അപർണ്ണ – മരുഭൂമിയിലെ മാണിക്യം [Mallu Story Teller] 315

“സത്യമാണോ ?” അവളുടെ കണ്ണുകൾ അത്ഭുതം കൊണ്ട് തിളങ്ങുവാൻ തുടങ്ങി.

അവർ നടന്ന് പയ്യെ ബോട്ടിനരിക്കിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും അവളുടെ മുലച്ചാൽ പിന്നേയും ചുരിദാറിന് പുറത്തേക്ക് എത്തിയിരുന്നു. ബോട്ടിൽ അവർ ഒഴികെ എല്ലാവരും എത്തിയിരുന്നു. ജയനും അപർണ്ണയും ഉൾപ്പടെ നാല് കുടുംബങ്ങൾ. അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ആൺ കേസരികൾ എല്ലാം ഭാര്യമാരുടെ കണ്ണി വെട്ടിച്ച് അപർണ്ണയെ തന്നെ കാർന്ന് തിന്നുന്നത് കണ്ട ജയന് ആക്കെ അസ്വസ്ഥനാക്കി. അവൻ ഇടക്കും തലക്കും അവളുടെ മുന്നിൽ കയറി നിന്ന് അവരുടെ കാഴ്ച്ചരസം തല്ലി കെടുത്തി കൊണ്ടിരുന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അപർണ്ണ ജയന്റെ കൈപിടിച്ച് ഒരു മൂലയിൽ കൊണ്ട് പോയി സ്വകാര്യം പറഞ്ഞു

” ചേട്ടന്റെ ഫ്രണ്ട്സ് എല്ലാം എന്താ ഇങ്ങനെ ? പെണ്ണുങ്ങള കണ്ടിട്ടില്ലേ ?”

” കണ്ടിട്ടുണ്ടാവും പക്ഷേ, നിന്നെ പോലെ ആരെയും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല. കോട്ടിടാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ? അനുഭവിച്ചോ …” ജയൻ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“നമ്മുക്ക് ഇവിടുന്ന് പോവാം ….. ഒരു സുഖമില്ല ”

” ഒരു അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞാൽ പോവാം… ഒന്നു പിടിച്ച് നിൽക്ക് … എന്റെ കോട്ട് വേണോ?”

” കിട്ടിയാൽ കൊളളാം…”

” അവസ്ഥ…” ഇത് പറഞ്ഞ് ജയൻ തന്റെ കോട്ടൂരി അവൾക്ക് നൽക്കി.

“എന്താ ചേട്ടനും പെങ്ങളും മാറിനിന്ന് സംസാരിക്കുന്നേ?” ജയന്റെ കൂട്ടുക്കാരൻ രമേഷിന്റെ ഭാര്യ രമ്യയുടെ ശബ്ദം കേട്ടാണ് അവർ രണ്ട് പേരും തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയത്. അവരുടെ മകന്റെ ജന്മദിനത്തിനാണ് അവർ വന്നിരിക്കുന്നത്

“അല്ല ചേച്ചി ഇവൾ….” ജയൻ സംസാരിക്കുനതിനിടക്ക് അപർണ്ണ അവന്റെ വയറിന് ചുറ്റും കൈ കൊണ്ട് വട്ടം പിടിച്ചു ഇടപെട്ടു.

” അത് ചേച്ചി , ചേട്ടൻ പറയുകയായിരുന്നു , ചേട്ടന് പെട്ടെന്ന് പോവണം എന്ന് …” അപർണ്ണ പറഞ്ഞത് കേട്ട് കണ്ണ് തള്ളിയ ജയൻ അപർണ്ണയെ നോക്കി മിണ്ടാതിരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. അവൾ അവന്റെ വയറിൽ ഒന്നു പിച്ചി കണ്ണിരുക്കി കാണിച്ചു.

” അത് എന്താ ജയാ…. ഇത്ര പെട്ടെന്ന് ?… കേക്ക് കട്ട് ചെയ്ത് അരമണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് പോവാം..”

” ഞാനും അത് തന്നെയാ ഞാനും പറഞ്ഞത് ചേച്ചി … പക്ഷേ കേൾക്കണ്ടേ …”

” ഇവൾ വെറുതേ പറയുവാ, ചേച്ചി….. ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടാവും ”

രമ്യ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പോയപ്പോൾ ജയൻ അപർണ്ണയുടെ കൈതണ്ടയിൽ ഒന്നു നുള്ളി.

” വീട്ടിലേക്ക് വാ വെച്ചിട്ടുണ്ട് ” ജയൻ പറഞ്ഞു. അവൾക്ക് അത് കേട്ട് ചിരി അടക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“എന്റെ സർപ്രൈസ് എവിടെ….?”

” ഞാൻ അത് മറന്നു …നിനക്ക് ജോലി റെഡിയായിട്ടുണ്ട് … അടുത്ത ആഴ്ച മുതൽ ജോയിൻ ചെയ്യാം.. അന്ന് പോയ ഇന്റർവ്യൂവിന് പോയ കമ്പനിയുടെ വേറെ ഓഫീസിൽ … അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ …. റൂം എല്ലാം അവിടെ ഉണ്ടാവും… ഹാപ്പി അയ്യോ ?”

അവൾക്ക് ഷോക്കടിച്ച പോലെയാണ് തോന്നിയത്. അത് വരെ അവളുടെ മുഖത്തുണ്ടായിരുന്ന സന്തോഷവും പ്രാകാശവും എല്ലാം പെട്ടെന്ന് ഇല്ലാതായി. താൻ ഇവിടെ വന്നത് ജോലി ചെയ്ത് അമ്മയെ രക്ഷിക്കാൻ ആണെങ്കിലും കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് ദിവസങ്ങളായി അവളുടെ പക്വത ഇല്ലാത്ത മനസ്സിൽ കയറി കൂടിയ സ്വപ്റങ്ങളുടെ മേലെ കരിനിഴൽ വീണ പോലെ ആണ് അവൾക്ക് തോന്നിയത്.