അറിയാതെയാണെങ്കിലും [അപ്പന്‍ മേനോന്‍] 247

പതിവുപോലെ, രാത്രി ഒന്‍പത് മണിക്ക് എന്റെ ഭര്‍ത്താവ് അജയന്‍ വിളിച്ചു. പാവം, ഗള്‍ഫിലാണ്‍്. സംസാരത്തിനിടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു പിന്നെ ഞാന്‍ ലീവിനപേക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്. കിട്ടിയാല്‍ അടുത്ത ആഴ്ച തന്നെ വരാം. നിന്നേയും മോളേയും കണ്ടിട്ട് വര്‍ഷം രണ്ടാകുന്നു. ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെയില്ലാത്തതുകൊണ്ട് എന്നും രാത്രി എന്നെ ഓര്‍ത്ത് വാണമടിച്ചിട്ടാണത്രെ കിടന്ന് ഉറങ്ങുന്നത്. നിനക്ക് അതിനുള്ള യോഗ്യതേ ഉള്ളു എന്ന് എന്റെ മനസ്സ് പറഞ്ഞെങ്കിലും, എന്റെ ഭര്‍ത്താവായതുകൊണ്ട് എനിക്ക് അത് ഉറക്കെ വിളിച്ച് പറയാന്‍ പറ്റുമോ. അപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പോയ ശേഷം ഞാനോ. ഈയ്യിടെയായി എനിക്ക് സ്വയം വിരല്‍ കയറ്റിയാലും ഒരു സുവും കിട്ടുന്നില്ലാ. ആരെയെങ്കിലും കൊണ്ട് ഒന്ന് പണ്ണിക്കാന്‍ തോന്നാറുണ്ടെങ്കിലും, അതൊക്കെ പിന്നെ പൊല്ലാപ്പാകും എന്ന് വിചാരിച്ച് സ്വയം നെടുവീര്‍പ്പിടും.

എന്നോട് സംസാരിച്ചതിനുപുറമെ, അദ്ദേഹം മോളോടും ഒരു പാട് നേരം സംസാരിച്ചു. അവളുടെ പഠിപ്പിനെകുറിച്ചും, ടീച്ചര്‍മാരെ കുറിച്ചും ഒക്കെ. മോള്‍ എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അദ്ദേഹത്തിനു ജീവനാ. അവളെ മോളെ എന്നല്ലാതെ ഇന്നു വരെ അമ്മു എന്നുപോലും വിളിച്ചിട്ടില്ല. ഇത്രയും സ്‌നേഹസമ്പന്നനായ ഒരു ഭര്‍ത്താവിനെയാണല്ലോ എന്റെ ഭഗവാനെ നീ എനിക്ക് തന്നത് എന്ന് ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ ഓര്‍ത്തെങ്കിലും, സത്യത്തില്‍ ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ വഞ്ചിക്കുയായിരുന്നു എന്ന് പറയേണ്ടി വരുന്നതില്‍ എനിക്ക് പശ്ചാതാപം തോന്നുന്നു.

അന്ന് രാതി കിടക്കുമ്പോള്‍ എനിക്ക് ഉറക്കം വന്നില്ല. എന്റെ ഇതുവരെയുള്ള ജീവിതം ഞാന്‍ ഒന്ന് അവലോകനം ചെയ്തു. ഞാന്‍ ചെയ്ത കാര്യങ്ങള്‍ ശരിയോ, തെറ്റോ എന്ന് നിങ്ങള്‍ വായനക്കാര്‍ തീരുമാനിക്കണം.

ഞാന്‍ ജനിച്ചത് പാലക്കാടിലെ ഒരു ഗ്രാമ പ്രദേശത്ത്. അതിസുന്ദരിയായ എന്നെ എപ്പോഴും അണിഞ്ഞൊരുങ്ങി നടക്കുവാന്‍ പ്രേരിപ്പിച്ചത് എന്റെ അമ്മുമ്മ തന്നെയായിരുന്നു. ചെറുപ്പം മുതലേ മഞ്ഞള്‍ അരച്ചത് എന്റെ മുത്തും, കാലിലും, കൈയ്യിലും ഒക്കെ തേച്ച് തരുമായിരുന്നു. പിന്നെ കോഴിമുട്ടയുടെ മഞ്ഞ കരു മാറ്റി, വെള്ളകരു മാത്രം എടുത്ത് അത് അടിച്ച് പതപ്പിച്ച് എന്റെ തലയില്‍ തേച്ച് തരുമായിരുന്നു. അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പിന്നെ കണ്മഷി എഴുതി, ഒരു ചെറിയ സ്വര്‍ണ്ണ മാലയും, നെറ്റിയില്‍ ചന്ദനവും ഒക്കെ തൊട്ട് ഇറങ്ങിയാല്‍, വഴിയില്‍ കാണുന്ന എല്ലാ ആണുങ്ങളും എന്നെ നോക്കുമായിരുന്നു.

ഞാന്‍ ങ്ങഞ്ഞ.-്രനു പഠിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സമയത്ത് ഞങ്ങളുടെ അടുത്തുള്ള അമ്പലത്തില്‍ തൊഴാന്‍ പോയപ്പോള്‍ എന്നെ പണവും പ്രതാപവും ഉള്ള ഒരു നായര്‍ കുടുംബത്തിലെ കാരണവര്‍ കണ്ടുവത്രെ. എന്റെ സൗന്ദര്യം കണ്ട് മതിമറന്ന അദ്ദേഹം, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഇളയ മകനും ബസ്സ് മുതലാളിയും ചിട്ടി കമ്പനി നടത്തുന്നതുമായ അജയനു ഇവളെ ആലോചിച്ചാലോ എന്ന് തോന്നിയത്രെ. ഒരു ദിവസം കാരണവരും പിന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാര്യസ്ഥന്‍ രാമന്‍കുട്ടി നായരും വീട്ടില്‍ വന്ന് അച്ചനെ കണ്ട് പെണ്ണ് ചോദിച്ചു.