അവൾക്കായ് [കുരുടി] 490

അവൻ പറഞ്ഞിരുന്നത് കൊണ്ട് വീട്ടിൽ പറഞ്ഞിട്ടാണ് അവനെ കാണാനായി സുഭാഷ് പാർക്കിൽ എത്തിയത് പാർക്കിന്റെ പല ഭാഗവും കമിതാക്കളും പാർക്കിലെത്തിയ ചെറിയ കുടുംബങ്ങളും കയ്യടക്കിയിരുന്നു. ഞാൻ മാത്രം ഒരു മൂലയിൽ ടെൻഷൻ കൊണ്ട് ഷാൾ കൈയിൽ ചുറ്റിയും അഴിച്ചും പിരിമുറുക്കം കുറക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.
അധികം വൈകിയില്ല ദൂരെ നിന്നെ അവൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു ഹൃദയം നിലവിട്ടു മിടിക്കുന്നത് എനിക്കെന്റെ ചെവിയിൽ കേൾക്കാം.
“വന്നിട്ട് ഒത്തിരി നേരമായോ.”
ഒരു ചെറിയ ചിരിയോടെ അവനത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ഇല്ലെന്നു കണ്ണ് ചിമ്മി തലയാട്ടി.
“പൂജ താൻ ഈ കല്യാണത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറണം അത് പറയാനാണ് ഞാൻ കാണണം എന്ന് പറഞ്ഞത്.”
എത്ര പെട്ടെന്നാണ് ഇവൻ മറ്റൊരു ഭാവത്തിലേക്ക് ചുവടു മാറിയത്. തൊട്ടു മുന്നേ എന്നോട് ചിരിച്ചു സംസാരിച്ച ത്രിലോക് ഇപ്പോൾ മുമ്പിൽ നിൽക്കുന്ന ത്രിലോകുമായി ഏറെ വ്യത്യാസമുണ്ടെന്നു തോന്നി. ഞെട്ടൽ അല്ല പെട്ടെന്ന് ഒരു മുഖവുര പോലും കൂടാതെ അവൻ പെട്ടെന്ന് അങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഒരു തരം മരവിപ്പായിരുന്നു എനിക്ക്.”താൻ ഈ തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് പിന്മാറണം എന്റെ കൂടെ ഒരു ജീവിതം അതിനു മാത്രം പാപം താൻ ചെയ്തിട്ടില്ലെടോ, എനിക്ക് തന്നെ ഒരു ജീവിതമുണ്ടോ എന്നെനിക്കറിയില്ല, ആഹ് ഞാൻ എങ്ങനാ തന്നെ കൂടെ കൂടെകൂട്ടുന്നെ.”

എന്റെ കണ്ണിലെ നിസ്സംഗ ഭാവം തിരിച്ചറിഞ്ഞതിനാലാവണം അവൻ എന്നെ നോക്കി.”
“താൻ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞാൽ മതി തനിക്ക് ഇപ്പോൾ ഈ കല്യാണം വേണ്ടെന്ന്, എനിക്ക് പറയാൻ കഴിയില്ല കാരണം ഇനിയും അവരെ വേദനിപ്പിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല.”
“നിൽക്ക്…..”
തിരിഞ്ഞു നടക്കാനൊരുങ്ങിയ അവൻ എന്റെ വിളി കേട്ടാണ് തിരിഞ്ഞു എന്നെ നോക്കിയത്. അത്രയും സ്വരം എനിക്കുണ്ടായിരുന്നോ എന്ന് പോലും ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. പക്ഷെ അവന്റെ മുഖം മാത്രം ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ നിന്നു.
“എന്നെ എന്താ നിനക്കിഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കാൻ കാരണം. ഞാൻ അങ്ങനെ അന്ന് അതുപോലെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ പെട്ടതാണോ അതിനു കാരണം.”

“ഒരിക്കലുമല്ല……..”
അവൻ ഒറ്റ വാക്കിൽ മറുപടി ഒതുക്കിയപ്പോൾ സത്യത്തിൽ എനിക്ക് ദേഷ്യം കൂടുകയാണ് ചെയ്തത്.
“പിന്നെ എന്താ കുഴപ്പം നിനക്കു എന്നെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പല രീതിയിലും ഞാന്‍ മനസിലാക്കിയിടൂള്ളതാ, അല്ലെങ്കില്‍ അന്നത്തെ സംഭവം കഴിഞ്ഞ് നീ എന്തിനാ അജിത്തിനെ തല്ലിയത്.”
എന്റെ ചോദ്യത്തില്‍ അവന്‍ ഒന്നു പകച്ചത് ഞാന്‍ കണ്ടു, കൊള്ളേണ്ടിടത്ത് തന്നെ കൊണ്ടതിനാല്‍ ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നു.
“ഒരു പെണ്ണിന് ഏറ്റവും കൂടുതൽ വേണ്ടത് സുരക്ഷിതത്വം നൽകുന്ന ഒരാണിനെയാ അന്ന് അതെനിക്ക് മനസ്സിലാക്കി തന്നത് നീയാ, ആഹ് കൂട്ട് എനിക്ക് ജീവിതകാലം മുഴുവൻ വേണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയതാണോ ഇത്രയും വലിയ തെറ്റ്. എങ്കിൽ ഒരു കാര്യം നീ മനസ്സിലാക്കണം സ്നേഹിക്കുന്നത് തെറ്റല്ല.”
ഞാൻ നിന്ന് ചീറി എനിക്ക് എന്നെ തന്നെ കൈ വിട്ടു പോവുന്നതായി തോന്നി.
“സ്നേഹിക്കുന്നത് തെറ്റല്ല പക്ഷെ സ്നേഹം കാട്ടി ജീവൻ പറിച്ചെടുക്കുന്നത് സ്നേഹവുമല്ല.”
ഒരു സെക്കന്റ് കൊണ്ട് അവന്റെ കണ്ണുകൾ ചുവന്നതും ശബ്ദം ഉയർന്നതും ഞാൻ കണ്ടു. ആഹ് ഒരു നിമിഷം ഭയന്ന് ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടി, അത് കണ്ടിട്ടാവണം അവൻ തല കുമ്പിട്ടു ഒരു മരത്തിനു കീഴെ ഇരുന്നു.
പെട്ടെന്ന് ഉയർന്ന അവന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ചുറ്റുമുള്ള കുറച്ചു പേർ ഞങ്ങളെ ശ്രെദ്ധിച്ചു. അധികം പ്രേശ്നമാവേണ്ട എന്ന് കരുതി ഞാൻ ചെന്ന് അവനടുത്തിരുന്നു.