ക് നോക്കി, അവളുടെ സാരിയും പിടിച്ചവിടെ കസേരയിലിരുന്നു.. ദീപികയെന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് ഒന്നു പുഞ്ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു..

“സോറി ക്രിഷ്..”

അവളുടെയാ ക്ഷമാപണം ഞാനവഗണിച്ചു.. ആ സീലിങ്ങിലെ കൊളുത്തിലൂടെ സാരിയെങ്ങനെ കെട്ടാമെന്ന ചിന്തിയിലായിരുന്നു ഞാനപ്പോഴും…

“എടോ, തനിക്കിത് കെട്ടാൻ കഴിയുമോ, ഞാൻ തന്നെയവിടെ വരെ ഉയർത്തിപ്പിടിച്ചാൽ?..”

അവളൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.. രണ്ടുതവണ മുകളിലേക്കും താഴേക്കുമായി നോക്കി.. എന്നിട്ട് പതിയെ ‘ശെരി’യെന്നു തലയാട്ടി…

ദീപിക പിന്നെ മോനെ പതിയെ കട്ടിലിൽ കിടത്തി.. എന്നിട്ട് എന്റെയടുത്തേക്ക് വന്നു.. അവളൊന്നും മിണ്ടുന്നില്ലെങ്കിലും അവളുടെ കണ്ണുകൾ എന്നോടോരോന്നു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

ഞാനാ സാരിയുടെ ഒരറ്റം കൊടുത്തു കൊണ്ട് അവളോടു കസേരയിൽ കയറി നിൽക്കാനാവശ്യപ്പെട്ടു.. സപ്പോർട്ടിനായി അവളെന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച് പതിയെ കസേരയുടെ മുകളിൽ കയറി നിന്ന് ഉയർന്നു..

“കൂടുതൽ നീങ്ങാതിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുണേ ദീപിക, അല്ലാത്തപക്ഷം നമ്മൾ രണ്ടു പേരും വീഴും.. ഞാനിപ്പോ തന്റെ കാൽമുട്ടിൽ പിടിച്ച് ഉയർത്താൻ പോകുന്നു.. താൻ പൊങ്ങിക്കഴിഞ്ഞാൽ നേരെ ആ കൊളുത്തിലൂടെ ഈ സാരിയുടെ അറ്റം കൊരുക്കണം.. ഓക്കേ?..”

ഞാൻ വിശദീകരിച്ചു..