അരവിന്ദനയനം 3 [32B] 345

“നീ ഇങ് വന്നേ, ഒരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്.” ഞാൻ അവിടെ കിടന്ന കസേര എടുത്ത് അതിൽ കയറി ഇരുന്നു.

“മം..?  എന്താ..? എന്നെ പറ്റിക്കാൻ അല്ലേ..?”

അവൾ എന്തോ പന്തികേട് ഉള്ളപോലെ അവിടെ തന്നെ നിന്ന് പരുങ്ങി.

“പറ്റിക്കാൻ ഒന്നുമല്ല സീരിയസ് ആണ്.”

ഞാൻ അല്പം ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞു. പിന്നെ അവൾ അധികം ഒന്നും സംസാരിക്കാതെ തന്നെ എന്റെ കട്ടിലിൽ കേറി ഇരുന്നു.

“എന്താ പറ..” എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ടിട്ടാവണം അവളും സീരിയസ് ആയി.

ഞാൻ ഒരു നിമിഷം അവളുടെ മുഖത്ത് തന്നെ നോക്കി.

“അതെ നീ കാര്യം കേട്ട ഒടനെ കിടന്നു ബഹളം ഉണ്ടാക്കരുത്. പിന്നെ ഒച്ച ഉണ്ടാക്കി പോയി അമ്മയോട് പറയേം ചെയ്യരുത് സമ്മതിച്ചോ.? ”

“ഓ.. ഒന്ന് പറയുന്നുണ്ടോ. ഞാൻ ആരോടും പറയില്ല പോരെ. പറ.” അവളുടെ കണ്ണ് രണ്ടും ക്യൂരിയോസിറ്റി കൊണ്ട് തള്ളി പുറത്തേക്കു വന്നു.

“അതെ നയനയെ പറ്റി എന്താ നിന്റെ അഭിപ്രായം.?” ഞാൻ ഒരു തുടക്കം എന്നോണം പതിയെ ചോദിച്ചു.

“നയനയോ..? ഏത് നയന..? ഓ…നമ്മടെ നയനെച്ചിയോ?”

“എന്റെ പൊന്നെ ഒന്ന് പതുക്കെ പറ..” ഞാൻ കൈ കൂപ്പി.

“അയ്യോ സോറി സോറി.. നമ്മടെ നയനെച്ചി ആണോ?”

“ആ അത്‌ തന്നെ. എന്താ അഭിപ്രായം നിന്റെ?”

“ചേച്ചി സൂപ്പർ അല്ലേ.. എന്നെ വല്യ കാര്യം ആണ്. അന്ന് പനി പിടിച്ചു കെടന്നപ്പോ ചേച്ചി വന്നില്ലേ ഹോസ്പിറ്റലിൽ. അന്ന് ചേച്ചി ആണ് എന്നെ ഫുൾ നോക്കിയത് ഒക്കെ. ഭയങ്കര കമ്പനി ആണ് സമയം പോണതെ അറിയില്ല.” അവൾ വാ തോരാതെ നയനയെ പുകഴ്ത്തി കൊണ്ടേ ഇരുന്നു. അത്‌ കേക്കും തോറും എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി ആരൊക്കെ കൂടെ നിന്നില്ലേലും ആമി എന്റെ കൂടെ തന്നെ നിക്കും.

“അല്ല… ഇതെന്താ ഇപ്പൊ ചോദിക്കാൻ?” അവൾ പെട്ടന്ന് പറഞ്ഞു നിർത്തിട്ട് എന്നെ സംശയ ദൃഷ്ടിയോടെ കണ്ണ് കൂർപ്പിച്ചു ഒന്ന് നോക്കി.

“ഈൗ…” ഞാൻ ഒന്ന് നല്ലോണം ഇളിച്ചുകൊടുത്തു…